(لَّا یُؤَاخِذُکُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمَانِکُمْ وَ لَٰکِن یُؤَاخِذُکُم بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ ۗ وَ اللَّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ)۲۲۵خداوند شما را بخاطر سوگندهایى که بدون توجّه یاد مى کنید، مؤاخذه نخواهد کرد، اما به آنچه دلهاى شما (با قصد و اختیار پذیرفته و) کسب کرده، مؤاخذه مى کند. و خداوند، آمرزنده و داراى حلم است.
(لِّلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِن نِّسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِن فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ)۲۲۶کسانى که زنان خود را «ایلاء» مى نمایند
[سوگند مى خورند که با آنها، آمیزش نکنند،
] حق دارند چهار ماه انتظار بکشند; اگر بازگشت کنند، (چیزى بر آنها نیست); زیرا خداوند، آمرزنده و مهربان است.
(وَ إِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ)۲۲۷و اگر تصمیم به جدایى گرفتند، (آن هم با شرایطش مانعى ندارد;) چرا که خداوند شنوا و داناست.
(وَ الْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَ لَا یَحِلُّ لَهُنَّ أَن یَکْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِن کُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَ بُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِی ذَٰلِکَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَ لَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَ لِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَ اللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ)۲۲۸زنان مطلّقه، باید تا سه مرتبه عادت ماهانه دیدن (و پاک شدن) انتظار بکشند (و عدّه نگه دارند); و اگر به خدا و روز بازپسین، ایمان دارند، براى آنها حلال نیست که آنچه را خدا در رحمهایشان آفریده، کتمان کنند. و همسرانشان، براى بازگرداندن آنها (به زندگى زناشویى) در این مدّت،(ازدیگران) سزاوارترند; این در صورتى است که (براستى) خواهان اصلاح باشند. و براى زنان، همانند وظایفى که بردوش آنهاست، حقوق شایسته اى قرار داده شده; و مردان بر آنان برترى دارند; و خداوند توانا و حکیم است.
(الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَ لَا یَحِلُّ لَکُمْ أَن تَأْخُذُوا مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ شَیْئًا إِلَّا أَن یَخَافَا أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا فِیمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَ مَن یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ)۲۲۹طلاق، (طلاقى که رجوع و بازگشت دارد،) دو مرتبه است; (و پس از دو طلاق،) باید یا به طور شایسته همسر خود را نگاهدارى کند (و آشتى نماید)، یا با نیکى او را رها سازد. و براى شما حلال نیست که چیزى از آنچه به آنها داده اید، پس بگیرید; مگر این که (دو همسر،) بترسند که حدود الهى را برپا ندارند. در این حال اگر بترسید که حدود الهى را رعایت نکنند، گناهى بر آنها نیست که زن، فدیه و عوضى بپردازد. (تا شوهر او را طلاق دهد). اینها حدود الهى است; از آن، تجاوز نکنید. و هر کس از حدود الهى تجاوز کند، ستمکار است.
(فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّیٰ تَنکِحَ زَوْجًا غَیْرَهُ ۗ فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَن یَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ ۗ وَ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ یُبَیِّنُهَا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ)۲۳۰و اگر (بعد از دو طلاق و رجوع، بار دیگر، شوهر) او را طلاق داد، بعد از آن، زن بر او حلال نخواهد بود; مگراین که همسر دیگرى انتخاب کند، که اگر (همسر دوم) او را طلاق گفت، گناهى ندارند که بازگشت کنند; (و با یکدیگر ازدواج نمایند;) اگر امید داشته باشند که حدود الهى را محترم مى شمرند. و اینها حدود الهى است که خدا آن را براى گروهى که آگاهند، بیان مى نماید.
