روایات نقل شده در این باره، سند تامی ندارند و برخی نیز مقطوعه‌اند؛ ولی در مجموع، همگونی روایات و انطباق نسبتا زیاد این ترتیب با حوادث تاریخی دوران مکه و مدینه می‌تواند موجبات اطمینان را فراهم آورد.
یکی از این موارد نقل، در مقدمه کتاب المبانی - از نویسنده‌ای بزرگ، اما ناشناخته در مراکش که در سال ۴۲۵ ق نگارشتفسیر خود را آغاز کرده - ثبت شده است. سندروایت چنین است: «قالوا اخبرنا ابراهیم بن یوسف قال حدثنا عمربن هارون عن عثمان بن عطاء عن ابیه عن ابن عباس».
امین الاسلام طبرسی نیز همان ترتیب را در مجمع البیان نقل کرده است. سند وی از عمربن هارون با سند فوق مشترک است و گویا همان روایت بالا را نقل کرده است. متن روایت منقول وی نیز تفاوتی ندارد. آن چه در البرهان زرکشی و الاتقان سیوطی نیز نقل شده است، گرچه سندهای دیگری نیز دارد، اما با ترتیب بالا تفاوت اساسی ندارد.
ابراهیم بنعمر بقاعی صاحب کتاب نظم الدرر و تناسق الآیات و السور و همچنین عمربن محمد بنعبدالکافی-صاحب کتابی در زمینه قرآن که در قرن پنجم هجری تالیف کرده است- تاریخ نزول سوره‌های قرآن در مکه و مدینه را بدین صورت نقل کرده‌اند:
بر این اساس، تعداد سوره‌های مکی ۸۶، و سوره‌های مدنی، بالغ بر ۲۸ سوره می‌شود، لیکن این عدد مورد اتفاق همه قرآن پژوهان نیست و به طور کلی در مکی و یا مدنی بودن بیش از سی سوره اختلاف هست.
