رکن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رُكْن (به ضم راء و سکون کاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای جانب و طرف محكم شيى‌ء است. از مشتقات رکن که در آیات قرآن آمده،
رُكون (به ضم راء) به معنای میل و آرام گرفتن است.
رُكْن به معنى جانب و طرف محكم شيى‌ء است.
و بر سبيل استعاره به نيرو اطلاق می‌شود.
(لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلى رُكْنٍ شَدِيدٍ) ظاهرا مراد از آن در آيه اقوام و
عشیره است. يعنى «ای كاش در قبال شما نيروئى داشتم و يا به تكيه‌گاه محكمى (از قبيل عشيره) لاحق می‌شدم تا مرا يارى كنند.»
(فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَ قالَ ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ) مراد از ركن تكيه‌گاه و قواى
فرعون است يعنى «با قواى خويش روى بگردانيد و گفت:
جادوگری است يا
دیوانه‌ای (يعنى
موسی).»
رکون به معنای ميل و آرام گرفتن است. در
صحاح و
اقرب گويد «رَكَنَ إِلَيْهِ:مال و سكن»
(وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ ...) «به
ستمگران ميل نكنيد و گرنه
آتش شما را می‌گيرد.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رکون»، ج۳، ص۱۲۲.
