هدف و قصد خویش را نسبت به محبّت و دوستی ما (اهل بیت عصمت و طهارت) بر مبنای عمل به سنّت و اجرای احکام الهی قرار دهید؛ پس همانا که موعظه‌ها و سفارش‌های لازم را نمودم، و خداوند متعال نسبت به همه ی ما و شما گواه است.
بین ابن ابی غانم قزوینی با جماعتی از شیعیاندر مورد جانشینی امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) اختلاف شد، ابن ابی غانم معتقد بود که ایشان رحلت نمود، در حالی که جانشینی برای خود معرفی نکرد، ولی جماعت شیعیان با او به مخالفت پرداختند و معتقد بودند که امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) برای خود جانشینی را تعیین نموده است؛ لذا نامه‌ای به امام زمان (علیه‌السّلام) نوشتند و این موضوع را برای حضرت بازگو کردند. حضرت (علیه‌السّلام) در جواب نامه، به خطّ خود، مطالبی مرقوم داشتند که از آن جمله، حدیث فوق است.
حضرت در آن نامه ابتدا به تقوا و پرهیزکاری امر می‌کند و سپس می‌فرماید: تسلیم ما باشید و هر چه را نمی‌دانید به ما باز گردانید، بر ما است که حقیقت را بیان کنیم... به راست و چپ منحرف نشوید و محبّت و دوستی خود را نسبت به ما با اطاعت از دستورهای ما، که همان شریعت محمّدی است، ثابت عملی سازید. از این حدیث به خوبی استفاده می‌شود که ادعای محبت کافی نیست و محبّ حقیقی کسی است که به دستورهای محبوب خود عمل می‌کند. امام باقر (علیه‌السّلام) می‌فرماید: مذاهب شما را دور نکند؛ به خدا سوگند، شیعیان ما کسانی هستند که خدا را اطاعت می‌کنند.
امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: شیعیان ما اهل ورع و کوشش، اهل وفا و امانت داری، اهل زهد و عبادت و اصحاب پنجاه و یک رکعت درشبانه روزند؛ شب‌ها بیدارند و روزها روزه دارند؛ زکاتاموال خود را می‌پردازند؛ حجّ خانه ی خدا را به جا می‌آورند و از هر کار حرامی اجتناب می‌کنند.
هم چنین امام صادق (علیه‌السّلام) در جایی دیگر می‌فرماید: کسی که به زبان بگوید شیعه‌ام، ولی در عمل و آثار با ما مخالفت کند، از شیعیان ما نیست. شیعیان ما کسانی هستند که با زبان و قلب با ما موافق‌اند و آثار ما را متابعت و به اعمال ما عمل می‌کنند.
