گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(رَضُوا بِأَن یَکُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَ طُبِعَ عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ)۸۷(آرى،) آنها راضى شدند که با واماندگان (و افراد ناتوان) باشند; و بر دلهایشان مهر نهاده شده; از این رو (حقایق را) درک نمى کنند.
(لَٰکِنِ الرَّسُولُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ ۚ وَ أُولَٰئِکَ لَهُمُ الْخَیْرَاتُ ۖ وَ أُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ)۸۸ولى پیامبر و کسانى که با او ایمان آوردند، با مال و جانشان جهاد کردند; و همه نیکیها براى آنهاست; و رستگاران آنها هستند.
(أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ ذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ)۸۹خداوند براى آنها باغهاى بهشتى آماده ساخته که نهرها از پاى درختانش جارى است; جاودانه در آن خواهند بود; و این است رستگارى و پیروزى بزرگ.
(وَ جَاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِیُؤْذَنَ لَهُمْ وَ قَعَدَ الَّذِینَ کَذَبُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ۚ سَیُصِیبُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ)۹۰و معذوران از اعراب ، (نزد تو) آمدند که به آنها اجازه (عدم شرکت در جهاد) داده شود; ولى کسانى که به خدا و پیامبرش دروغ گفتند، (بدون هیچ عذرى) از جهاد کناره گیرى کردند; بزودى به کسانى از آنها که کفر ورزیدند (و بدون عذر مخالفت کردند)، عذاب دردناکى خواهد رسید!
(لَّیْسَ عَلَی الضُّعَفَاءِ وَ لَا عَلَی الْمَرْضَیٰ وَ لَا عَلَی الَّذِینَ لَا یَجِدُونَ مَا یُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ ۚ مَا عَلَی الْمُحْسِنِینَ مِن سَبِیلٍ ۚ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ)۹۱نه بر افراد ناتوان و نه بر بیماران و نه بر کسانى که چیزى براى انفاق (در راه جهاد) ندارند، گناهى نیست (که در میدان جهاد شرکت نجویند،) به شرط آنکه براى خدا و پیامبرش خیرخواهى کنند (; و از آنچه در توان دارند، مضایقه ننمایند; زیرا) بر نیکوکاران راهى براى مؤاخذه نیست; وخداوند آمرزنده و مهربان است.
(وَ لَا عَلَی الَّذِینَ إِذَا مَا أَتَوْکَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُکُمْ عَلَیْهِ تَوَلَّوا وَّ أَعْیُنُهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا یَجِدُوا مَا یُنفِقُونَ)۹۲و (نیز) گناهى نیست بر آنها که وقتى نزد تو آمدند که آنان را بر مرکبى (براى جهاد) سوار کنى، گفتى: «مرکبى که شما را بر آن سوار کنم، در اختیار ندارم.» (از نزد تو) بازگشتند در حالى که چشمانشان از اندوه اشکبار بود; زیرا چیزى نداشتند که در راه خدا انفاق کنند (و با آن به میدان بروند).
۞۞ (إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَی الَّذِینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ وَ هُمْ أَغْنِیَاءُ ۚ رَضُوا بِأَن یَکُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ)۹۳راه مؤاخذه تنها به روى کسانى باز است که از تو اجازه مى خواهند در حالى که توانگرند; (و امکانات کافى براى جهاد دارند;)آنها راضى شدند که با واماندگان (و افراد معذور و ناتوان) بمانند; و خداوند بر دلهایشان مُهر نهاده; به همین جهت چیزى نمى دانند.
