است.
(به ضم باء و عین و فتح لام) به معنای همسران است.
به معنای شوهر است.
است.
(و همسرانشان براى بازگرداندن آن‌ها به زندگى زناشويى در اين مدّت، از ديگران سزاوارترند.)
ناگفته نماند در بعل معنی استعلا هست.
دارد ملحوظ شده است.
راغب گوید به درختی که بزرگ شده و رطوبت زمین را به وسیله‌ی ریشه‌هایش جذب می‌کند به جهت استعلا بعل گفته‌اند.
قهرا باید گیاهان که رطوبت جذب می‌کنند نیز چنین باشند.
در
وسائل الشیعه از
امام صادق (علیه‌السّلام) نقل است:
«فی الصَّدَقَةِ فِیمَا سَقَتِ السَّمَاءُ وَ الْاَنْهَارُ اِذَا کَانَتْ سَیْحاً اَوْ بَعْلًا الْعُشْرُ» (در
زکوة در آن‌چه آسمان و نهرها آن را آبیاری کرده هر گاه به وسیله
آب جاری یا به وسیله‌ی ریشه باشد ده یک است.)
راغب گوید: عرب به معبود خود که به وسیله‌ی آن به
خدا تقرب می‌جوید، بعل می‌گوید.
علی هذا ممکن است معنی آیه‌ی فوق: چنین باشد: «آیا معبود نکره‌ای می‌خوانید و احسن الخالقین را ترک می‌کنید؟.» در این صورت مفرد آن اشاره به واحد نامعلوم از خدایان آن‌ها است.
