• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَرْع (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فَرْع (به فتح فاء و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای بالا رفتن است. این لفظ يک‌بار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است.



فَرْع: بالا رفتن است. «فَرَعَ‌ الجبل: صعده». شاخه درخت را به مناسبت بالا رفتن فرع گفته‌اند.
راغب گفته آن به مناسبت طول و عرض هر دو گفته می‌شود.
به فرزندان شخص فروع گويند كه از اصل (پدر) منشعب شده‌اند.


(كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ) «مانند درخت پاكی كه ريشه‌اش در زمین و شاخه‌اش در آسمان است».


این لفظ يک‌بار بيشتر در قرآن مجید نيامده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۶۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۷۴.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۲.    
۵. مجموعه مؤلفین، معجم الوسیط، ج۲، ص۶۸۴.    
۶. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۲.    
۷. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فرع"، ج۵، ص۱۶۳.    






جعبه ابزار