رفث (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَفَث (به فتح راء و فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای قول قبیح است و به طور كنايه بر
جماع اطلاق می‌شود.
رَفَث اصل آن (فرس) به معنى قول قبيح است و به طور كنايه بر جماع اطلاق شده است.
(أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيامِ الرَّفَثُ إِلى نِسائِكُمْ) جوهری آن را
جماع و سخن گفتن با
زن درباره جماع و همچنين قول ناپسند گفته.
مراد از آن در آيه جماع است كه در شب
رمضان مباح می‌باشد.
طبرسی فرمود مراد از رفث در آيه جماع است بالاجماع و گفته‌اند اصل آن به معنى قول قبيح است و به طور كنايه بر جماع اطلاق شده.
راغب می‌گويد تعدّى آن با «الى» به جهة تضمين معنى افضاء است يعنى در شب صيام
حلال شده كه به سوى زنان ميل كنيد.
(فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ) مراد آن است كه در حال
احرام جماع
حرام است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رفث»، ج۳، ص۱۰۹.
