(وَ إِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَن یُصْلِحَا بَیْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَ الصُّلْحُ خَیْرٌ ۗ وَ أُحْضِرَتِ الْأَنفُسُ الشُّحَّ ۚ وَ إِن تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا)۱۲۸و اگر زنى، از سرکشى و ناسازگارى یا بى اعتنایى شوهرش، بیم داشته باشد، مانعى ندارد با هم به گونه اى صلح کنند (و از پاره اى از حقوق خود، بخاطر صلح، صرف نظر نمایند.) و صلح، بهتر است; اگر چه (بسیارى از) مردم (طبق هواى نفسشان، در این گونه موارد) بخل مى‌ورزند. و گذشت ندارند و اگر نیکى (و گذشت) کنید و پرهیزگارى پیشه سازید، خداوند به آنچه انجام مى دهید، آگاه است (و پاداش شایسته به شما خواهد داد).
(وَ لَن تَسْتَطِیعُوا أَن تَعْدِلُوا بَیْنَ النِّسَاءِ وَ لَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِیلُوا کُلَّ الْمَیْلِ فَتَذَرُوهَا کَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَ إِن تُصْلِحُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّاللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا)۱۲۹شما هرگز نمى توانید (از نظر محبّت قلبى) در میان زنان خود، عدالت برقرار کنید، هر چند کوشش نمایید; ولى تمایل خود را بکلّى متوجّه یک طرف نسازید که دیگرى را بصورت زنى بلا تکلیف در آورید. و اگر راه صلاح و پرهیزگارى پیش گیرید، خداوند آمرزنده و مهربان است.
(وَ إِن یَتَفَرَّقَا یُغْنِ اللَّهُ کُلًّا مِّن سَعَتِهِ ۚ وَ کَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَکِیمًا)۱۳۰و اگر (راهى براى اصلاح در میان خود نیابند، و) از هم جدا شوند، خداوند هر کدام از آنها را با گشایش و فضل خویش، بى نیاز مى کند; و خداوند، داراى فضل و احسان گسترده، و حکیم است.
(وَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ ۗ وَ لَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَ إِیَّاکُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَ إِن تَکْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ ۚ وَ کَانَ اللَّهُ غَنِیًّا حَمِیدًا)۱۳۱آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است،ازآن خداست. وما به کسانى که پیش از شما، کتاب آسمانى به آنها داده شده بود، و نیز به شما سفارش کردیم، که از (نافرمانى) خدا بپرهیزید. و اگر کافر شوید، (به خدا زیانى نمى رسد) ;زیرا آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است براى خداست; و خداوند، بى نیاز و ستوده است.
(وَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ ۚ وَ کَفَیٰ بِاللَّهِ وَکِیلًا)۱۳۲آنچه در آسمانها و زمین است از آن خداست; و کافى است که خدا، حافظ و نگاهبان (شما) باشد.
(إِن یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ أَیُّهَا النَّاسُ وَ یَأْتِ بِآخَرِینَ ۚ وَ کَانَ اللَّهُ عَلَیٰ ذَٰلِکَ قَدِیرًا)۱۳۳اى مردم! اگر او بخواهد، شما را (از میان) مى برد و افراد دیگرى را (به جاى شما) مى آورد; و خداوند، بر این کار تواناست.
(مَّن کَانَ یُرِیدُ ثَوَابَ الدُّنْیَا فَعِندَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ ۚ وَ کَانَ اللَّهُ سَمِیعًا بَصِیرًا)۱۳۴کسانى که پاداش دنیوى بخواهند، (و از پاداش اخروى غافل باشند، در اشتباهند; زیرا) پاداش دنیا و آخرت نزد خداست; و خداوند، شنوا و بیناست.
