هیم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

هیْم‌ (به کسر هاء و سکون یاء) و هُیام (به ضم هاء و فتح یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای کسی است که از روی عشق و مانند آن راه برود بی‌آن‌که مقصود خودش را بداند.
این کلمه تنها دو بار در کلام الله مجید آمده است.
مشتقات هیْم‌ که در آیات قرآن آمده عبارتند از:

---

هیْم‌ و هُیام مصدر و به معنای کسی است که از روی عشق و مانند آن راه برود بی‌آن‌که مقصود خودش را بداند.
عبارت مصباح چنین است: «هَامَ‌ یَهِیمُ‌: خرج علی وجهه لا یدری این یتوجّه»
اقرب الموارد نیز چنین گفته به اضافه «من العشق و غیره» این سخن درباره شاعران و خیال‌بافان کلیت دارد و این اشخاص‌ نوعا در مدح و ذم و ثنا و قدح بی‌راهه و بی خودانه می‌روند، به قول آن کس که می‌گفت: شاعر مانند آدم دیوانه است که با خودش حرف می‌زند.
می‌ و معشوق خیالی عمده محرّک شاعر است وقتی می‌بینی در عرش اعلی قدم می‌زند و گاهی در حضیض بی‌هدفی گام بر می‌دارد.

---

به مواردی از هیْم‌ و هُیام که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - یَهِیمُونَ‌ (آیه ۲۲۵ سوره شعراء)

(اَ لَمْ تَرَ اَنَّهُمْ فِی کُلِّ وادٍ یَهِیمُونَ‌)
«آیا نمی‌بینی در هر وادی‌ ای بی‌خودانه راه می‌روند.»

۲.۲ - الْهِیمِ‌ (آیه ۵۵ سوره واقعه)

(فَشارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ- فَشارِبُونَ شُرْبَ‌ الْهِیمِ‌)
(و روى آن از آب سوزان مى‌نوشيد. و هم‌چون شتران مبتلا به بيمارى عطش، از آن مى‌آشاميد!)

---

این کلمه تنها دو بار در قرآن مجید آمده است.

---