(وَ اللَّهُ جَعَلَ لَکُم مِّن بُیُوتِکُمْ سَکَنًا وَ جَعَلَ لَکُم مِّن جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُیُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا یَوْمَ ظَعْنِکُمْ وَ یَوْمَ إِقَامَتِکُمْ ۙ وَ مِنْ أَصْوَافِهَا وَ أَوْبَارِهَا وَ أَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَ مَتَاعًا إِلَیٰ حِینٍ)۸۰و خدا براى شما از خانه هایتان محلّ سکونت (و آرامش) قرار داد; و از پوست چهارپایان نیز براى شما خانه هایى ]= خیمه هایى [ قرار دادکه روز کوچ کردن و روز اقامتتان، به آسانى مى توانید آنها را جا به جا کنید; و از پشم ها و کرک ها و موهاى آنها، براى شما وسایل زندگى تا زمان معیّنى قرار داد.
(وَ اللَّهُ جَعَلَ لَکُم مِّمَّا خَلَقَ ظِلَالًا وَ جَعَلَ لَکُم مِّنَ الْجِبَالِ أَکْنَانًا وَ جَعَلَ لَکُمْ سَرَابِیلَ تَقِیکُمُ الْحَرَّ وَ سَرَابِیلَ تَقِیکُم بَأْسَکُمْ ۚ کَذَٰلِکَ یُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْلِمُونَ)۸۱و (نیز) خداوند از آنچه آفریده است سایه هایى براى شما قرار داده; و از کوهها پناهگاههایى; و براى شما پوشش هایى آفریده، که شما را از گرما (و سرما) حفظ مى کند; و پوشش هایى که به هنگام جنگ، حافظ شماست; این گونه نعمتش را بر شما کامل مى کند، شاید تسلیم (فرمان او) شوید.
(فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْکَ الْبَلَاغُ الْمُبِینُ)۸۲(با این همه،) اگر روى برتابند، (نگران مباش;) وظیفه تو تنها ابلاغ آشکار است.
(یَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ یُنکِرُونَهَا وَ أَکْثَرُهُمُ الْکَافِرُونَ)۸۳آنها نعمت خدا را مى شناسند; سپس آن را انکار مى کنند; و اکثرشان کافرند.
(وَ یَوْمَ نَبْعَثُ مِن کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا ثُمَّ لَا یُؤْذَنُ لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَ لَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ)۸۴(به خاطر بیاور) روزى را که از هر امّتى گواهى (بر آنان) بر مى انگیزیم; سپس به آنان که کفر ورزیدند، اجازه (سخن گفتن) داده نمى شود; (بلکه اعضاى آنها گواهى مى دهند;) و اجازه عذرخواهى و تقاضاى عفو نیز به آنان نمى دهند.
(وَ إِذَا رَأَی الَّذِینَ ظَلَمُوا الْعَذَابَ فَلَا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ وَ لَا هُمْ یُنظَرُونَ)۸۵و هنگامى که ستمکاران عذاب را ببینند، دیگر نه از مجازاتشان کاسته مى شود، و نه مهلت داده مى شوند.
(وَ إِذَا رَأَی الَّذِینَ أَشْرَکُوا شُرَکَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ شُرَکَاؤُنَا الَّذِینَ کُنَّا نَدْعُو مِن دُونِکَ ۖ فَأَلْقَوْا إِلَیْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّکُمْ لَکَاذِبُونَ)۸۶و هنگامى که مشرکان معبودهایى را که همتاى خدا قرار دادند مى بینند، مى گویند: «پروردگارا! اینها همتایانى هستند که ما به جاى تو، آنها را مى خواندیم (و پرستش مى کردیم).» در این هنگام، معبودان به آنها مى گویند: «شما دروغگو هستید! (شما هواى نفس خود را پرستش مى کردید.)»
(وَ أَلْقَوْا إِلَی اللَّهِ یَوْمَئِذٍ السَّلَمَ ۖ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ)۸۷و در آن روز، آنها (ناگزیر) در پیشگاه خدا تسلیم مى شوند; و آنچه را (نسبت به خدا) دروغ مى بستند، از نظرشان گم و نابود مى شود.
