(وَ لِیُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ یَمْحَقَ الْکَافِرِینَ)۱۴۱و تا خداوند، افراد با ایمان را خالص گرداند (و ورزیده شوند); و کافران را (بتدریج) نابود سازد.
(أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِینَ جَاهَدُوا مِنکُمْ وَ یَعْلَمَ الصَّابِرِینَ)۱۴۲آیا چنین پنداشتید که (تنها با ادّعاى ایمان) وارد بهشت خواهید شد، در حالى که خداوند هنوز مجاهدان از شما و صابران را مشخّص نساخته است؟!
(وَ لَقَدْ کُنتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِن قَبْلِ أَن تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَیْتُمُوهُ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ)۱۴۳و شما مرگ (و شهادت در راه خدا) را، پیش از آن که با آن رو به رو شوید،آرزو مى کردید; سپس آن را (با چشم خود) دیدید، در حالى که به آن نگاه مى کردید (و حاضر نبودید به آن تن در دهید.)
(وَ مَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَ فَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَیٰ أَعْقَابِکُمْ ۚ وَ مَن یَنقَلِبْ عَلَیٰ عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئًا ۗ وَ سَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرِینَ)۱۴۴محمّد فقط فرستاده خداست; و پیش از او، فرستادگان دیگرى نیز بودند; آیا اگر او بمیرد یا کشته شود، شما به گذشته (و دوران جاهلیت) باز برمى گردید؟! و هر کس به گذشته بازگردد، هرگز به خدا ضررى نمى رساند; و خداوند بزودى شاکران (و ثابت قدمان) را پاداش خواهد داد.
(وَ مَا کَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ کِتَابًا مُّؤَجَّلًا ۗ وَ مَن یُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَ مَن یُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا ۚ وَ سَنَجْزِی الشَّاکِرِینَ)۱۴۵هیچ کس، جز به فرمان خدا، نمى میرد; سرنوشتى است تعیین شده; و هر کس پاداش دنیا را بخواهد (و در زندگى خود، در این راه گام بردارد،) سهمى از آن را به او خواهیم داد;و هر کس پاداش آخرت را بخواهد، سهمى از آن به او مى دهیم; و بزودى شکرگزاران را پاداش خواهیم داد.
(وَ کَأَیِّن مِّن نَّبِیٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ مَا ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَکَانُوا ۗ وَ اللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ)۱۴۶چه بسیار پیامبرانى که مردان الهى فراوانى به همراه آنان جنگ کردند. آنها (هیچ گاه) در برابر آنچه در راه خدا به آنان مى رسید، سستى نکردند و ناتوان نشدندو تن به تسلیم ندادند; و خداوند استقامت کنندگان را دوست دارد.
(وَ مَا کَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ إِسْرَافَنَا فِی أَمْرِنَا وَ ثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَ انصُرْنَا عَلَی الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ)۱۴۷سخنشان تنها این بود که: «پروردگارا! گناهان و تندروى هاى ما در کارها را بر ما ببخش. قدمهاى ما را استوار بدار. و ما را بر جمعیّت کافران، پیروز گردان.»
(فَآتَاهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْیَا وَ حُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ ۗ وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ)۱۴۸از این رو خداوند پاداش دنیا، و پاداش نیک آخرت را به آنها داد; و خداوند نیکوکاران را دوست مى دارد.
