• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۲۶۴ قرآن کریم سوره حجر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا لَکَ أَلَّا تَکُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ)۳۲
(خداوند) فرمود: «اى ابلیس! چرا با سجده کنندگان نیستى؟!»



(قَالَ لَمْ أَکُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ)۳۳
گفت: «من هرگز براى بشرى که او را از گل خشکیده اى که از گل بدبویى آفریده اى، سجده نخواهم کرد.»



(قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ)۳۴
فرمود: «از آن [صف فرشتگان] بیرون رو، که تو (از درگاه ما) رانده شده اى!



(وَ إِنَّ عَلَیْکَ اللَّعْنَةَ إِلَیٰ یَوْمِ الدِّینِ)۳۵
و لعنت (و دورى از رحمت حق) تا روز قیامت بر تو خواهد بود.»



(قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِی إِلَیٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ)۳۶
گفت: «پروردگارا! مرا تا روز رستاخیز مهلت ده (و زنده بگذار.)»



(قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنظَرِینَ)۳۷
فرمود: «تو از مهلت یافتگانى!



(إِلَیٰ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ)۳۸
(امّا نه تا روز رستاخیز، بلکه) تا روز و وقت معیّنى.»



(قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ)۳۹
گفت: «پروردگارا! به سبب آنکه مرا گمراه ساختى، من (نعمتهاى مادّى را) در زمین در نظر آنها جلوه مى دهم، و به یقین همگى را گمراه خواهم ساخت،



(إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ)۴۰
مگر بندگان خالص شده ات را.»



(قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ)۴۱
فرمود: «این راه مستقیمى است که بر عهده من است (و سنّت همیشگى ام);



(إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِینَ)۴۲
که بر بندگانم هیچ تسلطى نخواهى یافت; مگر گمراهانى که از تو پیروى مى کنند;



(وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ)۴۳
و دوزخ، میعادگاه همه آنهاست!



(لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّکُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ)۴۴
هفت در دارد; و براى هر درى، بخشى از آنها تعیین و تقسیم شده اند.»



(إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ)۴۵
به یقین، پرهیزگاران در باغهاى (سرسبز) بهشتى و در کنار چشمه ها هستند.



(ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِینَ)۴۶
(فرشتگان به آنها مى گویند:) داخل این باغها شوید با (نهایت) سلامت و امنیّت!



(وَ نَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَیٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ)۴۷
و ما هر گونه حسد و کینه را از سینه آنها بر مى کنیم; در حالى که همه برادرند، و بر تختها رو به روى یکدیگر قرار دارند.



(لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَ مَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِینَ)۴۸
هیچ خستگى و رنجى در آن جا به آنها نمى رسد، و هیچ گاه از آن اخراج نمى شوند!



(نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ)۴۹
(اى پیامبر!) بندگانم را آگاه کن که آمرزنده مهربان منم.



(وَ أَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِیمُ)۵۰
و (این که) عذاب من، همان عذاب دردناک است!



(وَ نَبِّئْهُمْ عَن ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ)۵۱
و به آنها از مهمانهاى ابراهیم خبر ده.




جعبه ابزار