گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(فَلَا تَکُ فِی مِرْیَةٍ مِّمَّا یَعْبُدُ هَٰؤُلَاءِ ۚ مَا یَعْبُدُونَ إِلَّا کَمَا یَعْبُدُ آبَاؤُهُم مِّن قَبْلُ ۚ وَ إِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِیبَهُمْ غَیْرَ مَنقُوصٍ)۱۰۹پس تردیدى در (باطل بودن) معبودهایى که آنها مى پرستند، به خود راه مده. آنها همان گونه این معبودها را پرستش مى کنند که پدرانشان قبلاًمى پرستیدند; و ما نصیبشان را بى کم و کاست به آنان خواهیم داد.
(وَ لَقَدْ آتَیْنَا مُوسَی الْکِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ ۚ وَ لَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ ۚ وَ إِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ مُرِیبٍ)۱۱۰ما به موسى کتاب آسمانى دادیم; سپس در آن اختلاف شد; و اگر فرمان پیشین خدا (در زمینه آزمایش و اتمام حجّت بر آنها) نبود، در میان آنان داورى مى شد. و آنها (هنوز) در شکّى آمیخته با بدگمانى اند.
(وَ إِنَّ کُلًّا لَّمَّا لَیُوَفِّیَنَّهُمْ رَبُّکَ أَعْمَالَهُمْ ۚ إِنَّهُ بِمَا یَعْمَلُونَ خَبِیرٌ)۱۱۱و پروردگارت اعمال هر یک را بى کم و کاست به آنها خواهد داد; زیرا او به آنچه عمل مى کنند آگاه است.
(فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَ مَن تَابَ مَعَکَ وَ لَا تَطْغَوْا ۚ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ)۱۱۲پس همان گونه که فرمان یافته اى، استقامت کن; و (همچنین) کسانى که با تو، (به سوى خدا) آمده اند (باید استقامت کنند); و سرپیچى نکنید، که او آنچه را انجام مى دهید مى بیند.
(وَ لَا تَرْکَنُوا إِلَی الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ مَا لَکُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ)۱۱۳و بر ستمکاران تکیه ننمایید، که موجب مى شود آتش شما را فرا گیرد; و در آن حال، هیچ ولىّ و سرپرستى جز خدا نخواهید داشت; سپس یارى نمى شوید.
(وَ أَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَ زُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ ۚ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ۚ ذَٰلِکَ ذِکْرَیٰ لِلذَّاکِرِینَ)۱۱۴در دو طرف روز، و اوایل شب، نماز را برپا دار; چرا که حسنات، سیّئات (و آثار آنها) را از بین مى برند; این تذکّرى است براى کسانى که اهل تذکّرند.
(وَ اصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ)۱۱۵و شکیبایى کن، که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نخواهد کرد.
(فَلَوْلَا کَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِکُمْ أُولُو بَقِیَّةٍ یَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِی الْأَرْضِ إِلَّا قَلِیلًا مِّمَّنْ أَنجَیْنَا مِنْهُمْ ۗ وَ اتَّبَعَ الَّذِینَ ظَلَمُوا مَا أُتْرِفُوا فِیهِ وَ کَانُوا مُجْرِمِینَ)۱۱۶چرا در اقوام قبل از شما، دانشمندان صاحب قدرتى نبودند که از فساد در زمین جلوگیرى کنند؟! مگر اندکى از آنها، که نجاتشان دادیم. و آنان که ستم مى کردند، به دنبال نعمتها و لذات رفتند; و گناهکار بودند (و نابود شدند).
(وَ مَا کَانَ رَبُّکَ لِیُهْلِکَ الْقُرَیٰ بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا مُصْلِحُونَ)۱۱۷و چنین نبود که پروردگارت آبادیها را بظلم و ستم نابود کند در حالى که اهلش در صدد اصلاح بوده باشند.
