(ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُخْزِیهِمْ وَ یَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنتُمْ تُشَاقُّونَ فِیهِمْ ۚ قَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْیَ الْیَوْمَ وَ السُّوءَ عَلَی الْکَافِرِینَ )۲۷سپس روز قیامت خدا آنها را رسوا مى سازد; و مى گوید: «کجایند همتایان من (به پندار شما) که به خاطر آنها (با مؤمنان) دشمنى مى کردید؟!»(در این هنگام،) کسانى که از علم بهره دارند مى گویند: «رسوایى و بدبختى، امروز بر کافران است!»
(الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ ظَالِمِی أَنفُسِهِمْ ۖ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا کُنَّا نَعْمَلُ مِن سُوءٍ ۚ بَلَیٰ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ)۲۸همان کسانى که فرشتگان (مرگ) جانشان را مى گیرند در حالى که به خود ظلم کرده بودند! در این موقع آنها (به ظاهر) تسلیم مى شوند (و بدروغ مى گویند:) ما کار بدى انجام نمى دادیم! (به آنها گفته مى شود:) آرى، خداوند به آنچه انجام مى دادید عالم است،
(فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا ۖ فَلَبِئْسَ مَثْوَی الْمُتَکَبِّرِینَ)۲۹اکنون از درهاى جهنم وارد شوید در حالى که جاودانه در آن خواهید بود; چه بد است جایگاه متکبران!
(وَ قِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنزَلَ رَبُّکُمْ ۚ قَالُوا خَیْرًا ۗ لِّلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَٰذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ ۚ وَ لَدَارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ ۚ وَ لَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ)۳۰و (هنگامى که) به پرهیزگاران گفته شد: «پروردگار شما چه چیز نازل کرده است؟» گفتند: «خیر (و سعادت)» (آرى،) براى کسانى که نیکى کردند، در این دنیا نیکى است; و سراى آخرت از آن بهتر است; و چه خوب است سراى پرهیزگاران!
(جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ لَهُم فِیهَا مَا یَشَاءُونَ ۚ کَذَٰلِکَ یَجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقِینَ)۳۱باغهاى جاویدان بهشتى که همگى وارد آن مى شوند; نهرها از پاى درختانش جارى است; هر چه بخواهند در آن جا براى آنها فراهم است; خداوند پرهیزگاران را چنین پاداش مى دهد.
(الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِکَةُ طَیِّبِینَ ۙ یَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَیْکُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ)۳۲همان کسانى که فرشتگان (مرگ) جانشان را مى گیرند در حالى که پاک و پاکیزه اند; به آنها مى گویند: «سلام بر شما! به پاداش آنچه انجام مى دادید، وارد بهشت شوید.»
(هَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِیَهُمُ الْمَلَائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّکَ ۚ کَذَٰلِکَ فَعَلَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ وَ مَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ لَٰکِن کَانُوا أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ)۳۳آیا آنها [
= کافران] انتظارى جز این دارند که فرشتگان (قبض روح) به سراغشان بیایند، یا فرمان پروردگارت (براى مجازاتشان) فرا رسد (آن گاه توبه کنند؟! ولى توبه اى بى اثر! آرى،) کسانى که پیش از ایشان بودند نیز چنین کردند. خداوند به آنها ستم نکرد; ولى آنان به خویشتن ستم مى نمودند.
(فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَ حَاقَ بِهِم مَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ)۳۴و بدیهاى اعمالشان سرانجام به آنها رسید; و آنچه را (از وعده عذاب الهى) استهزا مى کردند، دامانشان را گرفت.
