• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غُلام (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: غلام (ابهام‌زدایی).


غُلام (به ضم غین) و غِلْمان (به کسر غین و سکون لام) جمع غُلام از واژگان قرآن کریم به معنای جوانی كه تازه سبيلش رویيده است.
مشتقات غُلام که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
غُلاماً (به ضم غین) به معنای جوان،
غِلْمانٌ‌ (به کسر غین و سکون لام) به معنای جوانان است.


غُلام جوانی كه تازه سبيلش روئيده است.
در مفردات، قاموس و اقرب گفته: «الْغُلَامُ‌: الطَّارِ الشَّارب» يعنى: موى پشت لب بالايش رویيده است.
در مجمع آن را جوان فرموده است.
در قاموس و اقرب معنى آن را پیر نيز گفته‌اند، كه در اين صورت از اضداد است و نيز با «أَوْ» ترديد گفته‌اند: غلام از حين ولادت است تا جوانى.
ناگفته نماند: نگارنده معنى اول را كه «جوان» باشد بهتر می‌دانم، به قرينه اين‌كه غِلْم و اِغْتِلام چنان‌كه اهل لغت گفته‌اند، به معنى هيجان شهوت نکاح است.
در مجمع فرموده: غلمة و اغتلام، شدت طلب نكاح است و جوان را از آن غلام گفته‌اند كه او در حال طلب نكاح است.
غِلْمان جمع غُلام و به معنای جوانان است‌.


به مواردی از غُلام که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - غُلامٌ‌ (آیه ۴۰ سوره آل عمران)

در اين صورت در آياتی كه «غلام» بر بچه اطلاق شده به اعتبار ما يؤل اليه است، مثل‌: (قالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي‌ غُلامٌ‌ وَ قَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ ...)
«گفت پروردگارا از كجا مرا پسرى خواهد بود حال آن كه پير شده‌ام.»
درباره حضرت زکریّا است كه از خدا فرزندى خواست و ملائکه به او بشارت یحیی را دادند و چون يحيى بنا بود بزرگ و جوان بشود، لذا به لفظ «غلام» تعبير آورده شده و گرنه لازم بود «ولد» گفته شود.


۲.۲ - غُلامٌ‌ (آیه ۲۰ سوره مريم)

ايضا درباره مریم (علیهاالسّلام) آمده، كه گفت:
(أَنَّى يَكُونُ لِي‌ غُلامٌ‌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ ...)
«از كجا مرا پسرى خواهد بود با آن كه بشرى به من دست نزده است.»
در آيه ديگر لفظ «ولد» آمده‌ (قالَتْ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ ...)
(مريم گفت: «پروردگارا! چگونه ممكن است فرزندى‌ براى من باشد، در حالى كه انسانی با من تماس نداشته است؟!»)


۲.۳ - غُلامٌ‌ (آیه ۱۹ سوره يوسف)

ولى در آيه: (فَأَرْسَلُوا وارِدَهُمْ فَأَدْلى‌ دَلْوَهُ قالَ يا بُشْرى‌ هذا غُلامٌ‌ ...)
(و مأمور آب را فرستادند تا آب بياورد؛ او دلو خود را در چاه افكند، ناگهان صدا زد: «مژده باد! اين كودكى است زيبا و دوست داشتنى!.»)


۲.۴ - غُلاماً (آیه ۷۴ سوره كهف)

(فَانْطَلَقا حَتَّى إِذا لَقِيا غُلاماً فَقَتَلَهُ ...)
(باز به راه خود ادامه دادند، تا اين‌كه جوانى راديدند و او آن جوان را كشت.)
در این آیه على الظاهر مراد جوان است.


۲.۵ - غِلْمانٌ‌ (آیه ۲۴ سوره طور)

(وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ‌ غِلْمانٌ‌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ‌)
«و جوانانى كه چون مروارید نهفته‌اند، پيرامونشان بگردند.»
مراد از غلمان، خدمتكاران بهشتى است، چنان‌كه در آيه ديگر فرموده‌:
(وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً)
«پسران (خادمان) مخلّد پيرامونشان بگردند، چون آن‌ها را ببينى گمان كنى از كثرت زيبائى و صفائشان مرواريد پراكنده‌اند.»



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۱۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۱۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۱۲۷.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۱۳.    
۵. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۱۵۷.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۶۲.    
۷. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۱۲۷.    
۸. فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۴، ص۱۵۷.    
۹. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۶۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۴۳.    
۱۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۲۰.    
۱۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۱۳.    
۱۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۱۲۷.    
۱۴. آل عمران/سوره۳، آیه۴۰.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۲۷۷.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۷۷.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۶۰.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۴۳.    
۱۹. مریم/سوره۱۹، آیه۲۰.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۴.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۴۱.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۵۵.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۸۴.    
۲۴. آل عمران/سوره۳، آیه۴۷.    
۲۵. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۵۶.    
۲۶. یوسف/سوره۱۲، آیه۱۹.    
۲۷. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۲۳۷.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۱۴۳.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۱۰۶.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۸۲.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۶.    
۳۲. کهف/سوره۱۸، آیه۷۴.    
۳۳. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۳۰۱.    
۳۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۷۸.    
۳۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۴۴.    
۳۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۰۶.    
۳۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۴۷.    
۳۸. طور/سوره۵۲، آیه۲۴.    
۳۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۰.    
۴۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۴.    
۴۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۵۲.    
۴۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۵۱.    
۴۳. انسان/سوره۷۶، آیه۱۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غلام»، ج۵، ص۱۱۹-۱۲۰.    






جعبه ابزار