گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(انفِرُوا خِفَافًا وَ ثِقَالًا وَ جَاهِدُوا بِأَمْوَالِکُمْ وَ أَنفُسِکُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ)۴۱(همگى به سوى میدان جهاد) حرکت کنید; سبکبار یا سنگین بار; و با مال و جان خود، در راه خدا جهاد نمایید; این براى شما بهتر است اگر بدانید.
(لَوْ کَانَ عَرَضًا قَرِیبًا وَ سَفَرًا قَاصِدًا لَّاتَّبَعُوکَ وَ لَٰکِن بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّةُ ۚ وَ سَیَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَکُمْ یُهْلِکُونَ أَنفُسَهُمْ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ)۴۲(امّا گروهى از آنها، چنانند که) اگر غنایمى نزدیک (و در دسترس)، و سفرى آسان باشد، (به طمع دنیا) از تو پیروى مى کنند; ولى (اکنون که براى میدان تبوک،) راه بر آنها دور (و پر مشقّت) است، (سر باز مى زنند;) و به خدا سوگند یاد مى کنند که: «اگر توانایى داشتیم، همراه شما حرکت مى کردیم!»(آنها با این اعمال و این دروغها، در واقع) خود را هلاک مى کنند; و خداوند مى داند آنها دروغگو هستند.
(عَفَا اللَّهُ عَنکَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّیٰ یَتَبَیَّنَ لَکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ تَعْلَمَ الْکَاذِبِینَ)۴۳خداوند تو را بخشید; چرا پیش از آن که راستگویان براى تو آشکار شوند و دروغگویان را بشناسى، به آنها اجازه دادى؟! (خوب بود صبر مى کردى، تا هر دو گروه خود را نشان دهند.)
(لَا یَسْتَأْذِنُکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ أَن یُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ ۗ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ بِالْمُتَّقِینَ)۴۴کسانى که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند، هرگز براى ترک جهاد (در راه خدا) با مال و جانشان، از تو اجازه نمى گیرند; و خداوند پرهیزگاران را مى شناسد.
(إِنَّمَا یَسْتَأْذِنُکَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ ارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِی رَیْبِهِمْ یَتَرَدَّدُونَ)۴۵تنها کسانى از تو اجازه مى گیرند که به خدا و روز بازپسین ایمان ندارند، و دلهایشان با شک و تردید آمیخته است از این رو; آنها در تردید خود سرگردانند.
(وَ لَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَ لَٰکِن کَرِهَ اللَّهُ انبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَ قِیلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِینَ)۴۶اگر آنها (راست مى گفتند، و) مى خواستند که (به سوى میدان جهاد) خارج شوند، وسیله اى براى آن فراهم مى ساختند; ولى خدا از حرکت آنها ناخشنود بود; از این رو (توفیقش را از آنان سلب کرد; و) آنها را (از جهاد) بازداشت; و به آنان گفته شد:«با افراد ناتوان
[کودکان و پیران و بیماران
] بنشینید!»
(لَوْ خَرَجُوا فِیکُم مَّا زَادُوکُمْ إِلَّا خَبَالًا وَ لَأَوْضَعُوا خِلَالَکُمْ یَبْغُونَکُمُ الْفِتْنَةَ وَ فِیکُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ ۗ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ)۴۷اگر آنها همراه شما (به سوى میدان جهاد) خارج مى شدند، جز اضطراب و تردید و فساد، چیزى بر شما نمى افزودند; و بسرعت در بین شما به فتنه انگیزى (و ایجاد تفرقه و نفاق)مى پرداختند; و در میان شما، افرادى (سست و ضعیف) هستند که به سخنان آنها کاملاً گوش فرا مى دهند; و خداوند، ستمکاران را مى شناسد.
