حکم اطاعت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیاتی که در آنها
احکام اطاعت بیان شده است عبارتند
از:
وجوب
اطاعت از دين
ابراهیم علیه‌السلام:
۱. «وَ مَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْراهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ ...؛
چه کسی جز افراد
سفیه و نادان
از آئین ابراهیم (با آن پاکی و درخشندگی) رویگردان خواهد شد؟....»
۲. «قُلْ صَدَقَ اللَّهُ فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً ...؛
بگو
خدا راست گفته (و اینها در آئین پاک ابراهیم نبوده) بنابراین
از آئین ابراهیم پیروی کنید ....»
۳. «ثُمَّ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً ...؛
سپس به تو وحی فرستادیم که
از آئین ابراهیم، که خالی
از هر گونه
انحراف بود ...پیروی کن.»
پيروى
از آیین ابراهيم عليه‌السلام امرى
واجب بر پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله:
«ثُمَّ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً ...؛
سپس به تو وحی فرستادیم که
از آئین ابراهیم، که خالی
از هر گونه
انحراف بود ...پیروی کن.»
لزوم پيروى
از امامان معصوم عليهم السلام:
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلًا؛
اى کسانى که
ایمان آورده‌ايد!
اطاعت کنيد خدا را! و
اطاعت کنيد پيامبر خدا و اولوا الأمر (اوصياى پيامبر) را! و هرگاه در چيزى
نزاع داشتيد، آن را به
خدا و پيامبر باز گردانيد (و
از آنها داورى بطلبيد) اگر به خدا و روز
رستاخیز ايمان داريد! اين (کار) براى شما بهتر، و عاقبت و پايانش نيکوتر است.»
بنا بر روايتى
از امام باقر و
امام صادق عليهماالسلام مراد
از «اولواالامر»
ائمّه (و امامان)
از آل محمّد صلى‌الله‌عليه‌وآله هستند كه خداوند
اطاعت آنان را به طور مطلق واجب نموده است.
وهمچنین
امام باقر علیه‌السلام فرموده است:
اولوا الامر،
امامان از نسل
علی علیه‌السلام و
فاطمه علیهاالسلام اند.
حرمت اطاعت از اسراف كنندگان:
«وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ؛
و
اطاعت فرمان مسرفان نكنيد.»
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله موظّف به پيروى
از شریعت اسلام:
«ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ؛
سپس تو را بر
شریعت و آئین حقی قرار دادیم
از آن پیروی کن و
از هوسهای سرکش کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن!»
اطاعت از اشراف ثروتمند
کافر، مورد نهى و نكوهش خداوند:
«وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً؛
با کسانی باش که پروردگار خود را
صبح و عصر می‌خوانند، و تنها ذات او را می‌طلبند، هرگز چشمهای خود را، بخاطر زینتهای دنیا،
از آنها برمگیر، و
از کسانی که قلبشان را
از یاد خود غافل ساختیم
اطاعت مکن، همانها که پیروی هوای
نفس کردند، و کارهایشان افراطی است.»
حرمت
اطاعت از اعراض كنندگان
از حق:
«أَ رَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى كَلَّا لا تُطِعْهُ ...؛
به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) تكذيب حق كند و به آن پشت نمايد (چه سرنوشت دردناكي خواهد داشت ؟). چنان نيست كه او مي‌پندارد، هرگز او را
اطاعت مكن ....»
اطاعت از اکثریّت ناآگاه، مورد نهى خداوند:
«وَ إِنْ تُطِعْ
أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ؛
و اگر
اکثر کسانی را که در روی
زمین هستند
اطاعت کنی تو را
از راه خدا گمراه می‌کنند، آنها تنها
از گمان پیروی می‌کنند و
از تخمین و حدس (واهی).»
مطلوبيّت
اطاعت و پيروى
از انابه كنندگان پروردگار:
«... وَ اتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنابَ إِلَيَ ...؛
... و پيروي
از راه كساني بنما كه به سوي من آمده اند....»
لزوم
اطاعت از انبیا و پيامبران الهى:
۱. «آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا ...؛
پیامبر، به آنچه
از سوی پروردگارش بر او نازل شده،
ایمان آورده است. (و او، به تمام سخنان خود، کاملا مؤمن می‌باشد). و همه مؤمنان (نیز)، به خدا و فرشتگان او و کتابها و فرستادگانش، ایمان آورده‌اند، (و می‌گویند: ) ما در میان هیچ یک
از پیامبران او، فرق نمی‌گذاریم (و به همه ایمان داریم). و (مؤمنان) گفتند: ما شنیدیم و
اطاعت کردیم ....»
۲. «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ...؛
ما هیچ پیامبری را نفرستادیم، مگر به این منظور که به فرمان
خدا ،
از وی
اطاعت شود...»
۳. «لَقَدْ أَخَذْنا مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمْ رُسُلًا كُلَّما جاءَهُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى أَنْفُسُهُمْ فَرِيقاً كَذَّبُوا وَ فَرِيقاً يَقْتُلُونَ؛
ما
از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم و رسولانی به سوی آنها فرستادیم (ولی) هر زمان پیامبری بر خلاف هوسها و تمایلات آنها می‌آمد عده ای را تکذیب می‌کردند و جمعی را می‌کشتند.»
۴. «يَوْمَ يَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ فَيَقُولُ ما ذا أُجِبْتُمْ قالُوا لا عِلْمَ لَنا إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ؛
از آن روز بترسید که خداوند پیامبران را جمع می‌کند و به آنها میگوید مردم در برابر
دعوت شما چه پاسخی دادند؟ می‌گویند ما چیزی نمی‌دانیم تو خود
از تمام پنهانیها آگاهی.»
۵. «أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرى لِلْعالَمِينَ يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي وَ يُنْذِرُونَكُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا قالُوا شَهِدْنا عَلى أَنْفُسِنا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ شَهِدُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كانُوا كافِرِينَ؛
آنها کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرده پس به هدایت آنان
اقتدا کن (و) بگو در برابر این (
رسالت و تبلیغ) پاداشی
از شما نمی‌طلبم، این رسالت چیزی جز یک یادآوری برای جهانیان نیست (و آگاه ساختن و بیدار کردن وظیفه من است و در برابر انجام وظیفه مزد معنی ندارد) (در آن روز به آنها میگوید) ای جمعیت
جن و انس آیا رسولانی
از شما به سوی شما نیامدند که آیات مرا برایتان بازگو می‌کردند و
از ملاقات چنین روزی شما را بیم می‌دادند، آنها می‌گویند گواهی میدهیم بر ضد خودمان (آری ما بد کردیم) و زندگی (پر زرق و برق) دنیا آنها را فریب داد، و بر زیان خود گواهی می‌دهند که کافر بودند.»
۶. «وَ تِلْكَ عادٌ جَحَدُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْا رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ؛
و این قوم عاد بود که آیات پروردگارشان را
انکار کردند و رسولان او را
معصیت نمودند و
از فرمان هر ستمگر دشمن حق پیروی کردند.»
۷. «وَ أَنْذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنا أَخِّرْنا إِلى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ ...؛
و مردم را
از روزی که
عذاب الهی به سراغشان می‌آید بترسان، آن روز که ظالمان می‌گویند پروردگارا مدت کوتاهی ما را مهلت ده، تا دعوت تو را بپذیریم، و
از پیامبران پیروی کنیم....»
۸. «وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَكْناهُمْ بِعَذابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقالُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آياتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزى؛
و اگر ما آنها را قبل
از آن (قبل
از نزول
قرآن ) با عذابی هلاک میکردیم (در قیامت) میگفتند پروردگارا چرا برای ما پیامبری نفرستادی تا
از آیات تو پیروی کنیم پیش
از آنکه ذلیل و رسوا شویم.»
۹. «يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ وَ إِنَّ هذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ؛
ای پیامبران
از غذاهای پاکیزه بخورید و عمل صالح انجام دهید که من به آنچه انجام می‌دهید آگاهم• همه شما
امت واحدی هستید و من پروردگار شمایم
از مخالفت فرمان من بپرهیزید.»
۱۰. «وَ يَوْمَ يُنادِيهِمْ فَيَقُولُ ما ذا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ؛
به خاطر بیاورید روزی را که خداوند آنها را
ندا می‌دهد و میگوید: به پیامبران چه پاسخی گفتید؟»
۱۱. «يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يا لَيْتَنا أَطَعْنَا اللَّهَ وَ أَطَعْنَا الرَّسُولَا؛
در آن روز که صورتهای آنها در آتش (
دوزخ ) دگرگون خواهد شد (
از کار خود پشیمان می‌شوند و) می‌گویند‌ای کاش خدا و پیامبر را
اطاعت کرده بودیم.»
۱۲. «وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعى قالَ يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ اتَّبِعُوا مَنْ لا يَسْئَلُكُمْ أَجْراً وَ هُمْ مُهْتَدُونَ؛
مردی (با ایمان)
از نقطه دور دست
شهر با شتاب فرا رسید، گفت: ای قوم من!
از فرستادگان خدا پیروی کنید.
از کسانی پیروی کنید که
از شما اجری نمی‌خواهند و خود
هدایت یافته‌اند.»
وجوب
اطاعت و اقتدا به انبياى گذشته،
فرمان خدا به پيامبر اسلام صلى‌الله‌عليه‌وآله:
«أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرى لِلْعالَمِينَ؛
آنها کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرده پس به هدایت آنان اقتدا کن (و) بگو در برابر این (رسالت و
تبلیغ ) پاداشی
از شما نمی‌طلبم، این رسالت چیزی جز یک یادآوری برای جهانیان نیست (و آگاه ساختن و بیدار کردن وظیفه من است و در برابر انجام وظیفه مزد معنی ندارد)»
مشترك بودن
جنّ و
انس، در لزوم
اطاعت و پيروى
از رسولان الهى:
«يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي وَ يُنْذِرُونَكُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا قالُوا شَهِدْنا عَلى أَنْفُسِنا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ شَهِدُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كانُوا كافِرِينَ؛
(در آن روز به آنها میگوید) ای جمعیت جن و
انس آیا رسولانی
از شما به سوی شما نیامدند که آیات مرا برایتان بازگو می‌کردند و
از ملاقات چنین روزی شما را بیم می‌دادند، آنها می‌گویند گواهی میدهیم بر ضد خودمان (آری ما بد کردیم) و زندگی (پر زرق و برق) دنیا آنها را فریب داد، و بر زیان خود گواهی می‌دهند که کافر بودند.»
وجوب اقتداى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله به
هدایت انبياى پيشين:
«أُولئِكَ الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ فَإِنْ يَكْفُرْ بِها هؤُلاءِ فَقَدْ وَكَّلْنا بِها قَوْماً لَيْسُوا بِها بِكافِرِينَ أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ ...؛
آنها کسانی هستند که کتاب و
حکم و نبوت به آنان دادیم و اگر نسبت به آن
کفر ورزند (مهم نیست زیرا) کسانی را نگاهبان آن ساخته‌ایم که نسبت به آن کافر نیستند•آنها کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرده پس به هدایت آنان اقتدا کن (و) بگو در برابر این (رسالت و تبلیغ) پاداشی
از شما نمی‌طلبم. این رسالت چیزی جز یک یادآوری برای جهانیان نیست (و آگاه ساختن و بیدار کردن وظیفه من است و در برابر انجام وظیفه مزد معنی ندارد)»
وجوب
اطاعت همه جانبه مؤمنان،
از اوامر
اولواالامر:
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ ...؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید!
اطاعت کنید خدا را و
اطاعت کنید پیامبر خدا و صاحبان امر را....»
مشروط بودن
اطاعت از اولواالامر به عملكرد آنان، در چارچوب اصول مشخّص شده
از جانب خدا و رسول صلى‌الله‌عليه‌وآله:
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ...؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید!
اطاعت کنید خدا را و
اطاعت کنید پیامبر خدا و صاحبان امر را، و هر گاه در چیزی نزاع کردید آنرا به خدا و پیامبر
ارجاع دهید اگر ایمان به خدا و روز رستاخیز دارید....»
حرمت
اطاعت مؤمنان،
از اهل‌کتاب:
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا فَرِيقاً مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ يَرُدُّوكُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ كافِرِينَ؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر
از گروهی
از اهل کتاب (که کارشان نفاق افکنی و شعله ور ساختن آتش کینه و عداوت است)
اطاعت کنید شما را پس
از ایمان به کفر باز می‌گردانند.»
پيروى
از هوا و هوس اهل‌كتاب، مورد
نهی خداوند:
۱. «وَ أَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ احْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ ما أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ ...؛
و باید در میان آنها (اهل کتاب) طبق آنچه خداوند نازل کرده حکم کنی و
از هوسهای آنان پیروی مکن و بر حذر باش که مبادا تو را
از بعض احکامی که خدا بر تو نازل کرده منحرف سازند....»
۲. «وَ ما تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ؛
آنها پراکنده نشدند مگر بعد
از علم و آگاهی، و این تفرقه جوئی بخاطر انحراف
از حق بود (و
عداوت و
حسد) و اگر فرمانی
از سوی پروردگارت صادر نشده بود که آنها تا سر آمد معینی زنده و آزاد باشند خداوند در میان آنها داوری می‌کرد و کسانی که بعد
از آنها وارثان کتاب شدند
از آن در شک و تردیدند، شکی تواءم با بدبینی و
سوء ظن.»
۳. «فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ قُلْ آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ لا حُجَّةَ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنا وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ؛
تو نیز آنها را به سوی این آئین واحد الهی دعوت کن، و آنچنان که مامور شدهای
استقامت نما، و
از هوا و هوسهای آنان پیروی مکن، و بگو: به هر کتابی که
از سوی خدا نازل شده ایمان آورده‌ام، و مامورم در میان شما
عدالت کنم، خداوند پروردگار ما و شما است، نتیجه اعمال ما
از آن ما است و نتیجه اعمال شما
از آن شما، خصومت شخصی در میان ما نیست، و خداوند ما و شما را در یکجا جمع می‌کند، و بازگشت همه به سوی او است.»
اطاعت از اهل‌كتاب، امرى حرام و موجب
کفر و
شرک:
۱. «قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ تَعالَوْا إِلى كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ ... وَ لا يَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ ...؛
بگو: ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است، که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را همتای او قرار ندهیم، و بعضی
از ما، بعض دیگر را - غیر
از خدای یگانه - به خدایی نپذیرد....»
در روايتى
امام صادق علیه‌السلام مى‌فرمايد: اهل‌كتاب،
احبار و
راهبان را
پرستش نكردند و لكن آنان حلال الهى را حرام و حرام الهى را حلال دانستند و آنان
اطاعت نمودند و همين است مقصود
از اتّخاذ احبار و راهبان به عنوان
ارباب براى خويش.
۲. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا فَرِيقاً مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ يَرُدُّوكُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ كافِرِينَ؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر
از گروهی
از اهل کتاب (که کارشان
نفاق افکنی و شعله ور ساختن آتش کینه و عداوت است)
اطاعت کنید شما را پس
از ایمان به کفر باز می‌گردانند.»
۳. «اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً لا إِلهَ إِلَّا هُوَ سُبْحانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ؛
(آنها) دانشمندان و راهبان (تارکان دنیا) را معبودهائی در برابر خدا قرار دادند و (همچنین)
مسیح فرزند مریم را، در حالی که جز به عبادت معبود واحدی که هیچ معبودی جز او نیست دستور نداشتند، پاک و منزه است
از آنچه شریک وی قرار می‌دهند.»
حرمت پيروى
از راههاى
باطل:
«وَ أَنَّ هذا صِراطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ ...؛
و اينكه اين راه مستقيم من است
از آن پيروي كنيد و
از راههاي مختلف (و انحرافي) پيروي نكنيد كه شما را
از راه حق دور مي‌سازد....»
نهى خداوند،
از اطاعت انسانهاى
بداخلاق و بدسيرت:
«وَ لا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ عُتُلٍّ بَعْدَ ذلِكَ زَنِيمٍ؛
و
اطاعت از كسي كه بسيار
سوگند ياد مي‌كند و
پست است مكن. علاوه بر اينها
کینه توز و پرخور و
خشن و
بدنام است.»
گوش‌سپارى به
سخنان و پيروى
از بهترين آنها، مطلوب و مورد
توصیه خداوند:
«... فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِكَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ؛
كساني كه
از عبادت
طاغوت اجتناب كردند و به سوي خداوند بازگشتند بشارت
از آن آنها است، بنابراين بندگان مرا
بشارت ده. كساني كه سخنان را مي‌شنوند و
از نيكوترين آنها پيروي مي‌كنند، آنها كساني هستند كه خدا هدايتشان كرده، و آنها خردمندانند. »
حکم
اطاعت از فرامین والدین با توجه به آیات قرآن عبارتند
از:
عدم جواز
اطاعت از پدر، در صورت مخالفت با فرمان خداوند:
۱. «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حُسْناً وَ إِنْ جاهَداكَ لِتُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما ...؛
ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، و اگر آنها تلاش کنند که برای من شریکی قائل شوی که به آن
علم نداری،
از آنها
اطاعت مکن....»
۲. «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فِي عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى أَنْ تُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً ...؛
و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم، مادرش او را با زحمت روی زحمت حمل کرد، (و به هنگام
بارداری هر روز رنج و ناراحتی تازه‌ای را متحمل می‌شد) و دوران شیرخوارگی او در دو سال پایان می‌یابد (آری به او توصیه کردم) که
شکر برای من و برای پدر و مادرت بجا آور که بازگشت همه شما به سوی من است•و هرگاه آنها تلاش کنند که موجودی را شریک من قرار دهی که
از آن آگاهی نداری (بلکه می‌دانی باطل است)
از آنها
اطاعت مکن، ولی با آنها در
دنیا به طرز شایسته‌ای رفتار کن....»
وجوب
اطاعت و پيروى
از فرامين پدر و
مادر، در غير
محرّمات:
۱. «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حُسْناً وَ إِنْ جاهَداكَ لِتُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما ...؛
ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، و اگر آنها تلاش کنند که برای من شریکی قائل شوی که به آن
علم نداری،
از آنها
اطاعت مکن....»
۲. «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فِي عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى أَنْ تُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً ...؛
و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم، مادرش او را با زحمت روی زحمت حمل کرد، (و به هنگام
بارداری هر روز رنج و ناراحتی تازه‌ای را متحمل می‌شد) و دوران شیرخوارگی او در دو سال پایان می‌یابد (آری به او توصیه کردم) که
شکر برای من و برای پدر و مادرت بجا آور که بازگشت همه شما به سوی من است•و هرگاه آنها تلاش کنند که موجودی را شریک من قرار دهی که
از آن آگاهی نداری (بلکه می‌دانی باطل است)
از آنها
اطاعت مکن، ولی با آنها در
دنیا به طرز شایسته‌ای رفتار کن....»
حرمت
اطاعت از جاهلان:
۱. «وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ قالُوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ؛
و هنگامی که به آنها گفته شود، به سوی آنچه
خدا نازل کرده و به سوی پیامبر بیائید می‌گویند آنچه را
از پدران خود یافته‌ایم ما را بس است!، آیا نه چنین است که پدران آنها چیزی نمی‌دانستند و هدایت نیافته بودند؟!»
۲. «قالَ قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكُما فَاسْتَقِيما وَ لا تَتَّبِعانِّ سَبِيلَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ؛
فرمود: دعای شما پذیرفته شد، استقامت بخرج دهید و
از راه (و رسم) کسانی که نمی‌دانند
تبعیت نکنید.»
۳. «ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ؛
سپس تو را بر شریعت و آئین حقی قرار دادیم
از آن
پیروی کن و
از هوسهای سرکش کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن!»
حرمت
اطاعت از جبّاران و سركشان:
«وَ تِلْكَ عادٌ جَحَدُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَ عَصَوْا رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا إِنَّ عاداً كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلا بُعْداً لِعادٍ قَوْمِ هُودٍ؛
و اين قوم عاد بود كه آيات پروردگارشان را انكار كردند و رسولان او را معصيت نمودند و
از فرمان هر ستمگر دشمن حق پيروي كردند. بدنبال آنها در اين جهان
لعنت (و نام ننگين) ماند و در قيامت (گفته مي‌شود) بدانيد عاد نسبت به پروردگارشان كفر ورزيدند، دور باد
عاد،
قوم هود، (
از رحمت خدا و خير و سعادت).»
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله مأمور پيروى
از جبرئیل، در
قرائت قرآن:
«فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ؛
و هنگامي كه ما آن را خوانديم
از آن پيروي كن.»
مقصود
از «قرآنه» قرائت و منظور
از «قرأناه» قرائت جبرئيل به امر الهى است.
لزوم پيروى
از حق مطلوب:
«وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ ذلِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْباطِلَ وَ أَنَّ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ ...؛
و كساني كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند به آنچه بر محمد صلى‌الله‌عليه‌وآله نازل شده، و همه حق است و
از سوي پروردگار، نيز ايمان آوردند خداوند گناهانشان را مي‌بخشد و كارشان را اصلاح مي‌كند. اين به خاطر آن است كه كافران
از باطل پيروي كردند و مؤ منان
از حقي كه
از سوي پروردگارشان بود....»
وجوب
اطاعت از فرمانهاى
خدا:
۱. «وَ إِذْ أَخَذْنا مِيثاقَكُمْ وَ رَفَعْنا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ وَ اسْمَعُوا قالُوا سَمِعْنا وَ عَصَيْنا وَ أُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ قُلْ بِئْسَما يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمانُكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛
(و نیز)
از شما پیمان گرفتیم، و کوه
طور را بالای سر شما برافراشتیم (و به شما گفتیم) این دستوراتی را که به شما داده‌ایم محکم بگیرید و درست بشنوید، شما گفتید شنیدیم و مخالفت کردیم! و دلهای آنها با
محبت گوساله بر اثر کفر آبیاری شد، بگو چه فرمان بدی ایمان شما به شما می‌دهد اگر
ایمان دارید!»
۲. «وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي ...؛
و هنگامی که بندگان من
از تو درباره من سؤال کنند بگو) من نزدیکم! دعای
دعا کننده را به هنگامی که مرا می‌خواند پاسخ می‌گویم، پس آنها باید دعوت مرا بپذیرند....»
۳. «... وَ قُومُوا لِلَّهِ قانِتِينَ؛
...و
از روی
خضوع و
اطاعت، برای خدا بپاخیزید.»
۴. «قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ ...؛
بگو:
از خدا
اطاعت کنید....»
۵.«وَ أَطِيعُوا اللَّهَ ...؛
و
از خدا
اطاعت کنید...»
۶. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ ... فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ ... إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ...؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید!
اطاعت کنید خدا را ...و هر گاه در چیزی
نزاع کردید آنرا به خدا ...ارجاع دهید اگر ایمان به خدا و روز
رستاخیز دارید....»
۷. «وَ أَطِيعُوا اللَّهَ ... ذلِكَ أَدْنى أَنْ يَأْتُوا بِالشَّهادَةِ عَلى وَجْهِها أَوْ يَخافُوا أَنْ تُرَدَّ أَيْمانٌ بَعْدَ أَيْمانِهِمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اسْمَعُوا ...؛
و
اطاعت خدا کنید... این کار بیشتر سبب میشود که به حق گواهی دهند (و
از خدا بترسند) و یا (
از مردم) بترسند که (دروغشان فاش گردد و) سوگندهائی جای سوگندهای آنها را بگیرد، و
از (مخالفت)
خدا بپرهیزید و گوش فرا دهید ....»
۸.«... وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛
...و
اطاعت خدا و پیامبرش را کنید اگر ایمان دارید.»
۹. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ ... يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ ...؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید
اطاعت خدا را کنید ...ای کسانی که ایمان آورده‌اید دعوت خدا ...را
اجابت کنید ....»
۱۰. «قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ أَ فَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدى فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ؛
بگو آیا هیچیک
از معبودهای شما به سوی
حق هدایت می‌کند؟ - بگو تنها خدا به حق هدایت می‌کند آیا کسی که هدایت به حق می‌کند برای پیروی شایسته تر است یا آن کس که خود هدایت نمی‌شود مگر هدایتش کنند، شما را چه میشود؟ چگونه
داوری می‌کنید؟»
۱۱. «لِلَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنى وَ الَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ أُولئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسابِ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهادُ؛
برای آنها که اجابت دعوت پروردگارشان را کردند (سرانجام و پاداش و) نتیجه نیک است، و آنها که اجابت دعوت او را نکردند (آنچنان در وحشت
عذاب الهی فرو میروند که) اگر تمام آنچه روی
زمین است، و همانندش،
از آن آنها باشد همگی را برای رهائی
از عذاب می‌دهند (ولی
از آنها پذیرفته نخواهد شد) برای آنها حساب بدی است و جایگاهشان جهنم و چه بد جایگاهی است!»
۱۲. «وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَكاً لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلى ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ فَإِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ؛
برای هر امتی قربانگاهی قرار دادیم تا نام خدا را (به هنگام
قربانی ) بر چهار پایانی که به آنها روزی داده‌ایم ببرند، و خدای شما معبود واحدی است در برابر فرمان او
تسلیم شوید و بشارت ده متواضعان و تسلیم شوندگان را.»
۱۳.«إِنَّما كانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَنْ يَقُولُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا ... قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ ...؛
مؤمنان هنگامی که به سوی خدا و رسولش دعوت شوند تا میان آنان داوری کند سخنشان تنها این است که می‌گویند شنیدیم و
اطاعت کردیم بگو
اطاعت خدا را کنید....»
۱۴.«اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ما لَكُمْ مِنْ مَلْجَإٍ يَوْمَئِذٍ وَ ما لَكُمْ مِنْ نَكِيرٍ؛
اجابت کنید دعوت پروردگار خود را پیش
از آنکه روزی فرا رسد که دیگر بازگشتی برای آن در برابر
اراده خدا نیست، و در آن روز نه پناهگاهی دارید و نه مدافعی.»
۱۵. «... وَ اتَّبِعُونِ هذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ؛
...و
از من پیروی کنید که این راه مستقیم است.»
۱۶. «ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها ...؛
سپس تو را بر
شریعت و آئین حقی قرار دادیم
از آن پیروی کن و
از هوسهای سرکش کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن!»
۱۷. «طاعَةٌ وَ قَوْلٌ مَعْرُوفٌ فَإِذا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ ...؛
اما اگر آنها
اطاعت کنند و سخن سنجیده و شایسته بگویند برای آنها بهتر است، و اگر آنها هنگامی که فرمان
جهاد قطعیت پیدا می‌کند به خدا راست گویند (و
از در صدق و صفا درآیند) برای آنها بهتر است. ای کسانی که ایمان آورده‌اید
اطاعت کنید خدارا ....»
۱۸. «وَ أَطِيعُوا اللَّهَ ... فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا ...؛
واطاعت خدا را کنید...بنابراین تا آنجا که در توان دارید تقوای الهی پیشه کنید، و گوش دهید و
اطاعت نمائید....»
وجوب
اطاعت و
فرمانبرداری خدا و موسى عليه‌السلام بر بنى‌اسرائيل:
«وَ إِذْ أَخَذْنا مِيثاقَكُمْ وَ رَفَعْنا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ وَ اسْمَعُوا قالُوا سَمِعْنا وَ عَصَيْنا وَ أُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ قُلْ بِئْسَما يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمانُكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛
(و نیز)
از شما پیمان گرفتیم، و کوه
طور را بالای سر شما برافراشتیم (و به شما گفتیم) این دستوراتی را که به شما داده‌ایم محکم بگیرید و درست بشنوید، شما گفتید شنیدیم و مخالفت کردیم! و دلهای آنها با
محبت گوساله بر اثر کفر آبیاری شد، بگو چه فرمان بدی ایمان شما به شما می‌دهد اگر
ایمان دارید!»
لزوم
اطاعت و پيروى
از راه مؤمنان:
«وَ مَنْ ... وَ يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ ما تَوَلَّى وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَ ساءَتْ مَصِيراً؛
و هر كس ...(راهى) غير راه مؤمنان در پيش گيرد وى را بدانچه روى خود را بدان سو كرده واگذاريم و به دوزخش كشانيم و چه بازگشتگاه بدى است»
پيروى
از رهبران
گمراه، امرى حرام و در پى دارنده
عذاب آخرتى:
۱. «إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ وَ قالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَما تَبَرَّؤُا مِنَّا كَذلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجِينَ مِنَ النَّارِ؛
در آن هنگام رهبران (و معبودهای انسانی و شیطانی)
از پیروان خود بیزاری می‌جویند و کیفر خدا را مشاهده می‌کنند و دستشان
از همه جا کوتاه میشود. و (در این موقع) پیروان می‌گویند کاش بار دیگر ما به دنیا برمیگشتیم تا
از این پیشوایان گمراه بیزاری جوئیم آنچنان که آنها (امروز
از ما بیزاری جستند (آری) این چنین خداوند اعمال آنها را بصورت
حسرت زائی به آنها نشان می‌دهد و هرگز
از آتش (دوزخ) خارج نخواهند شد.»
۲. «إِلى فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَ ما أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ؛
به سوی
فرعون و اطرافیانش، اما آنها
از فرمان فرعون پیروی کردند در حالی که فرمان فرعون مایه رشد و نجات نبود. او در پیشاپیش قومش روز قیامت خواهد بود و آنها را (بجای چشمه‌های زلال بهشت) وارد آتش می‌کند و چه بد است که آتش آبگاه انسان باشد. آنها در این جهان و روز قیامت
از رحمت خدا دور خواهند بود و چه بد عطائی به آنها داده میشود.»
۳. «وَ قالُوا رَبَّنا إِنَّا أَطَعْنا سادَتَنا وَ كُبَراءَنا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا رَبَّنا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذابِ وَ الْعَنْهُمْ لَعْناً كَبِيراً؛
و می‌گویند: پروردگارا! ما
از رؤسا و بزرگان خود
اطاعت کردیم و ما را گمراه ساختند•پروردگارا! آنها را
از عذاب، دو چندان ده، و آنها را لعن بزرگی فرما.»
۴. «قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً وَ قَدْ أَضَلُّوا
كَثِيراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلالًا مِمَّا خَطِيئاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصاراً؛
نوح (بعد
از یأس از هدایت آنها) عرض کرد پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند، و
از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند خداوندا! ظالمان را جز
ضلالت میفزا! (آری سر انجام) همگی به خاطر گناهانشان غرق شدند، و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند!»
لزوم پيروى
از طريق
سالکان راه خدا:
«وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى أَنْ تُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً وَ اتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَ ...؛
و هرگاه آنها تلاش كنند كه موجودي را شريك من قرار دهي كه
از آن آگاهي نداري (بلكه مي‌داني باطل است)
از آنها
اطاعت مكن، ولي با آنها در
دنیا به طرز شايسته اي رفتار كن، و پيروي
از راه كساني بنما كه به سوي من آمده اند، سپس بازگشت همه شما به سوي من است....»
مقصود
از «من أناب إلىّ» پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و مؤمنان است.
حرمت
اطاعت از سخن‌چینان:
«وَ لا تُطِعْ ... هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ؛
و
اطاعت مكن
از... كسي كه بسيار عيبجو و سخن چين است.»
حرمت
اطاعت از سوگند خوران
پست:
«وَ لا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ؛
و
اطاعت از كسي كه بسيار سوگند ياد مي‌كند و پست است مكن»
ممنوع بودن پيروى
از شاعران گمراه‌كننده و بى‌هدف:
«وَ الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وادٍ يَهِيمُونَ وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ؛
(پيامبر شاعر نيست) شعرا كساني هستند كه گمراهان
از آنان پيروي مي‌كنند!آيا نمي‌بيني آنها در هر وادي سر گردانند. و سخناني مي‌گويند كه عمل نمي‌كنند!»
وجوب
اطاعت قوم شعیب،
از آن حضرت:
«إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَ لا تَتَّقُونَ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ؛
هنگامی که شعیب به آنها گفت، آیا
تقوی پیشه نمی‌کنید؟ تقوی الهی پیشه کنید و مرا
اطاعت نمائید.»
وجوب
اطاعت زن از شوهر، در چارچوب قوانين الهى:
«الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلى بَعْضٍ وَ بِما أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوالِهِمْ فَالصَّالِحاتُ قانِتاتٌ حافِظاتٌ لِلْغَيْبِ بِما حَفِظَ اللَّهُ وَ اللَّاتِي تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا ...؛
مردان، سرپرست و خدمتگزار زنانند، بخاطر برتریهایی که (
از نظر نظام اجتماع) خداوند برای بعضی نسبت به بعضی دیگر قرار داده است و به خاطر انفاقهایی که
از اموالشان (در مورد زنان) می‌کنند، و زنان صالح آنها هستند که متواضعند، و در غیاب (
همسر خود) اسرار و حقوق او را، در مقابل حقوقی که خدا برای آنان قرار داده، می‌کنند. و (اما) آن دسته
از زنان را که
از طغیان و مخالفتشان بیم دارید، پند و اندرز دهید! و (اگر مؤثر واقع نشد،) در بستر
از آنها دوری نمایید! و (اگر آنهم مؤثر نشد و هیچ راهی برای وادار کردن آنها به انجام وظایفشان جز شدت عمل، برای وادار کردن آنها به انجام وظایفشان نبود،) آنها را ترک کنید! و اگر
از شما پیروی کردند به آنها
تعدی نکنید....»
حرمت پيروى
از شیطان:
۱. «يا أَيُّهَا النَّاسُ ... وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ ...؛
ای
مردم ...
از گامهای شیطان پیروی نکنید....»
۲. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ... وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ ...؛
ای کسانی که
ایمان آورده‌اید! ... و
از گامهای شیطان، پیروی نکنید....»
۳. «وَ لا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَفِسْقٌ وَ إِنَّ الشَّياطِينَ لَيُوحُونَ إِلى أَوْلِيائِهِمْ لِيُجادِلُوكُمْ وَ إِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ؛
و
از آنچه نام خدا بر آن برده نشده نخورید و این کار
گناه است، و شیاطین به دوستان خود مطالبی مخفیانه القا می‌کنند تا با شما به مجادله برخیزند و اگر
از آنها
اطاعت کنید شما هم مشرک خواهید بود!»
۴. «... وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ ...؛
... و
از گامهای شیطان پیروی ننمائید....»
۵. «وَ قالَ الشَّيْطانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ ما كانَ لِي عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي ...؛
و شیطان هنگامی که کار تمام میشود میگوید خداوند به شما وعده
حق داد و من هم به شما وعده (
باطل ) دادم و تخلف کردم، من بر شما تسلطی نداشتم جز اینکه دعوتتان کردم و شما پذیرفتید....»
۶. «قالَ يا إِبْلِيسُ ... إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ؛
(خداوند) فرمود ای
ابلیس ... که بر بندگانم تسلط نخواهی یافت مگر گمراهانی که
از تو پیروی می‌کنند و
جهنم میعادگاه همه آنها است.»
۷. «يا أَبَتِ لا تَعْبُدِ الشَّيْطانَ ...؛
ای پدر! شیطان را
پرستش مکن...»
۸. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطانٍ مَرِيدٍ كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَ يَهْدِيهِ إِلى عَذابِ السَّعِيرِ؛
گروهی
از مردم بدون هیچ
علم و دانشی به
مجادله درباره خدا برمی خیزند و
از هر شیطان سر کشی پیروی می‌کنند. بر او نوشته شده که هر کس ولایتش را بر گردن نهد بطور مسلم گمراهش می‌سازد و به آتش سوزان راهنمائیش می‌کند.»
۹. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ ...؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید
از گامهای شیطان پیروی نکنید ....»
وجوب
اطاعت از مؤمنان
صادق:
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ؛
اي كساني كه ايمان آورده ايد
از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد و با صادقان باشيد.»
در روايتى
از امام صادق علیه‌السلام مقصود
از «كونوا مع الصّادقين» در آيه به
اطاعت از آنان تفسير شده است.
وجوب
اطاعت قوم
ثمود از صالح علیه‌السلام:
«كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ؛
قوم ثمود رسولان (خدا) را تکذیب کردند.
از خدا بترسید و مرا
اطاعت کنید. و
اطاعت فرمان مسرفان نكنيد. همانها که در زمین
فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند.»
لزوم
اطاعت و پيروى
از صراط مستقیم:
«وَ أَنَّ هذا صِراطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ ...؛
و اينكه اين راه مستقيم من است
از آن پيروي كنيد....»
اطاعت از طاغوت، امرى حرام و درپى‌دارنده بدترين
کیفر:
«قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازِيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبِيلِ؛
بگو: آيا شما را
از كساني كه جايگاه و پاداششان بدتر
از اين است با خبر كنم!! كساني كه خداوند آنها را
از رحمت خود دور ساخته و مورد
خشم قرار داده (و
مسخ كرده) و
از آنها ميمونها و خوكهائي قرار داده و پرستش
بت كرده اند موقعيت و محل آنها بدتر است و
از راه راست گمراهترند.»
حرمت
اطاعت از ظن و گمانهاى تخمينى
:
۱. «وَ إِنْ تُطِعْ
أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ؛
و اگر
اکثر کسانی را که در روی زمین هستند
اطاعت کنی تو را
از راه خدا گمراه می‌کنند، آنها تنها
از گمان پیروی می‌کنند و
از تخمین و حدس (واهی).»
۲. «سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شاءَ اللَّهُ ما أَشْرَكْنا وَ لا آباؤُنا وَ لا حَرَّمْنا مِنْ شَيْ‌ءٍ كَذلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ حَتَّى ذاقُوا بَأْسَنا قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنا إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ؛
به زودی مشرکان (برای
تبرئه خویش) می‌گویند اگر خدا می‌خواست نه ما مشرک می‌شدیم و نه پدران ما، و نه چیزی را
تحریم میکردیم، کسانی که پیش
از آنها بودند نیز همین گونه دروغ میگفتند و سرانجام (طعم) کیفر ما را چشیدند، بگو آیا دلیل قاطعی (بر این موضوع) دارید؟ پس به ما ارائه دهید، شما فقط
از پندارهای بی اساس پیروی می‌کنید و تخمینهای نابجا می‌زنید.»
۳. «وَ ما يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِما يَفْعَلُونَ؛
و بیشتر آنها جز
از گمان (و پندارهای بی اساس) پیروی نمی‌کنند (در حالی که) گمان هرگز انسان را
از حق بی نیاز نمی‌سازد (و به حق نمی‌رساند) خداوند به آنچه انجام می‌دهند آگاه است.»
۴. «... وَ ما يَتَّبِعُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ شُرَكاءَ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ؛
... و آنها که غیر خدا را شریک او می‌خوانند
از منطق و دلیلی پیروی نمی‌کنند، آنها فقط
از پندار بیاساس پیروی می‌کنند و آنها فقط
دروغ می‌گویند!»
حرمت
اطاعت از عیب‌جویان:
«وَ لا تُطِعْ كُلَ ... هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ؛
و
اطاعت مكن
از... كسي كه بسيار عيبجو و سخن چين است.»
وجوب
اطاعت بنى‌اسرائيل
از عیسی علیه‌السلام:
۱. «وَ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ لِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ؛
و آنچه را پیش
از من
از تورات بوده، تصدیق می‌کنم، و (آمده‌ام) تا پاره‌ای
از چیزهایی را که (بر اثر
ظلم و گناه،) بر شما حرام شده، (مانند گوشت بعضی
از چهار پایان و ماهیها،) حلال کنم، و نشانهای
از طرف پروردگار شما، برایتان آورده‌ام، پس
از خدا بترسید، و مرا
اطاعت کنید!»
۲. «وَ لَمَّا جاءَ عِيسى بِالْبَيِّناتِ قالَ قَدْ جِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَ لِأُبَيِّنَ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ؛
هنگامی که عیسی با دلائل روشن به سراغ آنها آمد گفت من برای شما
حکمت آورده‌ام و آمده‌ام تا پاره‌ای
از اموری را که در آن
اختلاف دارید تبیین کنم، تقوای الهی پیشه کنید و
از من
اطاعت نمائید.»
حرمت
اطاعت از غافلان ياد و
ذکر خداوند:
«وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِ ... وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً؛
با کسانی باش که پروردگار خود را صبح و عصر می‌خوانند، ... و
از کسانی که قلبشان را
از یاد خود غافل ساختیم
اطاعت مکن، همانها که پیروی هوای
نفس کردند، و کارهایشان افراطی است.»
لزوم
اطاعت از فرماندهی جنگ، در ميادين نبرد:
«أَ لَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسى إِذْ قالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنا مَلِكاً نُقاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ أَلَّا تُقاتِلُوا قالُوا وَ ما لَنا أَلَّا نُقاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنا مِنْ دِيارِنا وَ أَبْنائِنا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ... وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طالُوتَ مَلِكاً قالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ ... فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَ مَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ...؛
آيا مشاهده نكردي جمعي
از بني اسرائيل را بعد
از موسي، كه به پيامبر خود گفتند: زمامدار (و فرماندهي) براي ما انتخاب كن! تا (زير فرمان او) در راه خدا پيكار كنيم. پيامبر آنها گفت: شايد اگر دستور پيكار به شما داده شود، (سرپيچي كنيد، و) در راه خدا، جهاد و پيكار نكنيد! گفتند: چگونه ممكن است در راه خدا پيكار نكنيم، در حالي كه
از خانه ها و فرزندانمان رانده شده ايم، (و شهرهاي ما به وسيله دشمن اشغال، و فرزندان ما
اسیر شده‌اند)؟! اما هنگامي كه دستور پيكار به آنها داده شد، جز عده كمي
از آنان، همه سرپيچي كردند... و پيامبرشان به آنها گفت: خداوند (
طالوت) را براي زمامداري شما مبعوث (و انتخاب) كرده است، گفتند: چگونه او بر ما حكومت كند، با اينكه ما
از او شايسته تريم، و او ثروت زيادي ندارد؟! ... و هنگامي كه طالوت (به فرماندهي لشكر بني اسرائيل منصوب شد، و) سپاهيان را با خود بيرون برد، به آنها گفت: خداوند، شما را به وسيله يك نهر آب، آزمايش مي‌كند، آنها (كه به هنگام تشنگي،)
از آن بنوشند،
از من نيستند، و آنها كه جز يك پيمانه با دست خود، بيشتر
از آن نخورند،
از من هستند! جز عده كمي، همگي
از آن آب نوشيدند....»
وجوب
اطاعت و پيروى
از قرآن:
۱. «وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما أَلْفَيْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ؛
و هنگامی که به آنها گفته شود
از آنچه خدا نازل کرده است پیروی کنید، می‌گویند: بلکه ما
از آنچه پدران خود را بر آن یافتیم پیروی می‌نمائیم، آیا نه این است که پدران آنها چیزی نمی‌فهمیدند و هدایت نیافتند؟!»
۲. «وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ قالُوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ؛
و هنگامی که به آنها گفته شود، به سوی آنچه خدا نازل کرده و به سوی پیامبر بیائید می‌گویند آنچه را
از پدران خود یافته‌ایم ما را بس است!، آیا نه چنین است که پدران آنها چیزی نمی‌دانستند و
هدایت نیافته بودند؟!»
۳. «وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَ اتَّقُوا ...؛
و این کتابی است پر برکت که ما (بر تو) نازل کردیم،
از آن پیروی نمائید و پرهیزگاری پیشه کنید ....»
۴. «اتَّبِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ ...؛
از چیزی که
از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده پیروی کنید ....»
۵. «وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ الشَّيْطانُ يَدْعُوهُمْ إِلى عَذابِ السَّعِيرِ؛
هنگامی که به آنها گفته شود
از آنچه خدا نازل کرده پیروی کنید، می‌گویند: نه، ما
از چیزی پیروی می‌کنیم که پدران خود را بر آن یافتیم! آیا حتی اگر شیطان آنها را دعوت به عذاب آتش فروزان کند (باز هم تبعیت می‌کنند)؟!»
۶. «وَ اتَّبِعُوا أَحْسَنَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذابُ بَغْتَةً وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ؛
و
از بهترین دستوراتی که
از سوی پروردگارتان بر شما نازل شده پیروی کنید، پیش
از آنکه عذاب (الهی) ناگهانی به سراغ شما آید در حالی که
از آن خبر ندارید.»
حرمت پيروى
از کافران:
۱. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا فَرِيقاً مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ يَرُدُّوكُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ كافِرِينَ؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر
از گروهی
از اهل کتاب (که کارشان نفاق افکنی و شعله ور ساختن آتش
کینه و عداوت است)
اطاعت کنید شما را پس
از ایمان به
کفر باز می‌گردانند.»
۲. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلى أَعْقابِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِينَ بَلِ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ خَيْرُ النَّاصِرِينَ؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید اگر
از کسانی که کافر شده‌اند
اطاعت کنید شما را به عقب باز می‌گردانند و سرانجام زیانکار خواهید شد• (آنها تکیه گاه شما نیستند) بلکه تکیه گاه و سرپرست شما خدا است و او بهترین یاوران است.»
۳. «... وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ هُمْ بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ؛
... و
از هوی و هوس کسانی که آیات ما را
تکذیب کردند و کسانی که به
آخرت ایمان ندارند و برای خدا شریک قائلند پیروی مکن.»
۴. «فَلا تُطِعِ الْكافِرِينَ ...؛
و
از کافران
اطاعت منما....»
۵. «وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنا وَ لْنَحْمِلْ خَطاياكُمْ وَ ما هُمْ بِحامِلِينَ مِنْ خَطاياهُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ وَ لَيَحْمِلُنَّ أَثْقالَهُمْ وَ أَثْقالًا مَعَ أَثْقالِهِمْ ...؛
کافران به مؤمنان گفتند: شما
از ما پیروی کنید (اگر گناهی داشته باشد) ما گناهانتان را بر عهده خواهیم گرفت! آنها هرگز چیزی
از گناهان اینها را بر دوش نخواهند گرفت، آنها دروغ می‌گویند! آنها بار سنگین گناهان خویش را بر دوش می‌کشند، و بارهای سنگین دیگری را اضافه بر بارهای سنگین خود....»
۶. «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لا تُطِعِ الْكافِرِينَ ...؛
ای پیامبر تقوی الهی پیشه کن و
از کافران
اطاعت منما....»
۷. «وَ لا تُطِعِ الْكافِرِينَ ...؛
و
از کافران
اطاعت مکن....»
۸. «إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ... فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنا ...؛
کسانی که به آخرت ایمان ندارند... حال که چنین است
از اینها که
از ذکر ما روی می‌گردانند، اعراض کن....»
۹. «... وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً؛
... و
از هیچ گنهکار و کافری
از آنان
اطاعت مکن.»
۱۰. «أَ رَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى كَلَّا لا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ؛
به من خبر ده اگر (این طغیانگر)
تکذیب حق کند و به آن پشت نماید (چه سرنوشت دردناکی خواهد داشت؟ ) • چنان نیست که او می‌پندارد، هرگز او را
اطاعت مکن و
سجده نما و تقرب جوی.»
حرمت پيروى
از هوا و هوس
گمراهان:
«... وَ لا تَتَّبِعُوا أَهْواءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَ أَضَلُّوا
كَثِيراً وَ ضَلُّوا عَنْ سَواءِ السَّبِيلِ؛
... و
از هوسهاي جمعيتي كه پيشتر
از اين گمراه شدند و دگران را گمراه كردند و
از راه راست منحرف گشتند پيروي ننمائيد.»
حرمت پيروى
از گناهکاران:
۱. «يا أَبَتِ لا تَعْبُدِ الشَّيْطانَ إِنَّ الشَّيْطانَ كانَ لِلرَّحْمنِ عَصِيًّا؛
اي پدر! شيطان را پرستش مكن كه شيطان نسبت به خداوند رحمن عصيانگر بود.»
۲. «وَ لا تُطِعْ كُلَ ... مُعْتَدٍ أَثِيمٍ؛
و
اطاعت مكن
از کسی که... تجاوزگر، و گناهكار است.»
۳. «... وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً ...؛
... و
از هيچ گنهكاری
از آنان
اطاعت مكن....»
حرمت
اطاعت از مانعان
خیر:
«وَ لا تُطِعْ كُلَ ... مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ ...؛
و
اطاعت مكن
از کسی که... مانع خير است....»
حرمت ترك
نماز، به جهت
اطاعت از مانعان نماز:
«أَ رَأَيْتَ الَّذِي يَنْهى عَبْداً إِذا صَلَّى كَلَّا لا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ؛
به من خبر ده آيا كسي كه نهي مي‌كند. بنده اي را به هنگامي كه نماز مي‌خواند (آيا مستحق عذاب الهي نيست)؟ چنان نيست كه او مي‌پندارد، هرگز او را
اطاعت مكن و سجده نما و تقرب جوي.»
حرمت
اطاعت از متجاوزان گناه‌پيشه:
«وَ لا تُطِعْ كُلَ ... مُعْتَدٍ أَثِيمٍ؛
و
اطاعت مكن
از کسی که... تجاوزگر، و گناهكار است.»
وجوب
اطاعت از محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله:
۱. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا ...؛
اي افراد با ايمان (هنگامي كه
از پيغمبر تقاضاي مهلت براي درك آيات قرآن مي‌كنيد) نگوئيد «راعنا» بلكه بگوئيد «انظرنا» (زيرا كلمه اول هم به معني ما را مهلت بده و هم بمعني «ما را تحميق كن» مي‌باشد و دستاويزي براي دشمنان است) و آنچه به شما دستور داده مي‌شود بشنويد....»
۲. «قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي ... قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْكافِرِينَ؛
بگو: اگر خدا را دوست ميداريد،
از من پيروي كنيد!... بگو:
از خدا و فرستاده (او)،
اطاعت كنيد! و اگر سرپيچي كنيد، خداوند كافران را دوست نميدارد.»
۳. «وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ ...؛
و خدا و پيامبر را
اطاعت كنيد....»
۴. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ... وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ ... مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ...؛
اي كساني كه ايمان آورده ايد! ... و
اطاعت كنيد پيامبر خدا ... و هر گاه در چيزي نزاع كرديد آنرا به خدا و پيامبر ارجاع دهيد اگر ايمان به خدا و روز رستاخيز داريد....»
۵. «... وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ احْذَرُوا فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّما عَلى رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِينُ؛
... و
اطاعت پيامبر كنيد و (
از مخالفت فرمان او) بترسيد، و اگر روي برگردانيد (و مخالفت نمائيد مستحق مجازات خواهيد بود) و بدانيد بر پيامبر ما جز ابلاغ آشكار چيز ديگري نيست (و اين وظيفه را در برابر شما انجام داده است).»
۶. «قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعاً ... وَ اتَّبِعُوهُ ...؛
بگو: اي مردم! من فرستاده خدا به سوي همه شما هستم... و
از او پيروي كنيد....»
۷. «... وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛
... و
اطاعت خدا و پيامبرش را كنيد اگر ايمان داريد.»
۸. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ أَنْتُمْ تَسْمَعُونَ؛
اي كساني كه ايمان آورده ايد
اطاعت خدا و پيامبرش را كنيد و سرپيچي ننمائيد در حالي كه سخنان او را مي‌شنويد.»
۹. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما يُحْيِيكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ؛
اي كساني كه ايمان آورده ايد دعوت خدا و پيامبر را اجابت كنيد هنگامي كه شما را به سوي چيزي مي‌خواند كه مايه حياتتان است و بدانيد خداوند ميان انسان و قلب او حائل مي‌شود و اينكه همه شما نزد او (در قيامت) اجتماع خواهيد كرد.»
۱۰. «وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ...؛
و
اطاعت (فرمان) خدا و پيامبرش نمائيد ....»
۱۱. «ما كانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَ مَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرابِ أَنْ يَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ...؛
سزاوار نيست كه اهل
مدینه و باديه نشيناني كه اطراف آنها هستند
از رسول خدا تخلف جويند....»
۱۲. «قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما عَلَيْهِ ما حُمِّلَ وَ عَلَيْكُمْ ما حُمِّلْتُمْ وَ إِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِينُ ... وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ ...؛
بگو
اطاعت خدا و
اطاعت پيامبرش كنيد، و اگر سرپيچي كنيد پيامبر مسئول اعمال خويش است و شما مسئول اعمال خود، اما اگر
از او
اطاعت كنيد هدايت خواهيد شد، و بر پيامبر چيزي جز ابلاغ آشكار نيست. ... و رسول (خدا) را
اطاعت كنيد....»
حرمت
اطاعت از مشرکان:
۱. «... وَ إِنَّ الشَّياطِينَ لَيُوحُونَ إِلى أَوْلِيائِهِمْ لِيُجادِلُوكُمْ وَ إِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ؛
... و شیاطین به دوستان خود مطالبی مخفیانه
القا می‌کنند تا با شما به
مجادله برخیزند و اگر
از آنها
اطاعت کنید شما هم مشرک خواهید بود!»
۲. «... وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ هُمْ بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ؛
... و
از هوی و هوس کسانی که آیات ما را
تکذیب کردند و کسانی که به آخرت ایمان ندارند و برای خدا شریک قائلند پیروی مکن.»
۳. «وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ؛
و
اطاعت فرمان مسرفان نکنید.»
۴. «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حُسْناً وَ إِنْ جاهَداكَ لِتُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما ...؛
ما به
انسان توصیه کردیم که به
پدر و مادرش نیکی کند، و اگر آنها تلاش کنند که برای من شریکی قائل شوی که به آن
علم نداری،
از آنها
اطاعت مکن....»
۵. «وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى أَنْ تُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما ...؛
و هرگاه آنها تلاش کنند که موجودی را شریک من قرار دهی که
از آن آگاهی نداری (بلکه می‌دانی
باطل است)
از آنها
اطاعت مکن....»
۶. «... كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ...فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ ...؛
... آنچه مشرکان را به آن می‌خوانی، بر ایشان دشوار آید... تو نیز آنها را به سوی این آئین واحد الهی
دعوت کن، و آنچنان که مامور شدهای
استقامت نما، و
از هوا و هوسهای آنان پیروی مکن....»
جايز نبودن
اطاعت از مفسدان:
۱. «... وَ لا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ؛
...و
از روش مفسدان پیروی منما.»
۲. «وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ؛
و
اطاعت فرمان مسرفان نکنید. همانها که در
زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند.»
حرمت تبعيّت
از مکذّبان آيات الهى:
۱. «... وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا ...؛
...و
از هوی و هوس کسانی که آیات ما را تکذیب کردند ....»
۲. «فَلا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ؛
حال که چنین است
از تکذیب کنندگان
اطاعت مکن.»
۳. «أَ رَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى كَلَّا لا تُطِعْهُ ...؛
به من خبر ده اگر (این طغیانگر) تکذیب حق کند و به آن پشت نماید (چه سرنوشت دردناکی خواهد داشت؟ ) چنان نیست که او می‌پندارد، هرگز او را
اطاعت مکن ....»
لوط علیه‌السلام به همراه خانواده‌اش، مأمور پيروى
از ملائکه، در خروج شبانه و مخفيانه
از شهر:
۱. «قالُوا يا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَنْ يَصِلُوا إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَ لا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُها ما أَصابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَ لَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ؛
گفتند: ای لوط ! ما رسولان پروردگار توایم، آنها هرگز دسترسی به تو پیدا نخواهند کرد، در دل
شب با خانواده ات (
از این شهر) حرکت کن و هیچیک
از شما پشت سرش را نگاه نکند، مگر همسر تو که او هم بهمان بلائی که آنها گرفتار می‌شوند گرفتار خواهد شد، موعد آنها صبح است، آیا
صبح نزدیک نیست؟!»
۲. «فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبارَهُمْ وَ لا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ وَ قَضَيْنا إِلَيْهِ ذلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دابِرَ هؤُلاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِينَ؛
بنابر این خانواده ات را در اواخر شب با خود بردار و
از اینجا ببر، تو بدنبال سر آنها حرکت کن، احدی
از شما به پشت سر خویش ننگرد. و به همانجا که ماءمور هستید بروید. و ما به لوط این موضوع را
وحی فرستادیم که صبحگاهان همه آنها ریشه کن خواهند شد.»
حرمت
اطاعت از منافقان:
۱. «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لا تُطِعِ الْكافِرِينَ وَ الْمُنافِقِينَ ...؛
اي پيامبر تقوي الهي پيشه كن و
از كافران و منافقان
اطاعت منما....»
۲. «وَ لا تُطِعِ الْكافِرِينَ وَ الْمُنافِقِينَ ...؛
و
از كافران و منافقان
اطاعت منما....»
بنی‌اسرائیل، مأمور پيروى
از موسی علیه‌السلام براى
ورود به
سرزمین مقدّس:
«يا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ لا تَرْتَدُّوا عَلى أَدْبارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِينَ قالُوا يا مُوسى إِنَّ فِيها قَوْماً جَبَّارِينَ وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى يَخْرُجُوا مِنْها ...؛
ای قوم! به سرزمین مقدسی که خداوند برای شما مقرر داشته وارد شوید و به پشت سر خود باز نگردید (و عقب نشینی نکنید) که زیانکار خواهید شد•گفتند‌ای موسی در آن (سرزمین) جمعیتی ستمگرند و ما هرگز وارد آن نمی‌شویم تا آنها خارج شوند ....»
حرمت
اطاعت از ناسپاسان:
«فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ كَفُوراً؛
پس در (تبليغ و اجراي) حكم پروردگارت شكيبا باش، و
از هيچ گنهكار و كافري
از آنان
اطاعت مكن.»
حرمت پيروى
از هوا و هوس
نصارا:
«وَ لَنْ تَرْضى عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لَا النَّصارى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ؛
هرگز يهود و نصاري
از تو راضي نخواهند شد تا (بطور كامل تسليم خواسته هاي آنها شوي و)
از آئين (تحريف يافته) آنان پيروي كني بگو هدايت تنها هدايت الهي است، و اگر
از هوي و هوسهاي آنها پيروي كني، بعد
از آنكه آگاه شدهاي هيچ سرپرست و ياوري
از ناحيه خدا براي تو نخواهد بود.»
قوم
نوح، مأمور پيروى
از او:
۱. «إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَ لا تَتَّقُونَ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ؛
هنگامی که برادرشان نوح به آنها گفت، آیا تقوی پیشه نمی‌کنید؟ تقوای الهی پیشه کنید، و مرا
اطاعت نمائید. بنابراین تقوای الهی پیشه کنید و مرا
اطاعت نمائید.»
۲. «إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ؛
ما نوح را به سوي قومش فرستاديم، و گفتيم: قوم خود را
انذار كن پيش
از آنكه عذاب دردناك به سراغشان آيد. كه خدا را پرستش كنيد، و
از مخالفت او بپرهيزيد، و مرا
اطاعت نمائيد.»
حرمت پيروى
از نیاکان، به جاى پيروى
از قرآن و معارف الهى:
۱. «وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما أَلْفَيْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ؛
و هنگامی که به آنها گفته شود
از آنچه خدا نازل کرده است پیروی کنید، می‌گویند: بلکه ما
از آنچه پدران خود را بر آن یافتیم پیروی می‌نمائیم، آیا نه این است که پدران آنها چیزی نمی‌فهمیدند و
هدایت نیافتند؟!»
۲. «وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ قالُوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ؛
و هنگامی که به آنها گفته شود، به سوی آنچه خدا نازل کرده و به سوی
پیامبر بیائید می‌گویند آنچه را
از پدران خود یافته‌ایم ما را بس است!، آیا نه چنین است که پدران آنها چیزی نمی‌دانستند و هدایت نیافته بودند؟!»
وجوب
اطاعت و پيروى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله
از وحی:
«وَ اتَّبِعْ ما يُوحى إِلَيْكَ ...؛
و
از آنچه بر تو وحي مي‌شود پيروي كن....»
بنى‌اسرائيل، مأمور پيروى
از هارون علیه‌السلام:
«وَ لَقَدْ قالَ لَهُمْ هارُونُ مِنْ قَبْلُ يا قَوْمِ إِنَّما فُتِنْتُمْ بِهِ وَ إِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمنُ فَاتَّبِعُونِي وَ أَطِيعُوا أَمْرِي؛
و هارون قبل
از آن به آنها گفته بود که‌ای قوم! شما به این وسیله مورد
آزمایش قرار گرفتید، پروردگار شما خداوند رحمان است،
از من پیروی کنید و
اطاعت فرمان من نمائید.»
پيروى
از هدایت‌شدگان، امرى
واجب و مورد
توصیه خداوند:
«وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما أَلْفَيْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ؛
و هنگامي كه به آنها گفته شود
از آنچه خدا نازل كرده است پيروي كنيد، مي‌گويند: بلكه ما
از آنچه پدران خود را بر آن يافتيم پيروي مي‌نمائيم، آيا نه اين است كه پدران آنها چيزي نمي‌فهميدند و هدايت نيافتند؟!»
حرمت پيروى
از هواپرستان:
۱. «وَ لَنْ تَرْضى عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لَا النَّصارى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ؛
هرگز یهود و نصاری
از تو راضی نخواهند شد تا (بطور کامل
تسلیم خواسته‌های آنها شوی و)
از آئین (
تحریف یافته) آنان پیروی کنی بگو هدایت تنها هدایت الهی است، و اگر
از هوی و هوسهای آنها پیروی کنی، بعد
از آنکه آگاه شدهای هیچ سرپرست و یاوری
از ناحیه خدا برای تو نخواهد بود.»
۲. «وَ لَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ بِكُلِّ آيَةٍ ما تَبِعُوا قِبْلَتَكَ وَ ما أَنْتَ بِتابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَ ما بَعْضُهُمْ بِتابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذاً لَمِنَ الظَّالِمِينَ؛
سوگند که اگر هر گونه آیه (و نشانه و دلیلی) برای (این گروه)
از اهل کتاب بیاوری
از قبله تو پیروی نخواهند کرد، و تو نیز هیچگاه
از قبله ی آنان پیروی نخواهی نمود (آنها نباید تصور کنند که بار دیگر تغییر
قبله امکانپذیر است) و هیچ یک
از آنها پیروی
از قبله دیگری نمی‌کنند، و اگر تو پس
از این آگاهی متابعت هوسهای آنها کنی مسلما
از ستمگران خواهی بود.»
۳. «... فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ عَمَّا جاءَكَ مِنَ الْحَقِ ... وَ أَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ احْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ ما أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ ...؛
...بنابراین بر طبق احکامی که خدا نازل کرده در میان آنها
حکم کن، و
از هوا و هوسهای آنها پیروی مکن، و
از احکام الهی روی مگردان... و باید در میان آنها (اهل کتاب) طبق آنچه خداوند نازل کرده حکم کنی و
از هوسهای آنان پیروی مکن و بر حذر باش که مبادا تو را
از بعض احکامی که خدا بر تو نازل کرده منحرف سازند....»
۴. «قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ ... وَ لا تَتَّبِعُوا أَهْواءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَ أَضَلُّوا
كَثِيراً وَ ضَلُّوا عَنْ سَواءِ السَّبِيلِ؛
بگو ای اهل کتاب ...
از هوسهای جمعیتی که پیشتر
از این گمراه شدند و دگران را گمراه کردند و
از راه راست منحرف گشتند پیروی ننمائید.»
۵. «... وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ...؛
... و
از هوی و هوس کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و کسانی که به آخرت ایمان ندارند ....»
۶. «... وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ ...؛
با کسانی باش که پروردگار خود را صبح و
عصر می‌خوانند، و تنها ذات او را می‌طلبند، هرگز چشمهای خود را، بخاطر زینتهای دنیا،
از آنها برمگیر، و
از کسانی که قلبشان را
از یاد خود غافل ساختیم
اطاعت مکن....»
۷. «... وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ ...؛
...و
از هوا و هوسهای آنان پیروی مکن....»
۸. «... وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ؛
...و
از هوسهای سرکش کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن!»
حرمت
اطاعت از هوای نفس:
۱. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ... فَلا تَتَّبِعُوا الْهَوى أَنْ تَعْدِلُوا ...؛
ای کسانی که ایمان آورده اید ...بنا بر این
از هوی و هوس پیروی نکنید که
از حق منحرف خواهید شد....»
۲. «... وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ ...؛
...برمگیر، و
از کسانی که قلبشان را
از یاد خود غافل ساختیم
اطاعت مکن....»
۳. «فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا؛
اما بعد
از آنها فرزندان ناشایسته‌ای روی کار آمدند که نماز را ضایع کردند و پیروی
از شهوات نمودند و به زودی (
مجازات ) گمراهی خود را خواهند دید.»
۴. «فَلا يَصُدَّنَّكَ عَنْها مَنْ لا يُؤْمِنُ بِها وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَتَرْدى؛
و هرگز نباید افرادی که ایمان به قیامت ندارند و
از هوسهای خویش پیروی کردند تو را
از آن باز دارند که هلاک خواهی شد.»
۵. «فَإِنْ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَكَ فَاعْلَمْ أَنَّما يَتَّبِعُونَ أَهْواءَهُمْ وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَواهُ بِغَيْرِ هُدىً مِنَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ؛
هر گاه این
پیشنهاد تو را نپذیرند، بدان آنها
از هوسهای خود پیروی می‌کنند و آیا گمراهتر
از آنکس که پیروی هوای نفس خویش کرده و هیچ هدایت الهی را نپذیرفته است کسی پیدا میشود؟ مسلما خداوند
قوم ستمگر را هدایت نمی‌کند.»
۶. «بَلِ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَهْواءَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ فَمَنْ يَهْدِي مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ؛
بلکه ظالمان
از هوی و هوسهای خود بدون علم و آگاهی پیروی می‌کنند، و چه کسی می‌تواند آنها را که خدا گمراه کرده است
هدایت کند؟ و برای آنها هیچ یار و یاوری نخواهد بود!»
۷. «يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ...؛
ای
داود ما تو را
خلیفه (و نماینده خود) در
زمین قرار دادیم، در میان مردم به حق
داوری کن، و
از هوای نفس پیروی منما که تو را
از راه خدا منحرف می‌سازد....»
قوم
هود، مأمور پيروى
از آن
حضرت:
۱. «إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَ لا تَتَّقُونَ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ؛
هنگامی که برادرشان هود گفت: آیا تقوی پیشه نمی‌کنید؟ من برای شما فرستاده امینی هستم. تقوی الهی پیشه کنید و مرا
اطاعت نمائید.»
۲. «فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ؛
تقوی الهی پیشه کنید و مرا
اطاعت نمائید.»
لزوم
اطاعت فرزندان
یعقوب از وى، در ورود
از دروازه‌هاى متعدّد:
«وَ قالَ يا بَنِيَّ لا تَدْخُلُوا مِنْ بابٍ واحِدٍ وَ ادْخُلُوا مِنْ أَبْوابٍ مُتَفَرِّقَةٍ ... وَ لَمَّا دَخَلُوا مِنْ حَيْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُمْ ما كانَ يُغْنِي عَنْهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلَّا حاجَةً فِي نَفْسِ يَعْقُوبَ قَضاها ...؛
(هنگامی که می‌خواستند حرکت کنند، یعقوب) گفت فرزندان من!
از یک در وارد نشوید، بلکه
از درهای متفرق وارد گردید ... و هنگامی که
از همان طریق که پدر به آنها دستور داده وارد شدند این کار هیچ حادثه حتمی الهی را نمی‌توانست
از آنها دور سازد جز حاجتی در دل یعقوب (که
از این راه) انجام شد (و خاطرش
تسکین یافت) ....»
حرمت پيروى
از هوا و هوس
یهود:
۱. «وَ لَنْ تَرْضى عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لَا النَّصارى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ؛
هرگز یهود و
نصاری از تو راضی نخواهند شد تا (بطور کامل
تسلیم خواسته‌های آنها شوی و)
از آئین (تحریف یافته) آنان پیروی کنی بگو
هدایت تنها هدایت الهی است، و اگر
از هوی و هوسهای آنها پیروی کنی، بعد
از آنکه آگاه شده ای هیچ سرپرست و یاوری
از ناحیه خدا برای تو نخواهد بود.»
۲. «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى وَ عِيسى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ وَ ما تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ ... وَ إِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ ...؛
آئینی را برای شما
تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود، و آنچه را بر تو وحی فرستادیم و به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش نمودیم که
دین را برپا دارید و در آن تفرقه
ایجاد نکنید، آنچه مشرکان را به آن می‌خوانی، بر ایشان دشوار آید، خداوند هر کس را بخواهد بر می‌گزیند، و کسی را که به سوی او باز گردد هدایت می‌کند. آنها پراکنده نشدند مگر بعد
از علم و آگاهی، و این تفرقه جوئی بخاطر
انحراف از حق بود (و عداوت و
حسد ) و اگر فرمانی
از سوی پروردگارت صادر نشده بود که آنها تا سر آمد معینی زنده و آزاد باشند خداوند در میان آنها داوری می‌کرد و کسانی که بعد
از آنها وارثان کتاب شدند
از آن در شک و تردیدند، شکی تواءم با بدبینی و سوء ظن. تو نیز آنها را به سوی این آئین واحد الهی دعوت کن، و آنچنان که مامور شدهای
استقامت نما، و
از هوا و هوسهای آنان پیروی مکن....»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۱، ص۱۵۸، برگرفته از مقاله «حکم اطاعت».
