قرآن کریم در سوره‌های حجر ، شعراء ، ص و ق از مردمی به نام « اصحاب ایکه » نام برده است که شعیب بر آن‌ها مبعوث شد. « ایکه » در لغت به معنای بیشه ، جنگل و درخت‌های انبوه و به هم پیچیده است. بسیاری از اهل تاریخ و مفسران گفته‌اند اصحاب ایکه همان مردم مدین بوده‌اند که نزدیک شهرشان بیشه‌ای بود و از درختان آن استفاده می‌کردند. برخی گفته‌اند شعیب علیه‌السّلام یک بار به سوی مردم مدین و بار دوم به سوی اصحاب ایکه مبعوث شد. حضرت شعیب علیه‌السّلام قوم خود را از کم فروشینهی می‌کرد و به درستی در پیمانه و وزن کردن با ترازو دستور می‌داد؛ ولی آن‌ها به جای شکر نعمت‌های بی شمار الهی و پذیرش دعوت خیرخواهانه شعیب علیه‌السّلام و دست برداشتن از کفر ، ناسپاسی ، کم فروشی، تباهی و افساد در زمین ، آن بزرگوار را انکار و تکذیب و تبعید از شهر و فراتر از آن به سنگسارتهدید کردند. برخی نیز آن حضرت را استهزا و به جادوزدگی و نسبت‌های ناروای دیگری متهم کردند. خداوند نیز آنان را به عذاب زلزله و ابر آتشبار و صیحه آسمانی هلاک کرد.
