خبر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خُبْر (به ضم خاء و سکون باء) از
واژگان قرآن کریم و به معنی
دانستن و
علم به شى‌ء است. از مشتقات این واژه که در آیات قرآن آمده،
خَبیر به معنای دانا و از اسماء حسنی است.
خُبْر به معنی دانستن و علم به شى‌ء است. «خَبَرَ الشَّيْ‌ءَ خَبَراً:عَلِمَهُ» آن‌چه نقل و حكايت می‌شود.
(كَذلِكَ وَ قَدْ أَحَطْنا بِما لَدَيْهِ خُبْراً) «آن‌چه را نزد او بود احاطه كرديم و دانستيم.»
(وَ كَيْفَ تَصْبِرُ عَلى ما لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْراً) «چگونه شكيبا می‌شوى در آن‌چه
دانش تو احاطه نكرده است.»
(إِذْ قالَ مُوسى لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ ناراً سَآتِيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ ...) «موسى به خانواده‌اش گفت: من آتشى ديدم بزودى از آن براى شما خبرى می‌آورم.»
راغب گويد: خبر (به فتح اوّل و دوّم) علم به اشياء است از طريق اخبار و حكايت و گفته‌اند:خبره دانستن باطن كار است.
خبیر به معنای دانا و از اسماء حسنی است.
(إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ) (
خداوند از آن‌چه انجام مى‌دهيد، آگاه است.)
(وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ) (او است كه بر بندگان خود، تسلّط كامل دارد و او است حكيمِ آگاه.)
در
المیزان فرموده:
خبیر از خبره مأخوذ است و آن به معنى
علم به جزئيّات است و آن اخصّ از
علیم است.
(وَ لا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ) (و هيچ كس مانند خداوند آگاه از همه چيز، تو را از
حقایق باخبر نمى‌سازد.)
فاعل «يُنَبِّئُكَ» محذوف است و «مِثْلُ خَبِيرٍ» جاى آن‌را گرفته است و شايد فاعل آن «احدى باشد يعنى: احدى به تو مثل مخبر دانا خبر نمی‌دهد. در الميزان تقدير آن‌را چنين گفته: خبر نمی‌دهد تو را از حقيقت امر مخبرى مثل مخبر دانا.
•
قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خبر»، ج۲، ص۲۲۰.
