(وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَیٰ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لَٰکِن کَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُم بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ)۹۶و اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان مى آوردند و تقوا پیشه مى کردند، به یقین برکات آسمان و زمین را بر آنها مى گشودیم; ولى (آنها حق را) تکذیب کردند; ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.
(أَ فَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَیٰ أَن یَأْتِیَهُم بَأْسُنَا بَیَاتًا وَ هُمْ نَائِمُونَ)۹۷آیا اهل این آبادیها، از این ایمن هستند که عذاب ما شبانه به سراغ آنها بیاید در حالى که در خواب باشند؟!
(أَ وَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَیٰ أَن یَأْتِیَهُم بَأْسُنَا ضُحًی وَ هُمْ یَلْعَبُونَ)۹۸و یا اهل این آبادیها، از این در امان مى باشند که عذاب ما هنگام روز به سراغشان بیاید در حالى که سرگرم بازى هستند؟!
(أَ فَأَمِنُوا مَکْرَ اللَّهِ ۚ فَلَا یَأْمَنُ مَکْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ)۹۹آیا آنها خود را از عذاب ناگهانى خدا در امان مى دانند؟! در حالى که جز زیانکاران، خود را از مجازات خدا ایمن نمى دانند.
(أَ وَ لَمْ یَهْدِ لِلَّذِینَ یَرِثُونَ الْأَرْضَ مِن بَعْدِ أَهْلِهَا أَن لَّوْ نَشَاءُ أَصَبْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ ۚ وَ نَطْبَعُ عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَسْمَعُونَ)۱۰۰آیا کسانى که زمین را بعد از صاحبان (پیشین) آن به ارث مى برند، عبرت نمى گیرند که اگر بخواهیم،آنها را نیز به گناهانشان هلاک مى کنیم، و بر دلهایشان مهر مى نهیم تا (صداى حق را) نشنوند؟!
(تِلْکَ الْقُرَیٰ نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنبَائِهَا ۚ وَ لَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا کَانُوا لِیُؤْمِنُوا بِمَا کَذَّبُوا مِن قَبْلُ ۚ کَذَٰلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَیٰ قُلُوبِ الْکَافِرِینَ)۱۰۱اینها، شهرها و آبادیهایى است که قسمتى از اخبار آن را براى تو شرح مى دهیم; پیامبرانشان دلایل روشن براى آنان آوردند; ولى آنها (چنان لجوج بودند که) به آنچه قبلاً تکذیب کرده بودند، ایمان نمى آوردند. این گونه خداوند بر دلهاى کافران مهر مى نهد (و بر اثر لجاجت و ادامه گناه، توان تشخیص را از آنها سلب مى کند).
(وَ مَا وَجَدْنَا لِأَکْثَرِهِم مِّنْ عَهْدٍ ۖ وَ إِن وَجَدْنَا أَکْثَرَهُمْ لَفَاسِقِینَ)۱۰۲و براى بیشتر آنها پایبندى به هیچ پیمانى نیافتیم; (بلکه) به یقین اکثر آنها را فاسق و گنهکار یافتیم.
(ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَیٰ بِآیَاتِنَا إِلَیٰ فِرْعَوْنَ وَ مَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِینَ)۱۰۳سپس به دنبال آنها
[پیامبران پیشین
] موسى را با آیات خویش به سوى فرعون و اطرافیان او فرستادیم; امّا آنها (با عدم پذیرش)، به آن (آیات) ظلم کردند. ببین سرانجام مفسدان چگونه بود!
(وَ قَالَ مُوسَیٰ یَا فِرْعَوْنُ إِنِّی رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ)۱۰۴و موسى گفت: «اى فرعون! من فرستاده اى از سوى پروردگار جهانیانم.
