• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

معاذ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: معاذ (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: عوذ (مفردات‌نهج‌البلاغه)، استعاذه.
دیگر کاربردها: معاذ (ابهام‌زدایی).


مَعاذ (به فتح میم) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای پناه بردن است.


مَعاذ:
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۶۸.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۵.    
[۳] طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۳.    
مصدر ميمى است‌. (قالَ‌ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي‌)
[۴] یوسف/سوره۱۲، آیه۲۳.    
نصب آن براى مفعول مطلق است، «اعُوذُ بِاللَّهِ‌ مَعاذاً»، يعنى: «پناه بر خدا از اينكار كه تو مرا ميخوانى او مربّى من است»، بنا بر آنكه ضمير إِنَّهُ‌ به عزیز مصر راجع باشد.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۶۸.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۵.    
۳. ↑ طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۳.    
۴. ↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۲۳.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "معاذ"، ج۵، ص۶۸.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات قرآنی | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار