این جملات، قسمتی از نامهای است که از ناحیهی مقدّس امام زمان (علیهالسّلام) برای شیخمفید (رحمةالله) فرستاده شده است. حضرت (علیهالسّلام) در این نامه، بعد از سفارشهای لازم به شیخمفید (رحمةالله) و دستورهایی به شیعیان، نبود صفا و یک دلی در بین شیعیان را سبب غیبت خود میشمرند.
اگر شیعیان ما (که خداوندتوفیق طاعتشان دهد) در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل میشدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تاخیر نمیافتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان میگشت، دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفی شدن ما از آنان چیزی نیست جز آن چه از کردار آنان به ما میرسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.»
این جملات، قسمتی از نامهای است که از ناحیهی مقدّس امام زمان (علیهالسّلام) برای شیخمفید (رحمةالله) فرستاده شده است. حضرت (علیهالسّلام) در این نامه، بعد از سفارشهای لازم به شیخمفید (رحمةالله) و دستورهایی به شیعیان، به امر مهمّی که سبب غیبت ایشان شده است، اشاره میکنند. حضرت، نبود صفا و یک دلی در بین شیعیان را سبب غیبت خود میشمرند.
تاریخ نشان داده است که تا مردم نخواهند و تلاش نکنند، حق بر جای خویش قرار نمیگیرد و حکومت به دست اهلش نمیرسد. تجربهی حضرت علی و امام حسن و امام حسین (علیهمالسّلام)، دلیل بسیار آشکاری بر این مطلب است. اگر مردم بر خلافت حضرت علی (علیهالسّلام) پافشاری میکردند، الان، تاریخ مسیر دیگری را میپیمود، ولی دنیاخواهی و ترس و... مردم آن زمان سبب شد از آن زمان تا آیندهای که معلوم نیست چه هنگام به پایان میرسد، جهانیان و خصوصاً شیعیان، جز ظلم و آزار چیزی نبینند. متاسفانه کوتاهی ما، بلکه عملکرد بدمان سبب شده است که آن محرومیت تا کنون ادامه یابد.
طبق این حدیث، وظیفهی ما برای تسریع و تعجیل در ظهور حضرت، این است که آن حضرت را بر خویش و خویشان مقدم داریم و با اجرای دستورهای اسلامی و گسترش و ترویج عملی اسلام، آن امام (علیهالسّلام) را به جهانیان بشناسانیم و دلها را به سوی آن حضرت معطوف کنیم، تا به خواست خداوند، هرچه زودتر، زمینهی پذیرش مردمی و جهانی آن امام (علیهالسّلام) فراهم شود.
از این حدیث شریف نکاتی استفاده میشود: خداوند متعال از شیعیان عهد و پیمان گرفته که از امامان پیروی کنند و این پیروی سبب تشرّف به لقای امام زمان خواهد بود.