حلف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِلْف (به کسر حاء و سکون لام)، از
واژگان قرآن کریم به معنای سوگند است. مشتق این واژه در
قرآن کریم به کار رفته است، به صورت:
حَلّاف (به فتح حاء)، به معنی کسی که زیاد قسم می‌خورد. در
اسلام سوگند دروغ،
حرام و سوگند راست،
مکروه است مگر آنکه احقاق حق بسته به آن باشد؛ و اگر کسی سوگندی خورد و آن را شکست باید
کفّاره بدهد.
حِلْف به معنی سوگند است.
(ذلِکَ کَفَّارَةُ اَیْمانِکُمْ اِذا حَلَفْتُمْ...) «آن است کفّاره سوگندهای شما چون سوگند خوردید و شکستید.»
در
اقرب الموارد و
مفردات گوید: حلف سوگندی است که با آن پیمان گرفته می‌شود سپس در هر سوگند به کار می‌رود.
(وَلا تُطِعْ کُلَ حَلَّافٍ مَهِینٍ) (و از كسى كه سوگند ياد مى‌كند و پست است اطاعت مكن.)
حلّاف کسی است که زیاد قسم می‌خورد.
سوگند خوردن از نظر اسلام خوب نیست و سوگند دروغ، حرام و سوگند راست مکروه است مگر آنکه احقاق حق بسته به آن باشد و حتی وارد است که شخص در صورت امکان خسارت را قبول کند و سوگند نخورد و اگر کسی سوگندی خورد و آن را شکست باید کفّاره بدهد و کفّاره آن طبق
آیه ۸۹ مائده اطعام ده نفر فقیر یا لباس ده نفر و یا یک بنده آزاد کردن است و در صورت عدم تمکّن باید سه روز
روزه بگیرد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حلف»، ج۲، ص۱۶۵-۱۶۶.
