• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بعل (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





بعل: (اَ تَدْعُونَ بَعْلًا)
بعضی‌ «بعل» را نام آن بت مخصوص دانسته‌اند. ولی بعضی‌ «بعل» را اسم بت معینی ندانسته، بلکه به معنای مطلق بت گرفته‌اند؛ و بعضی دیگر، آن را به معنای «ربّ و معبود» می‌دانند. «راغب» در «مفردات» می‌گوید: «بعل» در اصل، به معنای شوهر است؛ اما «عرب» معبودهایی را که به وسیله آن به خدا تقرب می‌جستند «بعل» می‌نامید.



(أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ) (آیا بت «بعل» را می‌خوانید و بهترین آفریدگار را رها می‌سازید؟!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: این قسمتی از دعوت الیاس (علیه‌السّلام) است که در آن قوم خود را به سوی توحید دعوت می‌کند، و به پرستش بعل - که بتی از بت‌های آنان بوده- و نپرستیدن خدا، توبیخ می‌نماید. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. صافات/سوره۳۷، آیه۱۲۵.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۱۵۷.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۳۵.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۲۲.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۵۰.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۴۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۵۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۴۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۳۳۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بعل»، ص۱۰۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره صافات | لغات قرآن




جعبه ابزار