وَقْب (به فتح واو و سکون قاف) از واژگان نهج‌البلاغه به معنای گودالی است در سنگ که در آن آب جمع می‌شود. «وقوب» به معنای دخول است از این مادّه یک مورد در نهج‌البلاغه آمده است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وقت رفتن به صفّین در نخیله فرمود: «الْحَمْدُ للهِ كُلَّما وَقَبَ لَيْلٌ وَغَسَقَ، وَالْحَمْدُ للهِ كُلَّما لاحَ نَجْمٌ وَخَفَقَ.»
