• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۲۰۱ قرآن کریم سوره توبه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(رَضُوا بِأَن یَکُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَ طُبِعَ عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ)۸۷
(آرى،) آنها راضى شدند که با واماندگان (و افراد ناتوان) باشند; و بر دلهایشان مهر نهاده شده; از این رو (حقایق را) درک نمى کنند.



(لَٰکِنِ الرَّسُولُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ ۚ وَ أُولَٰئِکَ لَهُمُ الْخَیْرَاتُ ۖ وَ أُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ)۸۸
ولى پیامبر و کسانى که با او ایمان آوردند، با مال و جانشان جهاد کردند; و همه نیکیها براى آنهاست; و رستگاران آنها هستند.



(أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ ذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ)۸۹
خداوند براى آنها باغهاى بهشتى آماده ساخته که نهرها از پاى درختانش جارى است; جاودانه در آن خواهند بود; و این است رستگارى و پیروزى بزرگ.



(وَ جَاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِیُؤْذَنَ لَهُمْ وَ قَعَدَ الَّذِینَ کَذَبُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ۚ سَیُصِیبُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ)۹۰
و معذوران از اعراب ، (نزد تو) آمدند که به آنها اجازه (عدم شرکت در جهاد) داده شود; ولى کسانى که به خدا و پیامبرش دروغ گفتند، (بدون هیچ عذرى) از جهاد کناره گیرى کردند; بزودى به کسانى از آنها که کفر ورزیدند (و بدون عذر مخالفت کردند)، عذاب دردناکى خواهد رسید!



(لَّیْسَ عَلَی الضُّعَفَاءِ وَ لَا عَلَی الْمَرْضَیٰ وَ لَا عَلَی الَّذِینَ لَا یَجِدُونَ مَا یُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ ۚ مَا عَلَی الْمُحْسِنِینَ مِن سَبِیلٍ ۚ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ)۹۱
نه بر افراد ناتوان و نه بر بیماران و نه بر کسانى که چیزى براى انفاق (در راه جهاد) ندارند، گناهى نیست (که در میدان جهاد شرکت نجویند،) به شرط آنکه براى خدا و پیامبرش خیرخواهى کنند (; و از آنچه در توان دارند، مضایقه ننمایند; زیرا) بر نیکوکاران راهى براى مؤاخذه نیست; وخداوند آمرزنده و مهربان است.



(وَ لَا عَلَی الَّذِینَ إِذَا مَا أَتَوْکَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُکُمْ عَلَیْهِ تَوَلَّوا وَّ أَعْیُنُهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا یَجِدُوا مَا یُنفِقُونَ)۹۲
و (نیز) گناهى نیست بر آنها که وقتى نزد تو آمدند که آنان را بر مرکبى (براى جهاد) سوار کنى، گفتى: «مرکبى که شما را بر آن سوار کنم، در اختیار ندارم.» (از نزد تو) بازگشتند در حالى که چشمانشان از اندوه اشکبار بود; زیرا چیزى نداشتند که در راه خدا انفاق کنند (و با آن به میدان بروند).



۞۞ (إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَی الَّذِینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ وَ هُمْ أَغْنِیَاءُ ۚ رَضُوا بِأَن یَکُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ)۹۳
راه مؤاخذه تنها به روى کسانى باز است که از تو اجازه مى خواهند در حالى که توانگرند; (و امکانات کافى براى جهاد دارند;)آنها راضى شدند که با واماندگان (و افراد معذور و ناتوان) بمانند; و خداوند بر دلهایشان مُهر نهاده; به همین جهت چیزى نمى دانند.




جعبه ابزار