(وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَ الَّذِی خَبُثَ لَا یَخْرُجُ إِلَّا نَکِدًا ۚ کَذَٰلِکَ نُصَرِّفُ الْآیَاتِ لِقَوْمٍ یَشْکُرُونَ)۵۸سرزمین پاکیزه (و مستعد)، گیاهش به فرمان پروردگار مى روید; امّا سرزمین هاى ناپاک (و شوره زار)، جز گیاه اندک و بى ارزش، از آن نمى روید; این گونه آیات (خود) را براى گروهى که شکرگزارند، شرح مى دهیم.
(لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَیٰ قَوْمِهِ فَقَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَیْرُهُ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ)۵۹ما نوح را به سوى قومش فرستادیم; او گفت: «اى قوم من! (تنها) خداوند یگانه را پرستش کنید،که معبودى جز او براى شما نیست. (و اگر غیر او را عبادت کنید،) من بر شما از عذاب روز بزرگى مى ترسم!»
(قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاکَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ)۶۰(ولى) اشراف قومش به او گفتند:«ما تو را در گمراهى آشکارى مى بینیم.»
(قَالَ یَا قَوْمِ لَیْسَ بِی ضَلَالَةٌ وَ لَٰکِنِّی رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ)۶۱گفت: «اى قوم من! من هیچگونه گمراهى ندارم; بلکه من فرستاده اى از جانب پروردگار جهانیانم.
(أُبَلِّغُکُمْ رِسَالَاتِ رَبِّی وَ أَنصَحُ لَکُمْ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ)۶۲رسالتهاى پروردگارم را به شما ابلاغ مى کنم; و خیرخواه شما هستم; و از خداوند چیزهایى مى دانم که شما نمى دانید.
(أَ وَ عَجِبْتُمْ أَن جَاءَکُمْ ذِکْرٌ مِّن رَّبِّکُمْ عَلَیٰ رَجُلٍ مِّنکُمْ لِیُنذِرَکُمْ وَ لِتَتَّقُوا وَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ)۶۳آیا تعجب کرده اید که پیام آگاه کننده پروردگارتان بوسیله مردى از خودتان به شما برسد، تا (از عواقب اعمال خلاف) بیمتان دهد، و در پرتو آن، پرهیزگارى پیشه کنید و مشمول رحمت (الهى) شوید؟!»
(فَکَذَّبُوهُ فَأَنجَیْنَاهُ وَ الَّذِینَ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا عَمِینَ)۶۴امّا سرانجام او را تکذیب کردند; و ما او و کسانى را که با وى در کشتى بودند، رهایى بخشیدیم;و کسانى را که آیات ما را تکذیب کردند، غرق کردیم; زیرا آنها گروهى نابینا (و کوردل) بودند.
۞ (وَ إِلَیٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۗ قَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَیْرُهُ ۚ أَ فَلَا تَتَّقُونَ)۶۵و به سوى قوم عاد، برادرشان «هود» را (فرستادیم);گفت: «اى قوم من! (تنها) خدا را پرستش کنید، که جز او معبودى براى شما نیست. آیا پرهیزگارى پیشه نمى کنید؟!»
(قَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاکَ فِی سَفَاهَةٍ وَ إِنَّا لَنَظُنُّکَ مِنَ الْکَاذِبِینَ)۶۶اشراف کافر قوم او گفتند: «ما تو را گرفتار سفاهت مى بینیم، و به یقین تو را از دروغگویان مى دانیم.»
(قَالَ یَا قَوْمِ لَیْسَ بِی سَفَاهَةٌ وَ لَٰکِنِّی رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ)۶۷گفت: «اى قوم من! من دچار سفاهتى نیستم، بلکه فرستاده اى از سوى پروردگار جهانیانم.
