طاغوت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طاغُوت (به فتح طاء و ضم غین) از
واژگان قرآن کریم به معنای خدايان دروغين، مردمان متجاوز و طاغى است.
این کلمه هشت بار در
قرآن کریم به کار رفته است.
طاغُوت به معنای خدايان دروغين، مردمان متجاوز و طاغى است.
در اصل مصدر است و قبل از اعلال طَغَیوت بود، مثل:
رغبوت، رهبوت، رحموت.سپس یاء به جای غین آمد و به واسطه تحرک و انفتاح ما قبل، مبدل به الف شد.
دلیل مصدریّت آن صحت اطلاقش به مفرد و جمع است.
گرچه اصل آن مصدر است ولی به جای فاعل یعنی طاغی به کار می‌رود.
راغب می‌گوید: طاغوت عبارت است از هر متجاوز و هر معبود جز خدای، و در واحد و جمع استعمال می‌شود.
به مواردی از
طاغُوت که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(یُرِیدُونَ اَنْ یَتَحاکَمُوا اِلَی الطَّاغُوتِ) (در حالى‌كه مى‌خواهند براى داورى نزد طاغوت و حكّام باطل بروند؟!)
(فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقی) (كسى كه به طاغوت [
بت و شيطان، و هر موجود طغيانگر]
کافر شود و به
خدا ايمان آورد، به محكم‌ترين دستگيره چنگ زده است.)
طاغوت هشت بار در قرآن کریم به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طاغوت»، ج۴، ص۲۲۵-۲۲۴.
