• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سوره‌های مکی و مدنی‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سوره‌های مکی و مدنی‌، آنچه از قرآن در دوره ۱۳ سال اول رسالت نازل شده، آیات و سوره‌های مکّی نامند، خواه در خود مکّه نازل شده باشد یا نه، و آیات و سوره‌هائی که در عرض ده سال بعد از هجرت نازل گشته، مدنی نام دارند، خواه در خود مدینه نازل گردیده‌اند یا در جاهای دیگر نازل شده باشند.



قُرْآن: اين لفظ در اصل مصدر به معنى خواندن است.


دوران رسالت حضرت رسول (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) به دو بخش تقسیم می‌شود: دوره اول سیزده سال است که در مکّه مشغول تبلیغ بودند، دوره دوم ده سال است که به مدینه هجرت فرموده و در آن مدت دین خود را تکمیل فرمودند.
آنچه از قرآن در دوره اول نازل شده آیات و سوره‌های مکّی نامند، خواه در خود مکّه نازل شده باشد یا نه، و آیات و سوره‌هائی که در عرض ده سال بعد نازل گشته مدنی نام دارند خواه در خود مدینه نازل گردیده‌اند یا در جاهای دیگر.
بیشتر قرآن در مکّه در عرض سیزده سال مذکور نازل شده است در تاریخ قرآن
[۴] زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، ص۶۶.
از فهرست‌ ابن ندیم از ابن عباس روایت شده: در مکّه ۸۵ سوره و در مدینه ۲۸ سوره نازل گشته‌اند.
ناگفته نماند مجموع آن ۱۱۳ سوره می‌شود، در تعداد ابن عباس سوره حمد نیست و با آن جمع سور ۱۱۴ می‌باشد. در مجمع البیان ترتیب نزول سور مکّی از ابن عباس به شرح ذیل نقل شده:
۱- اقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّکَ‌. (سوره علق)
۲- ن وَ الْقَلَمِ‌. سوره قلم
۳- مزّمّل. سوره مزمل
۴- مدّثّر. سوره مدثر
۵- تَبَّتْ یَدا. سوره مسد
۶- اِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ‌. سوره تکویر
۷- سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْاَعْلَی‌. سوره اعلی
۸- وَ اللَّیْلِ اِذا یَغْشی‌. سوره لیل
۹- وَ الْفَجْرِ. سوره فجر
۱۰- وَ الضُّحی‌. سوره ضحی
۱۱- اَ لَمْ نَشْرَحْ‌. سوره انشراح
۱۲- وَ الْعَصْرِ. سوره عصر
۱۳- وَ الْعادِیاتِ‌. سوره عادیات
۱۴- اِنَّا اَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ. سوره کوثر
۱۵- اَلْهاکُمُ التَّکاثُرُ. سوره تکاثر
۱۶- اَ رَاَیْتَ الَّذِی‌. سوره ماعون
۱۷- الْکَافِرُون. سوره کافرون
۱۸- اَ لَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ‌. سوره فیل
۱۹- قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ‌. سوره فلق
۲۰- قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ‌. سوره ناس
۲۱- قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ. سوره اخلاص
۲۲- وَ النَّجْمِ‌. سوره نجم
۲۳- عَبَسَ‌. سوره عبس
۲۴- انّا انزلنا. سوره قدر
۲۵- وَ الشَّمْسِ‌. سوره شمس
۲۶- بروج. سوره بروج
۲۷- وَ التِّینِ‌. سوره تین
۲۸- لِاِیلافِ‌. سوره قریش
۲۹- قارعة. سوره قارعه
۳۰- قیامة. سوره قیامت
۳۱- همزه. سوره همزه
۳۲- وَ الْمُرْسَلاتِ‌. سوره مرسلات
۳۳- ق وَ الْقُرْآنِ‌. سوره ق
۳۴- لا اُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ. سوره بلد
۳۵- طارق. سوره طارق
۳۶- اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ. سوره قمر
۳۷- ص‌. سوره ص
۳۸- اعراف. سوره اعراف
۳۹- قُلْ اُوحِیَ‌. سوره جن
۴۰- یس‌. سوره یس
۴۱- فرقان. سوره فرقان
۴۲- ملائکه. سوره فاطر
۴۳- کهیعص‌. سوره مریم
۴۴- طه‌. سوره طه
۴۵- واقعة. سوره واقعه
۴۶- شعراء. سوره شعراء
۴۷- نمل. سوره نمل
۴۸- قصص. سوره قصص
۴۹- بنی اسرائیل. سوره اسراء
۵۰- یونس (علیه‌السّلام). سوره یونس
۵۱- هود (علیه‌السّلام). سوره هود
۵۲- یوسف (علیه‌السّلام). سوره یوسف
۵۳- حجر. سوره حجر
۵۴- انعام. سوره انعام
۵۵- صافّات. سوره صافات
۵۶- لقمان. سوره لقمان
۵۷- فتح. سوره فتح
۵۸- سبأ. سوره سبأ
۵۹- زمر. سوره زمر
۶۰- حم‌ مؤمن. سوره غافر
۶۱- حم‌ سجده. سوره فصلت
۶۲- حم عسق‌. سوره شوری
۶۳- زخرف. سوره زخرف
۶۴- دخان. سوره دخان
۶۵- جاثیة. سوره جاثیه
۶۶- احقاف. سوره احقاف
۶۷- ذاریات. سوره ذاریات
۶۸- غاشیة. سوره غاشیه
۶۹- کهف. سوره کهف
۷۰- نحل. سوره نحل
۷۱- نوح (علیه‌السّلام). سوره نوح
۷۲- ابراهیم (علیه‌السّلام). سوره ابراهیم
۷۳- انبیاء (علیهم‌السّلام). سوره انبیاء
۷۴- مؤمنون. سوره مؤمنون
۷۵- الم تَنْزِیلُ‌. سوره سجده
۷۶- طور. سوره طور
۷۷- ملک. سوره ملک
۷۸- حاقّه. سوره حاقه
۷۹- ذو المعارج. سوره معارج
۸۰- عَمَّ یَتَساءَلُونَ‌. سوره نبأ
۸۱- نازعات. سوره نازعات
۸۲- انفطار. سوره انفطار
۸۳- انشقاق. سوره انشقاق
۸۴- روم. سوره روم
۸۵- عنکبوت. سوره عنکبوت
۸۶- مطففین. سوره مطففین
این سوره‌ها در مکّه نازل شده‌اند مرحوم طبرسی آنها را ۸۵ فرموده ولی ۸۶ سوره‌اند و سور مدنی به قرار ذیل‌اند:
۸۷- بقره. سوره بقره
۸۸- انفال. سوره انفال
۸۹- آل عمران. سوره آل عمران
۹۰- احزاب. سوره احزاب
۹۱- ممتحنه. سوره ممتحنه
۹۲- نساء. سوره نساء
۹۳- زلزال. سوره زلزال
۹۴- حدید. سوره حدید
۹۵- محمد (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم). سوره محمد
۹۶- رعد. سوره رعد
۹۷- الرحمن. سوره الرحمن
۹۸- هَلْ اَتی‌. سوره انسان
۹۹- طلاق. سوره طلاق
۱۰۰- لَمْ یَکُنِ‌. سوره بینه
۱۰۱- حشر. سوره حشر
۱۰۲- نصر. سوره نصر
۱۰۳- نور. سوره نور
۱۰۴- حجّ. سوره حجّ
۱۰۵- منافقون. سوره منافقون
۱۰۶- مجادله. سوره مجادله
۱۰۷- حجرات. سوره حجرات
۱۰۸- تحریم. سوره تحریم
۱۰۹- جمعه. سوره جمعه
۱۱۰- تغابن. سوره تغابن
۱۱۱- صفّ. سوره صفّ
۱۱۲- مائده. سوره مائده
۱۱۳- توبه. سوره توبه
اینها هم ۲۷ سوره‌اند که در مجمع ۲۸ (ثمان و عشرون) شمرده است مجموع سور فوق صد و سیزده سوره است ولی سوره حمد در میان آنها نیست و با اضافه سوره حمد مجموع عدد سوره‌ها ۱۱۴ می‌شود چنانکه در قرآن‌های فعلی است. در مجمع از علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) نقل کرده: از رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) از ثواب قرآن پرسیدم، از ثواب هر سوره بر نحوی که نازل شده خبرم داد، پس اولین سوره که در مکّه نازل‌ شد فاتحه الکتاب (حمد) سپس اقرا باسم... است. در تاریخ قرآن هست حمد بعد از مدثّر نازل شده است.
[۱۰] زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، ص۹۳.



این ترتیب که درباره سوره‌های مکّی و مدنی نقل شد همان است که در تاریخ قرآن ص۹۳ به بعد
[۱۱] زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، ص۹۳.
از فهرست ابن ندیم و چند کتاب دیگر و در کتاب قرآن در اسلام ص۱۰۶ به بعد از اتقان سیوطی
[۱۳] طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۰۶.
و در مقدمه تفسیر خازن (فصل جمع القرآن) با مختصر تفاوت از حیث پس و پیش و مکّی و مدنی بودن نقل شده ولی نگارنده از مجمع البیان نقل کردم.
در مجمع از ابن عباس نقل شده: اول هر سوره که در مکّه نازل می‌شد در مکّه نوشته می‌شد سپس خدا آنچه می‌خواست در مدینه بر آن می‌افزود، از این معلوم می‌شود مقدار بعضی از سوره‌ها در مکّه نازل شده و بقیّه در مدینه نازل گشته است.
ولی نقل این ترتیبات به ابن عباس می‌رسد که سه سال پیش از هجرت به دنیا آمده و در رحلت رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) سیزده یا چهارده ساله بود و جز زمان‌ اندکی از دوره آن حضرت را درک نکرده است و نیز در آنها نام امثال عکرمه، عطا، مجاهد، ضحّاک و غیره به چشم می‌خورد که نمی‌توان به نقل آنها اعتماد کرد چنانکه خواهیم گفت.
در «قرآن در اسلام» فرموده: این روایات نه ارزش روایت دینی دارند و نه ارزش نقل تاریخی. زیرا اتّصال به پیغمبر ندارند تا ارزش روایت دینی داشته باشند و تازه روشن نیست که ابن عباس این ترتیب را از خود پیغمبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرا گرفته یا از کسان دیگر که معلوم نیست چه کسانی بوده‌اند و یا از راه اجتهاد که تنها برای خودش حجیّت دارد.
امّا ارزش نقل تاریخی ندارند زیرا ابن عباس جز زمان ناچیزی از حیات پیغمبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) را درک نکرده و در نزول این‌همه سوره‌های قرآن حاضر نبوده است، گذشته از اینها این روایات با فرض صحت، خبر واحد هستند و خبر واحد در غیر احکام شرعیّه خالی از اعتبار است.
پس تنها راه برای تشخیص ترتیب سوره‌های قرآنی و مکّی یا مدنی بودن آنها تدبّر در مضامین آنها و تطبیق آن با اوضاع و احوال پیش از هجرت و پس از هجرت می‌باشد. این روش برای تشخیص ترتیب سور و آیات قرآنی و مکّی و مدنی بودن آنها سودمند می‌باشد چنانکه مضامین سوره‌های انسان، عادیات و مطففین به مدنی بودن آنها گواهی می‌دهد، اگر چه برخی از این روایات آنها را جزء سوره‌های مکّی قرار می‌دهند (به اختصار).
[۱۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۱۰.

مخفی نماند: موضوع مکّی و مدنی بودن در دست عده‌ای دستاویز شده است، مثلا در آیه‌ (قُلْ لا اَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْراً اِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی) عدّه کثیری از اهل سنّت مِن‌جمله زمخشری در کشّاف می‌نویسد از رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) پرسیدند: «القربی» که به دوستی و پیروی آنها مامور شده‌ایم کدام‌اند؟ فرموده‌: «عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ ابْنَاهُمَا»، یعنی: «ذی‌القربی علی و فاطمه و دو پسر آن‌ها (حسن و حسین) (علیهم‌السّلام‌) هستند».
آنکه حاضر به قبول حق حتی اگر مورد اتّفاق فریقین باشد نیست، می‌گوید: این چطور می‌شود حال آنکه سوره شوری مکّی است و آن روز علی و فاطمه ازدواج نکرده و فرزندی نداشتند.
یا مثلا ده‌ها روایت در کتب شیعه و اهل سنت نقل شده که آیات اول سوره هل اتی درباره جریان نذر اهل بیت (علیهم‌السّلام) است که افطاریّه خویش را به مسکین و یتیم و اسیر دادند می‌گوید: این چطور ممکن است حال آنکه به عقیده عطا چنانکه نقل شده سوره هل اتی مکّی است و این جریان در مدینه واقع شده است؟
در جواب می‌گوئیم: مکّی و مدنی بودن آیات و سوره‌ها نوعا از ابن عباس نقل شده که گفته شد معلوم نیست‌ از کدام شخص یاد گرفته و یا اجتهاد خودش بوده است و نیز از عطاء بن ابن رباح که تابعی است و زمان رسول خدا را درک نکرده و همان است که از طرف بنی امیّه در مکّه ندا می‌کردند: جز از عطاء بن ابی رباح از کسی فتوی نپرسید، چنانکه در دائرة المعارف وجدی است.
[۲۲] وجدی، محمد فرید، دائرة معارف القرن العشرین.
در جامع الرواة گفته او از اصحاب امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) و خلط کننده بود (ظاهرا در روایت یا دوستی اهل بیت را به دوستی بنی امیّه) و ایضا از عکرمه که غلام ابن عباس بود و حصین بن خبر او را به عبداللّه بن عباس آنگاه که حکومت بصره داشت بخشید و هر چه آموخت از ابن عباس آموخت و زمان وحی را هرگز درک نکرد. در رجال اردبیلی از خلاصه علّامه نقل شده «عکرمة مولی ابن عباس لیس علی طریقنا و لا من اصحابنا» این شخص از خوارج و از دشمنان علی (علیه‌السّلام) است
و ضحاک بن مزاحم مفسّر مشهور تابعی است در سال ۱۰۲ از دنیا رفته و زمان وحی را اصلا ندیده است. حالا بیائیم در مکّی و مدنی بودن آیات و سوره‌ها به اقوال اینان اعتماد کنیم بی‌آنکه دلیل متقنی در دست داشته باشیم. به هر حال در تشخیص مکّی و مدنی بودن باید به نظر صاحب «قرآن در اسلام» اعتماد کرد و نیز به روایات فریقین که در شان نزول وارد شده، به شرطی که قابل اعتماد باشند.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۶۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۶۸.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۳۷.    
۴. زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، ص۶۶.
۵. ابن ندیم، ابوالفرج، الفهرست، ص۴۲.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۱۲.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۴۵.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۱۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۴۹.    
۱۰. زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، ص۹۳.
۱۱. زنجانی، ابوعبدالله، تاریخ القرآن، ص۹۳.
۱۲. ابن ندیم، ابوالفرج، الفهرست، ص۴۲.    
۱۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۰۶.
۱۴. سیوطی، جلال الدین، اتقان، ج۱، ص۴۰.    
۱۵. خازن، علاء الدین، تفسیر خازن، فصل جمع القرآن، ج۱، ص۷.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۱۳.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۴۷.    
۱۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، قرآن در اسلام، ص۱۱۰.
۱۹. شوری/سوره۴۲، آیه۲۳.    
۲۰. زمخشری، کشاف، ج۴، ص۲۲۰.    
۲۱. انسان/سوره، آیه۷.    
۲۲. وجدی، محمد فرید، دائرة معارف القرن العشرین.
۲۳. اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواة، ج۱، ص۵۳۸.    
۲۴. اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواة، ج۱، ص۵۴۰.    
۲۵. حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۳۸۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "قرآن‌"، ج۵، ص۲۸۵.    






جعبه ابزار