(جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَّضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ)۸پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى جاويدان بهشتى است كه نهرها از پاىضی (مفردات
قرآن) درختانش جارى است؛ هميشه در آن مى‌مانند؛ هم خدا از آنها خشنود است و هم آنها از او؛ و اين مقام والا براى كسى است كه از مخالفت پروردگارش بترسد.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به نام خداوند رحمتگر مهربان
(إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا)۱آنگاه كه
زمين به لرزش [
شديد] خود لرزانيده شود
(وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا)۲و
زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند
(وَ قَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا)۳و انسان گويد [
زمين] را چه شده است
(یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا)۴آن روز است كه [
زمين] خبرهاى خود را باز گويد
(بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَی لَهَا)۵[
همان گونه] كه پروردگارت بدان وحى كرده است
(یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ)۶آن روز مردم [
به حال] پراكنده برآيند تا [
نتيجه] كارهايشان به آنان نشان داده شود
(فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ)۷پس هر كه هموزن ذره اى نيكى كند [
نتيجه] آن را خواهد ديد
(وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ)۸و هر كه هموزن ذره اى بدى كند [
نتيجه] آن را خواهد ديد
(وَ الْعَادِیَاتِ ضَبْحًا)۱سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم [
هاى] خود از سنگ آتش مى جهانند
(فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا)۲و برق
[از سنگ] همى جهانند
(فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا)۳و صبحگاهان هجوم آرند
(فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا)۴و با آن [
يورش] گردى برانگيزند
(فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا)۵و بدان [
هجوم] در دل گروهى درآيند
(إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ)۶كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است
(وَ إِنَّهُ عَلَی ذَلِکَ لَشَهِیدٌ)۷و او خود بر اين [
امر] نيك گواه است
(وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ)۸و راستى او سخت شيفته مال است
(أَ فَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ)۹مگر نمى الف - به فتح الف و کسر لام (مفردات
قرآن)داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد
