۞ (لَّا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ ۚ وَ کَانَ اللَّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا)۱۴۸خداوند دوست ندارد کسى با سخنان خود، بدیها (ى دیگران) را اظهار کند; مگر آن کس که مورد ستم واقع شده باشد. خداوند، شنوا و داناست.
(إِن تُبْدُوا خَیْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَن سُوءٍ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ عَفُوًّا قَدِیرًا)۱۴۹اگر نیکیها را آشکار یا پنهان سازید، و از بدیها گذشت نمایید، خداوند آمرزنده و تواناست (و با این که قادر بر مجازات است، عفو و گذشت مى کند).
(إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یُرِیدُونَ أَن یُفَرِّقُوا بَیْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَکْفُرُ بِبَعْضٍ وَ یُرِیدُونَ أَن یَتَّخِذُوا بَیْنَ ذَٰلِکَ سَبِیلًا)۱۵۰کسانى که به خدا و پیامبران او کفر مىورزند، و مى خواهند میان خدا و پیامبرانش جدایى بیفکنند، و مى گویند: «به بعضى ایمان مى آوریم، و بعضى را انکار مى کنیم» و مى خواهند در میان این (دو)، راهى (براى خود) انتخاب کنند.
(أُولَٰئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ حَقًّا ۚ وَ أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُّهِینًا)۱۵۱آنها کافران حقیقى اند; و براى کافران، مجازات خوارکننده اى فراهم ساخته ایم.
(وَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَمْ یُفَرِّقُوا بَیْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ أُولَٰئِکَ سَوْفَ یُؤْتِیهِمْ أُجُورَهُمْ ۗ وَ کَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا)۱۵۲ولى کسانى که به خدا و پیامبرانش ایمان آورده، و میان هیچ یک از آنها فرق نگذاشته اند، خداوند پاداششان را خواهد داد; خداوند، آمرزنده و مهربان است.
(یَسْأَلُکَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَیْهِمْ کِتَابًا مِّنَ السَّمَاءِ ۚ فَقَدْ سَأَلُوا مُوسَیٰ أَکْبَرَ مِن ذَٰلِکَ فَقَالُوا أَرِنَا اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ۚ ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَٰلِکَ ۚ وَ آتَیْنَا مُوسَیٰ سُلْطَانًا مُّبِینًا)۱۵۳اهل کتاب از تو مى خواهند کتابى از آسمان (یکجا) بر آنها نازل کنى; (در حالى که این یک بهانه است;) آنها از موسى، بزرگتر از این را خواستند، و گفتند: «خدا را آشکارا به ما نشان ده!» و بخاطر ظلم و ستمشان، صاعقه آنها را فرا گرفت. سپس گوساله (سامرى) را، پس از آن همه دلایل روشن که براى آنها آمد، (به خدایى) انتخاب کردند. ولى ما از آن در گذشتیم (و عفو کردیم) و به موسى، برهان آشکارى دادیم.
(وَ رَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِمِیثَاقِهِمْ وَ قُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَ قُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا فِی السَّبْتِ وَ أَخَذْنَا مِنْهُم مِّیثَاقًا غَلِیظًا)۱۵۴و کوه طور را برفراز آنها برافراشتیم; و در همان حال از آنها پیمان گرفتیم، و به آنها گفتیم: «(براى توبه،) از در (بیت المقدس) با خضوع در آیید.» و به آنان گفتیم: «در روز شنبه تعدّى نکنید (و دست از کار بکشید.)» و از آنان (در برابر همه اینها،) پیمان محکمى گرفتیم.
