• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَرْع (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فَرْع (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: فَرعُها (لغات‌قرآن)، فَرْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)، فرع (فقه).


فَرْع (به فتح فاء و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای بالا رفتن است. این لفظ يک‌بار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است.


فَرْع:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۶۳.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۲.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۷۴.    
بالا رفتن است. «فَرَعَ‌ الجبل: صعده». شاخه درخت را به مناسبت بالا رفتن فرع گفته‌اند.
راغب گفته آن به مناسبت طول و عرض هر دو گفته می‌شود.
[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۲.    

به فرزندان شخص فروع گويند كه از اصل (پدر) منشعب شده‌اند.
[۵] مجموعه مؤلفین، معجم الوسیط، ج۲، ص۶۸۴.    
[۶] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۲.    


(كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ)
[۷] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۴.    
«مانند درخت پاكی كه ريشه‌اش در زمین و شاخه‌اش در آسمان است».

این لفظ يک‌بار بيشتر در قرآن مجید نيامده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۶۳.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۲.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۷۴.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۲.    
۵. ↑ مجموعه مؤلفین، معجم الوسیط، ج۲، ص۶۸۴.    
۶. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۲.    
۷. ↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۴.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فرع"، ج۵، ص۱۶۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره ابراهیم
جعبه ابزار