• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۵۳۴ قرآن کریم سوره الرحمن و واقعه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفحه قبل .......... صفحه ۵۳۴ .......... صفحه بعد




(فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ) ﴿۶۸﴾
در آنها میوه هاى فراوان و درخت خرما و انار است.

(فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ) ﴿۶۹﴾
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!

(فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ)﴿۷۰﴾
و در آن باغهاى بهشتى زنانى نیکوخلق و زیبایند.

(فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ) ﴿۷۱﴾
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!

(حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ) ﴿۷۲﴾
حوریانى که در خیمه هاى بهشتى مستورند.

(فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ) ﴿۷۳﴾
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!

(لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ) ﴿۷۴﴾
هیچ انس و جنّى پیش از ایشان با آنها تماس نداشته است

(فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ) ﴿۷۵﴾
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!

(مُتَّکِئِینَ عَلَیٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ) ﴿۷۶﴾
این در حالى است که بهشتیان بر تختهایى سبز رنگ بسیار ممتاز و زیبا تکیه زده اند.

(فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ) ﴿۷۷﴾
پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟!

(تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ) ﴿۷۸﴾
پربرکت و زوال ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو.



(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
به‌نام خداوند بخشنده مهربان

(إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ)﴿۱﴾
هنگامى که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود،

(لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ) ﴿۲﴾
هیچ کس نمى تواند آن را انکار کند.

(خَافِضَةٌرَّافِعَةٌ) ﴿۳﴾
(این واقعه) گروهى را پایین مى آورد و گروهى را بالا مى برد.

(إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا) ﴿۴﴾
در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمى آید،

(وَ بُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا) ﴿۵﴾
و کوهها درهم کوبیده مى شود،

(فَکَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثًّا)﴿۶﴾
و بصورت غبار پراکنده درمى آید،

(وَ کُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً) ﴿۷﴾
و شما (در آن زمان) سه گروه خواهید بود.

(فَأَصْحَابُ ا لْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ) ﴿۸﴾
(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند); چه سعادتمندان و خجستگانى!

(وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ)﴿۹﴾
و (گروه دیگر) شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى!

(وَالسَّابِقُونَ ا لسَّابِقُونَ)﴿۱۰﴾
و (سوّمین گروه) پیشگامان پیشگامند،

(أُولَٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ) ﴿۱۱﴾
آنها مقربانند.

(فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ) ﴿۱۲﴾
در باغهاى پرنعمت بهشت (جاى دارند).

(ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ) ﴿۱۳﴾
گروه زیادى (از آنها) از امّتهاى نخستین اند،

(وَ قَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ) ﴿۱۴﴾
و اندکى از امّتهاى آخرین.

(عَلَیٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ)﴿۱۵﴾
(مقرّبان) بر تختهایى که در صفوف مختلف در کنار هم چیده شده قرار دارند،

(مُّتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ) ﴿۱۶﴾
در حالى که بر آنها تکیه زده و رو به روى یکدیگرند.

صفحه قبل .......... صفحه ۵۳۴ .......... صفحه بعد
جعبه ابزار