حنجر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَنْجَر (به فتح حاء و جیم و سکون نون)، از
واژگان قرآن کریم به معنای گلو است.
حَنْجَر به معنی گلو است. در
اقرب الموارد گوید: «الْحَنْجَرَةُ: الْحُلْقُومُ» جمع آن حَنَاجِر است.
(وَاِذْ زاغَتِ الْاَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ...) (و زمانى را كه چشم‌ها از شدت وحشت خيره شده و دل‌ها به گلوگاه رسيده بود)
رسیدن دل‌ها به گلو کنایه از شدّت اضطراب و ترس است یعنی گوئی قلب‌ها از جای خود بالا آمده و به گلو رسیده‌اند.
طبرسی آن را جوف حلقوم معنی کرده است.
(وَاَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْآزِفَةِ اِذِ الْقُلُوبُ لَدَی الْحَناجِرِ...) (و آنها را از روز نزديك (
روز قیامت) بترسان، هنگامى كه از شدّت وحشت دل‌ها به گلوگاه مى‌رسد.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حنجر»، ج۲، ص۱۸۷.
