وَحدَهُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَحدَهُ:(لِنَعْبُدَ اللّهَ وَحْدَهُ) «وَحدَهُ» از مادۀ «وحد» (بر
وزن عهد) به معنى «يگانگى و يكتايى» است.
قوم هود (علیه‌السلام) به پيامبرشان گفتند:
«آيا تو براى آن به سوى ما آمده‌اى كه خدا را به يكتايى بپرستيم؟»
اين قوم از پرستش خداى يگانه
وحشت داشتند و پراكندگى و تعدد خدايان را براى خود مايۀ
افتخار مى‌پنداشتند و
منطق آنان در اين زمينه همان
تقلید كوركورانه از سنن نياكان بود.
به موردی از کاربرد «وَحدَهُ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(قالواْ أَ جِئْتَنا لِنَعْبُدَ اللّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ ما كانَ يَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِن كُنتَ مِنَ الصّادِقينَ) «گفتند: «آيا آمده‌اى كه تنها خداى يگانه را بپرستيم، و آن‌چه را پدران ما مى‌پرستيدند، رها كنيم؟! پس اگر راست مى‌گويى آن‌چه را از بلا و
عذاب الهى به ما
وعده مى‌دهى، بياور!.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(قالوا أَ جِئْتَنا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ ما كانَ يَعْبُدُ آباؤُنا ...) قوم هود براى اين‌كه او را به نوعى از
استهزاء ساكت كنند، مساله
تقلید از پدران را به رخ او كشيدند.
(قالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَ غَضَبٌ ...) رجس و
رجز چيزى است كه اگر با چيزى ديگر برخورد بكند بايد از آن چيز صرفنظر نموده، آن را دور انداخت.
مدفوع انسان را هم از همين جهت رجس و رجز گفته‌اند، هود (ع) نيز در اين كلام خود، عذاب را رجس خوانده، چون طبعا انسان از عذاب تنفر داشته و شخص معذب خود را از اشخاص ايمن از عذاب دور مى‌سازد.
هود (ع) در جواب قوم خود گفت:
اين اصرارى كه شما در پرستش بت‌ها و تقليد كوركورانه از پدران خود مى‌ورزيد، باعث دورى شما از خدا و
غضب خدا بر شما گشت، و
سبب شد آن عذابى كه از در انكار مى‌گفتيد:
چه وقت نازل مى‌شود؟ به همين زودى بر شما نازل گردد، پس منتظر آن باشيد و من هم با شما انتظار آن را دارم.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «وجیه»، ج۴، ص ۶۳۲.
