(ذَٰلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ فَاعْبُدُوهُ ۚ وَ هُوَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ)۱۰۲(آرى،) این خداى باعظمت، پروردگار شما است! هیچ معبودى جز او نیست; آفریدگار همه چیز است; او را بپرستید. و او نگهبان و مدبّر هر چیزى است.
(لَّا تُدْرِکُهُ الْأَبْصَارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصَارَ ۖ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ)۱۰۳چشمها او را نمى بینند; ولى او همه چشمها را مى بیند; و او بخشنده (نعمت ها) و با خبر از دقایق امور و آگاه (از همه چیز) است.
(قَدْ جَاءَکُم بَصَائِرُ مِن رَّبِّکُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَ مَنْ عَمِیَ فَعَلَیْهَا ۚ وَ مَا أَنَا عَلَیْکُم بِحَفِیظٍ)۱۰۴دلایل بصیرت آفرین از طرف پروردگارتان براى شما آمد; کسى که (به وسیله آن،) بصیرت و آگاهى یافت، به سود خود اوست; و کسى که از دیدن آن چشم پوشید، به زیان خودش مى باشد; و من نگاهبان شما نیستم(و شما را بر قبول ایمان مجبور نمى کنم).
(وَ کَذَٰلِکَ نُصَرِّفُ الْآیَاتِ وَ لِیَقُولُوا دَرَسْتَ وَ لِنُبَیِّنَهُ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ)۱۰۵و این گونه آیات(خود) را شرح مى دهیم; بگذار آنها بگویند: «تو درس خوانده اى (و از دیگرى آموخته اى)»! سرانجام مى خواهیم آن را براى کسانى که آماده درک حقایقند، روشن سازیم.
(اتَّبِعْ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکِینَ)۱۰۶از آنچه که از سوى پروردگارت بر تو وحى شده، پیروى کن; هیچ معبودى جز او نیست; و از مشرکان، روى بگردان;
(وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَکُوا ۗ وَ مَا جَعَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًا ۖ وَ مَا أَنتَ عَلَیْهِم بِوَکِیلٍ)۱۰۷اگر خدا مى خواست، (همه به اجبار ایمان مى آوردند، و) هیچ یک مشرک نمى شدند; و ما تو را نگهبان (اعمال) آنها قرار نداده ایم; و وظیفه اجبار آنها را ندارى.
(وَ لَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ ۗ کَذَٰلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَیٰ رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ)۱۰۸(به معبود) کسانى که غیر خدا را مى خوانند دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روى ظلم و جهل، خدا را دشنام دهند.این گونه براى هر امّتى عملشان را زینت دادیم. سپس بازگشت همه آنان به سوى پروردگارشان است; و آنها را از آنچه عمل مى کردند،آگاه مى سازد (و پاداش و کیفر مى دهد).
(وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِن جَاءَتْهُمْ آیَةٌ لَّیُؤْمِنُنَّ بِهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا الْآیَاتُ عِندَ اللَّهِ ۖ وَ مَا یُشْعِرُکُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا یُؤْمِنُونَ)۱۰۹آنها با نهایت اصرار، به خدا سوگند یاد کردند که اگر معجزه اى براى آنان بیاید، حتما به آن ایمان مى آورند; بگو: «معجزات فقط به اراده خداست (و در اختیار من نیست); و شما از کجا مى دانید که هر گاه معجزه اى بیاید (ایمان مى آورند؟ خیر،) ایمان نمى آورند!»
(وَ نُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَ أَبْصَارَهُمْ کَمَا لَمْ یُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ)۱۱۰و ما دلها و چشمهاى آنها را (به سبب اعمالشان) واژگونه مى سازیم; (آرى آنها ایمان نمى آورند) همان گونه که در آغاز، به آن ایمان نیاوردند; و آنان را در حال طغیان و سرکشى، به خود وا مى گذاریم تا سرگردان شوند.
