إِلقاء (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِلقاء: (وَ اَلْقَیْنَا فیها رَواسِیَ) تعبیر به
«القاء» (افکندن) از مادّه
«لِقاء» در مورد کوه‌ها، با این که می‌دانیم کوه‌ها همان چین‌خوردگی‌های زمین هستند که بر اثر سرد شدن تدریجی پوسته زمین و یا به خاطر مواد آتشفشانی به وجود آمده‌اند، ممکن است از این نظر باشد که
«القاء» به معنای
«ایجاد» نیز آمده است در زبان روزمره خود نیز می‌گوئیم که ما برای فلان زمین طرحی ریختیم و چند اطاق در آن‌انداختیم، یعنی بنا کردیم و ایجاد نمودیم.
(وَالأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ) (و زمين را گسترديم؛ و در آن كوههاى استوارى قرار داديم؛ و از هر گياه موزون، در آن رويانديم؛)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مد ارض به معناى گستردن طول و عرض آن است، چون اگر
خدای تعالی زمين را گسترده نمى‌كرد و از سلسله‌هاى جبال پوشيده مى‌شد صلاحيت كشت و زرع و سكونت را نداشت و جانداران كمال
حیات خود را نمى‌يافتند. رواسى صفتى است، كه موصوف آن حذف شده، و تقدير آن القينا فيها جبالا رواسى است، يعنى انداختيم در زمين كوههاى رواسى. رواسى كه جمع راسيه است به معناى ثابت است، و اشاره است به مطلبى كه در جاى ديگر
قرآن بيان نموده و آن اين است كه كوه‌ها مانع از
حرکت و اضطراب زمين مى‌شوند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «إِلقاء»، ص۶۶.
