گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَ إِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَ مِنکَ وَ مِن نُّوحٍ وَ إِبْرَاهِیمَ وَ مُوسَیٰ وَ عِیسَی ابْنِ مَرْیَمَ ۖ وَ أَخَذْنَا مِنْهُم مِّیثَاقًا غَلِیظًا )۷(به خاطر آور) هنگامى را که از پیامبران پیمان گرفتیم، و (همچنین) از تو و از نوح و ابراهیم و موسى و عیسى بن مریم،و ما از همه آنان پیمان محکمى گرفتیم (که در اداى مسؤولیت کوتاهى نکنند).
(لِّیَسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَن صِدْقِهِمْ ۚ وَ أَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا أَلِیمًا)۸به این منظور که خدا راستگویان را از صدقشان (در ایمان و عمل صالح) سؤال کند; و براى کافران عذابى دردناک آماده ساخته است.
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا وَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا ۚ وَ کَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا)۹اى کسانى که ایمان آورده اید! نعمت خدا را برخود به یاد آورید آنگاه که (در جنگ احزاب) لشکرهایى (عظیم) به سراغ شما آمدند; ولى ما باد و طوفان سختى بر آنان فرستادیم و لشکریانى که آنها را نمى دیدید (و به این وسیله آنها را در هم شکستیم); و خداوند همیشه به آنچه انجام مى دهید بینا است.
(إِذْ جَاءُوکُم مِّن فَوْقِکُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنکُمْ وَ إِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَ تَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا )۱۰(به خاطر بیاورید) زمانى را که آنها از طرف بالا و پایین (شهر) بر شما هجوم آوردند (و مدینه را محاصره کردند) و زمانى را که چشمها از شدت وحشت خیره شده و دلها به گلوگاه رسیده بود، و گمانهاى گوناگون بدى به خدا مى بردید.
(هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِیدًا )۱۱آن جا بود که مؤمنان آزمایش شدند و تکان سختى خوردند.
(وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا )۱۲و (نیز به خاطر آورید) زمانى را که منافقان و بیماردلان مى گفتند: «خدا و پیامبرش جز وعده هاى دروغین به ما نداده اند.»
(وَ إِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَ یَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِّنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَ مَا هِیَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِن یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا )۱۳و (نیز به خاطر آورید) زمانى را که گروهى از آنها گفتند: «اى اهل یثرب (اى مردم مدینه)! این جا جاى ماندن شما نیست; به خانه هاى خود باز گردید.» و گروهى از آنان از پیامبر اجازه (بازگشت) مى خواستند و مى گفتند: «خانه هاى ما بى حفاظ است.» در حالى که بى حفاظ نبود; آنها فقط مى خواستند (از جنگ) فرار کنند.
(وَ لَوْ دُخِلَتْ عَلَیْهِم مِّنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَ مَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا یَسِیرًا )۱۴در حالى که اگر دشمنان از اطراف مدینه بر آنان وارد مى شدند و پیشنهاد بازگشت به فتنه (و سوى شرک) به آنان مى کردند مى پذیرفتند، و جز مدّت کمى (براى انتخاب این راه) درنگ نمى کردند.
(وَ لَقَدْ کَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِن قَبْلُ لَا یُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ ۚ وَ کَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا )۱۵با اینکه آنان قبل از این با خدا عهد کرده بودند که پشت به دشمن نکنند; و عهد الهى مورد سؤال قرار خواهد گرفت (و در برابر آن مسؤولند).
