گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ ۚ فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَ لَا فُسُوقَ وَ لَا جِدَالَ فِی الْحَجِّ ۗ وَ مَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللَّهُ ۗ وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَیٰ ۚ وَ اتَّقُونِ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ)۱۹۷ناصر مکارم شیرازی:
حجّ، در ماههاى معینى است. و کسانى که (با بستن احرام،) در این ماه ها حجّ را بر خود فرض کرده اند، (باید بدانند که) در حجّ، آمیزش جنسى، و گناه و جدال، روا نیست و هر کار نیکى انجام دهید، خدا آن را مى داند. و زاد و توشه تهیه کنید، و بهترین زاد و توشه، پرهیزگارى است. و از (مخالفت) من بپرهیزید اى خردمندان!
حسین انصاریان:
حج در ماه‌های معینی است [ شوّال، ذو القعده و ذو الحجه، ] پس کسی که عمرۀ تمتع را [ از اول شوّال تا نهم ذو الحجه، ] و حج تمتع را [ از نهم ذو الحجه تا دوازدهمِ آن با اِحرام‌بستن و تلبیه‌گفتن ] بر خود واجب کرد بداند که در حج آمیزش [ با همسران ] و خروج از اطاعت خدا و گفت‌وگوی توأم با نزاع و دشمنی جایز نیست، و آنچه از کار خیر انجام دهید خدا به آن داناست، و [ به سود خود ] توشه برگیرید که بهترین توشه، اجتناب از فسق و طغیان است. و ای خردمندان! از من [ اطاعت کرده، از محرّماتم ] بپرهیزید.
محمدمهدی فولادوند:
حج در ماههاى معينى است پس هر كس در اين [ ماه] ها حج را [ برخود ] واجب گرداند [ بداند كه ] در اثناى حج همبسترى و گناه و جدال [ روا ] نيست و هر كار نيكى انجام مى دهيد خدا آن را مى داند و براى خود توشه برگيريد كه در حقيقت بهترين توشه پرهيزگارى است و اى خردمندان از من پروا كنيد.
(لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّکُمْ ۚ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکُرُوا اللَّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ ۖ وَ اذْکُرُوهُ کَمَا هَدَاکُمْ وَ إِن کُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّینَ)۱۹۸ناصر مکارم شیرازی:
گناهى بر شما نیست که از فضل پروردگارتان (و از منافع اقتصادى در ایّام حجّ) بهره گیرید (که از منافع حجّ، پى ریزى، اقتصاد صحیح اسلامى است). و هنگامى که از «عرفات» کوچ کردید، خدا رانزد «مشعر الحرام» یاد کنید. او را یاد کنید همانگونه که شما را هدایت نمود; و قطعاً شما پیش از این، از گمراهان بودید.
حسین انصاریان:
بر شما باکی نیست که [ در ایام حج ] از پروردگارتان [ با ورود به تجارت و دادوستد ] رزق و منافع مادّی بطلبید، و چون از عَرفات کوچ کردید خدا را در مشعرالحرام یاد کرده، [ قلباً مورد توجه قرار دهید، آری ] او را یاد کنید همانگونه که شما را [ با فضل و رحمتش ] از هدایت برخوردار کرد؛ گرچه پیش از این از گمراهان بودید.
محمدمهدی فولادوند:
بر شما گناهى نيست كه [ در سفر حج ] از فضل پروردگارتان [ روزى خويش ] بجوييد پس چون از عرفات كوچ نموديد خدا را در مشعر الحرام ياد كنيد و يادش كنيد كه شما را كه پيشتر از بيراهان بوديد فرا راه آورد.
(ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ)۱۹۹ناصر مکارم شیرازی:
سپس از همان جا که مردم کوچ مى کنند، (به سوى سرزمین منى) کوچ کنید; و از خداوند، طلب آمرزش کنید، زیرا خدا آمرزنده مهربان است.
حسین انصاریان:
آن‌گاه از همان‌جایی که مردم [ به سوی مِنی ] می‌روند شما هم بروید، و از خداوند آمرزش بخواهید؛ زیرا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است.
محمدمهدی فولادوند:
پس از همان جا كه [ انبوه ] مردم روانه مى شوند شما نيز روانه شويد و از خداوند آمرزش خواهيد كه خدا آمرزنده مهربان است.
(فَإِذَا قَضَیْتُم مَّنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءَکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْرًا ۗ فَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا وَ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ)۲۰۰ناصر مکارم شیرازی:
و هنگامى که مناسک (حجّ) خود را انجام دادید، خدا را یاد کنید، همانند یادآورى شما از پدرانتان (آن گونه که رسم آن زمان بود) بلکه از آن هم بیشتر. (در این مراسم، مردم دو گروهند) بعضى از مردم مى گویند «خداوندا ! به ما در دنیا، (نیکى) عطا کن.» در حالى که در آخرت بهره اى ندارند.
حسین انصاریان:
چون مناسک خود را به پایان بردید خداوند را آن‌گونه که پدرانتان را یاد می‌کنید یا بهتر از آن یاد کنید، [ در این میان ] گروهی از مردم [ که از مواهب معنوی و از آثار پایدار جهانِ دیگر غافل هستند ] می‌گویند پروردگارا! به ما در دنیا [ کالا و متاع و مال ] عطا کن، درحالی‌که آنان را [ به سبب این غفلت و کوته‌نظری ] در آخرت هیچ بهره‌ای نیست.
محمدمهدی فولادوند:
و چون آداب ويژه حج خود را به جاى آورديد همان گونه كه پدران خود را به ياد مى آوريد يا با يادكردنى بيشتر خدا را به ياد آوريد و از مردم كسى است كه مى گويد پروردگارا به ما در همين دنيا عطا كن و حال آنكه براى او در آخرت نصيبى نيست.
(وَ مِنْهُم مَّن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ)۲۰۱ناصر مکارم شیرازی:
و بعضى مى گویند «پروردگارا ! به ما در دنیا «نیکى» عطا کن; و در آخرت نیز «نیکى» مرحمت فرما; و ما را از عذاب دوزخ نگاه دار.»
حسین انصاریان:
و گروهی از مردم می‌گویند پروردگارا! به ما در دنیا از هرگونه خیر [ و خوبی ]، و در آخرت هم از هر نوع خیر [ و ثواب ] عطا کن، و ما را از عذابِ آتش نگهدار.
محمدمهدی فولادوند:
و برخى از آنان مى گويند پروردگارا در اين دنيا به ما نيكى و در آخرت [ نيز ] نيكى عطا كن و ما را از عذاب آتش [ دور ] نگه دار.
(أُولَٰئِکَ لَهُمْ نَصِیبٌ مِّمَّا کَسَبُوا ۚ وَ اللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ)۲۰۲ناصر مکارم شیرازی:
این گروه به سبب آنچه انجام داده اند، نصیب و بهره اى (از فضل خدا) دارند; و خداوند، سریع الحساب است.
حسین انصاریان:
اینانند که از دست آوردشان [ از انجام مناسک و دعای خالصشان ] بهرۀ [ عظیم و فراوانی ] دارند، و خداوند در حسابرسی سریع است.
محمدمهدی فولادوند:
آنانند كه از دستاوردشان بهره اى خواهند داشت و خدا زودشمار است.
