(وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِکُمْ ۚ وَ کَفَیٰ بِاللَّهِ وَلِیًّا وَ کَفَیٰ بِاللَّهِ نَصِیرًا)۴۵خدا دشمنان شما را بهتر مى شناسد; (و آنها نمى توانند زیانى به شما برسانند.) و کافى است که خدا ولىّ شما باشد; و کافى است که خدا یاور شما باشد.
(مِّنَ الَّذِینَ هَادُوا یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَ یَقُولُونَ سَمِعْنَا وَ عَصَیْنَا وَ اسْمَعْ غَیْرَ مُسْمَعٍ وَ رَاعِنَا لَیًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْنًا فِی الدِّینِ ۚ وَ لَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ اسْمَعْ وَ انظُرْنَا لَکَانَ خَیْرًا لَّهُمْ وَ أَقْوَمَ وَ لَٰکِن لَّعَنَهُمُ اللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِیلًا)۴۶بعضى از یهود، سخنان را از موردش، تحریف مى کنند; و (به جاى این که بگویند: «شنیدیم و اطاعت کردیم»)، مى گویند: «شنیدیم و مخالفت کردیم و (نیز مى گویند:) بشنو که هرگز نشنوى! (و از روى تمسخر مى گویند:) راعنا
[ما را تحمیق کن.
] » تا با زبان خود، حقایق را تحریف کنند و به آیین خدا، طعنه زنند. ولى اگر آنها (به جاى این همه لجاجت) مى گفتند: «شنیدیم و اطاعت کردیم; و سخنان ما را بشنو و به ما مهلت ده (تا حقایق را درک کنیم)»، براى آنان بهتر، و استوارتر بود. ولى خداوند، آنها را به سبب کفرشان، از رحمت خود دور ساخته است; از این رو جز عدّه کمى ایمان نمى آورند.
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَکُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَیٰ أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ کَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ ۚ وَ کَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا)۴۷اى کسانى که کتاب آسمانى به شما داده شده! به آنچه (بر پیامبر خود) نازل کردیم ـ و هماهنگ با نشانه هایى است که با شماست ـ ایمان بیاورید، پیش از آن که صورت (انسانى) گروهى را محو کنیم، سپس به پشت سر بازگردانیم، یا آنها را از رحمت خود دور سازیم، همان گونه که «اصحاب سبت»
[گروهى از تبهکاران بنى اسرائیل
] را از رحمت خود دور ساختیم; و فرمان خدا، در هر حال انجام شدنى است.
(إِنَّ اللَّهَ لَا یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِکَ لِمَن یَشَاءُ ۚ وَ مَن یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَیٰ إِثْمًا عَظِیمًا)۴۸خداوند (هرگز) شرک به او را نمى بخشد; و کمتر از آن را براى هر کس بخواهد (و شایسته بداند) مى بخشد. و آن کس که براى خدا، همتایى قرار دهد، گناه بزرگى مرتکب شده است.
(أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ یُزَکُّونَ أَنفُسَهُم ۚ بَلِ اللَّهُ یُزَکِّی مَن یَشَاءُ وَ لَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا)۴۹آیا ندیدى کسانى را که (بى جهت) خودستایى مى کنند؟! ولى خدا هر کس را بخواهد (و شایسته بداند)، ستایش مى کند; و کمترین ستمى به آنها نخواهد شد.
(انظُرْ کَیْفَ یَفْتَرُونَ عَلَی اللَّهِ الْکَذِبَ ۖ وَ کَفَیٰ بِهِ إِثْمًا مُّبِینًا)۵۰ببین چگونه بر خدا دروغ مى بندند! و همین گناه (بزرگ و) آشکار، (براى مجازات آنان) کافى است.
(أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیبًا مِّنَ الْکِتَابِ یُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ یَقُولُونَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا هَٰؤُلَاءِ أَهْدَیٰ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا سَبِیلًا)۵۱آیا ندیدى کسانى را که بهره اى از کتاب آسمانى به آنان داده شده، (با این حال،) به «جبت» و «طاغوت»
[بت و بت پرستان
] ایمان مى آورند، و درباره کافران مى گویند: «آنها، از کسانى که ایمان آورده اند، به راه هدایت نزدیک ترند»؟!
