(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ)به نام خداوند بخشنده مهربان
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورَ ۖ ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ)۱حمد و سپاس، مخصوص خداوندى است که آسمانها و زمین را آفرید، و ظلمتها و نور را پدید آورد; امّا کافران براى پروردگار خود، همتا و شبیه قرار مى دهند(با این که دلایل توحید و یگانگى او، در آفرینش جهان آشکار است).
(هُوَ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن طِینٍ ثُمَّ قَضَیٰ أَجَلًا ۖ وَ أَجَلٌ مُّسَمًّی عِندَهُ ۖ ثُمَّ أَنتُمْ تَمْتَرُونَ)۲او کسى است که شما را از گل آفرید; سپس مدتى مقرّر داشت (تا انسان تکامل یابد); و اجل (و مرگ) حتمى نزد اوست (و فقط او از آن آگاه است). سپس شما (در یگانگى و قدرت او،) تردید مى کنید.
(وَ هُوَ اللَّهُ فِی السَّمَاوَاتِ وَ فِی الْأَرْضِ ۖ یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَ جَهْرَکُمْ وَ یَعْلَمُ مَا تَکْسِبُونَ)۳در آسمانها و زمین; خداوند یگانه اوست، پنهان و آشکار شما را مى داند; و از آنچه (انجام مى دهید و) به دست مى آورید، باخبر است.
(وَ مَا تَأْتِیهِم مِّنْ آیَةٍ مِّنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ)۴(کافران) هیچ نشانه و آیه اى از آیات پروردگارشان براى آنان نمى آید، مگر این که از آن رویگردان مى شوند.
(فَقَدْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ یَأْتِیهِمْ أَنبَاءُ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ)۵آنان، حق را هنگامى که به سراغشان آمد، تکذیب کردند، ولى بزودى اخبار (و کیفر) آنچه را استهزا مى کردند، به آنان مى رسد;
(أَ لَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ مَّکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَکِّن لَّکُمْ وَ أَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَیْهِم مِّدْرَارًا وَ جَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِی مِن تَحْتِهِمْ فَأَهْلَکْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَ أَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِینَ)۶آیا ندیدند چه بسیار از اقوام (بى ایمان) پیشین را هلاک کردیم؟! اقوامى که (از شما نیرومندتر بودند; و) امکاناتى به آنها داده بودیم که به شما ندادیم; بارانهاى پى درپى براى آنها فرستادیم; و از میان زمینهاى آنها، نهرها جارى ساختیم; (اما هنگامى که سرکشى و طغیان کردند،) آنان را به سبب گناهانشان نابود کردیم; و اقوام دیگرى بعد از آنان پدید آوردیم.
(وَ لَوْ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ کِتَابًا فِی قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَیْدِیهِمْ لَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ)۷(حتّى) اگر ما مکتوبى را بر روى کاغذى (از آسمان) بر تو نازل کنیم، و (علاوه بر دیدن و خواندن،) آن را با دستهاى خود لمس کنند، به یقین کافران مى گویند: «این، جز یک سحر آشکار نیست»!
(وَ قَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَیْهِ مَلَکٌ ۖ وَ لَوْ أَنزَلْنَا مَلَکًا لَّقُضِیَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا یُنظَرُونَ)۸(این بهانه جویان) گفتند: «چرا فرشته اى بر او نازل نشده (تا او را همراهى کند؟!)» در حالى که اگر فرشته اى بفرستیم، کار تمام مى شود; و دیگر به آنها مهلت داده نخواهد شد (و همگى هلاک مى شوند).
