گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
۞۞ (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ)بنام خداوند بخشنده مهربان
(الر ۚ تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ وَ قُرْآنٍ مُّبِینٍ)۱الر، این آیات کتاب الهى، و قرآن مبین است.
(رُّبَمَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ کَانُوا مُسْلِمِینَ)۲کافران (هنگامى که آثار شوم اعمال خود را ببینند،) چه بسا آرزو مى کنند که اى کاش مسلمان بودند!
(ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ ۖ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ)۳آنها را به حال خود واگذار تا بخورند، و (از دنیا) بهره گیرند، و آرزوها آنان را غافل سازد; ولى بزودى خواهند فهمید!
(وَ مَا أَهْلَکْنَا مِن قَرْیَةٍ إِلَّا وَ لَهَا کِتَابٌ مَّعْلُومٌ)۴ما اهل هیچ شهر و دیارى را هلاک نکردیم جز این که اجل معیّن (و زمان تغییرناپذیرى) داشتند.
(مَّا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَ مَا یَسْتَأْخِرُونَ)۵هیچ گروهى از اجل خود پیشى نمى گیرد; و از آن عقب نخواهد افتاد.
(وَ قَالُوا یَا أَیُّهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ إِنَّکَ لَمَجْنُونٌ)۶و (کافران) گفتند: «اى کسى که «ذکر»
[قرآن
] بر تو نازل شده، تو به یقین دیوانه اى!
(لَّوْ مَا تَأْتِینَا بِالْمَلَائِکَةِ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ)۷اگر راست مى گویى،چرا فرشتگان را نزد ما نمى آورى؟!»
(مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِکَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ مَا کَانُوا إِذًا مُّنظَرِینَ)۸(آنان بدانند) ما فرشتگان را، جز بحق، نازل نمى کنیم; و آنگاه که نازل شوند، دیگر به آنان مهلت داده نمى شود (; و در صورت انکار، به عذاب الهى نابود مى گردند)!
(إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ)۹ما قرآن را نازل کردیم; و ما بطور قطع آن را حفظ مى کنیم.
(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ فِی شِیَعِ الْأَوَّلِینَ)۱۰ما پیش از تو (نیز) پیامبرانى در میان امّتهاى نخستین فرستادیم.
(وَ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ)۱۱هیچ پیامبرى به سراغ آنها نمى آمد مگر این که او را مسخره مى کردند.
(کَذَٰلِکَ نَسْلُکُهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ)۱۲ما اینچنین (و از هر طریق ممکن) قرآن را به درون دلهاى مجرمان راه مى دهیم.
(لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَ قَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِینَ)۱۳(امّا با این حال،) آنها به آن ایمان نمى آورند; و روش اقوام پیشین نیز چنین بود.
(وَ لَوْ فَتَحْنَا عَلَیْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِیهِ یَعْرُجُونَ)۱۴و اگر درى از آسمان به روى آنان مى گشودیم، و آنها پیوسته در آن بالا مى رفتند;
(لَقَالُوا إِنَّمَا سُکِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ)۱۵باز مى گفتند: «ما چشم بندى شده ایم; بلکه ما قومى سحر شده ایم!»
