نکاح
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مشهور آن است که نکاح در لغت حقیقت در
وطی است. و نیز مشهور آن است که در
شرع حقیقت در
عقد است. پس می‌توان گفت: نکاح عقدی است که متضمن
اباحه وطی باشد. و یا عقدی است که مورد آن
تملیک منفعت
بضع است
[ویرایش]
(مصدر نکح ینکح بر وزن ضرب یضرب می‌باشد
).
نکاح در
لغت بنابر
مشهور به معنی
وطی است. پس استعمال آن در
عقد و
تزویج مجاز خواهد بود. و به قول بعضی حقیقت در
عقد است از جهت کثرت استعمال آن در عقد.
[ویرایش]
و به قول برخی دیگر نکاح مشترک بین هر دو معنی است زیرا در هر دو استعمال شده و اصل در استعمال حقیقت است. و جمعی نیز گفته اند که نکاح در اصل به معنی التقاء است. گفته می‌شود «تناکح الجبلان اذا التقیا».
و یا به معنی ضم و انضمام است گفته می‌شود: «تناکحت الاشجار: اذا انضم بعضها الی بعض»
یعنی هرگاه درختان بهم پیوسته باشند.
و یا به معنی اختلاط است. گفته می‌شود: «نکح المطر الارض اذا اختلط بترابها» یعنی هرگاه
باران با
خاک زمین آمیخته گردد.
بنابراین هم در عقد و هم در وطی مجاز است زیرا مأخوذ از معنی دیگر است.
در تأیید این قول گفته می‌شود که هیچ یک از دو معنی از لفظ نکاح فهمیده نمی شود مگر به
قرینه و قرینه علامت
مجاز است.
و از
ابی علی فارسی منقول است که هرگاه گفته شود «نکح فلان فلانۀ أوبنت فلان» غرض عقد و تزویج است. و چون گفته شود «نکح امرأته أو زوجته» غرض
جماع و وطی می‌باشد.
[ویرایش]
بالجمله چنانکه گفتیم مشهور آن است که نکاح در لغت حقیقت در وطی است. و نیز مشهور آن است که در
شرع حقیقت در عقد است.
پس می‌توان گفت: نکاح عقدی است که متضمن
اباحه وطی باشد.
و یا عقدی است که مورد آن
تملیک منفعت بضع است.
[ویرایش]
[ویرایش]
جابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ فقه اصطلاحات اسلامی، ص۱۷۴-۱۷۵.
