نُذْراً (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُذْراً:(عُذْرًا أَوْ نُذْرًا) «نُذْراً» بر
وزن عذر،
مصدر است به معنى «
انذار» كه به معنى «بيم دادن و آگاه كردن» است.
در اين
آیه به يكى از سوگندهاى پنجگانه
خداوند (
سوگند به آن‌ها كه
ذکر حق و دستورهاى او را به منظور اتمام
حجت و انذار، به انبياء القا مى‌كنند)
اشاره شده است كه حاصل همۀ سوگندها اين است كه آن‌چه دربارۀ
قیامت وعده داده شده است به وقوع خواهد پيوست.
به موردی از کاربرد «نُذْراً» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(عُذْرًا أَوْ نُذْرًا) «براى اتمام حجّت يا انذار.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً عُذْراً أَوْ نُذْراً) مراد از
ذکر قرآن است، كه او را به
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) مى‌خواندند.
و ممكن هم هست
وحی نازل بر انبيا باشد، كه بر آنان خوانده مى‌شد.
و صفات سه‌گانه‌اى كه اخيرا ذكر شده، يعنى
نشر،
فرق و
القاء، سه صفت است كه مترتب بر يک‌ديگرند، يعنى اول بايد
صحف آسمانى نشر بشود، تا فرق ميان
حق و
باطل و
حلال و
حرام روشن شود، پس با نشر است كه فرق تحقق خود را آغاز مى‌كند، و با القاء تحققش تمام مى‌شود، پس فرق مرتبه‌اى از
وجود نشر است، كه بر آن مترتب مى‌شود، و القاء، مرتبه ديگرى است كه بر وجود آن مترتب مى‌شود و وجود نشر را تمام مى‌كند.
و در كلمه عذرا و نذرا مفعول له هستند، و اگر با
حرف أو
عطف شده‌اند براى افاده تنويع است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نذر»، ج۴، ص ۴۰۹.
