• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَرّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فَرّ (به فتح فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای فرار كردن و گریختن است.
مشتقات فَرّ که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
الْفِرارُ (به کسر فاء) به معنى فرار كردن؛
فَرَرْتُمْ‌ (به فتح فاء و راء) به معنای فرار كنيد؛
تَفِرُّونَ‌ (به کسر فاء و ضم راء) به معنای فرار مى‌كنيد؛
فَفِرُّوا (به کسر فاء و ضم راء) به معنای بدويد؛
فَفَرَرْتُ‌ (به فتح فاء و راء) به معنای فرار كردم؛
الْمَفَرُّ (به فتح میم و فاء) اسم مکان و مصدر میمی به معنای فرارگاه است‌.


فَرّ فرّ و فِرار به معنى فرار كردن و گریختن است.
راغب گويد: اصل آن بيان سنّ چهارپا است.
مَفَرّ اسم مكان و مصدر ميمى است‌.


به مواردی از فَرّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فَرَرْتُمْ‌ (آیه ۱۶ سوره احزاب)

(قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمُ‌ الْفِرارُ إِنْ‌ فَرَرْتُمْ‌ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ‌)
(بگو: «اگر از مرگ يا كشته شدن فرار كنيد، سودى به حال شما نخواهد داشت.)


۲.۲ - تَفِرُّونَ‌ (آیه ۸ سوره جمعه)

ظاهرا گاهى مراد از آن شدت بى‌ميلى و عدم رضا است، چنان‌كه در آیه فوق و آيه‌: (قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي‌ تَفِرُّونَ‌ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِيكُمْ ...)
(بگو: «مرگى كه از آن فرار مى‌كنيد سرانجام با شما ملاقات خواهد كرد.»)
پيداست كه فرار انسان از مرگ همان شدت بى‌ميلى او به مرگ و تلاش در راه نمردن است.


۲.۳ - فَفِرُّوا (آیه ۵۰ سوره ذاريات)

چون با الى متعدی شود مراد از آن شدت میل و تلاش در آن است، مثل‌:
(فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ‌)
«بدويد به سوى خدا، من شما را انذار كننده‌ام آشكارا.»


۲.۴ - فَفَرَرْتُ‌ (آیه ۲۱ سوره شعراء)

ولى در آيه‌ (فَفَرَرْتُ‌ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ ...)
(و چون از شما ترسيدم از ميان شما فرار كردم.)
به معنى گريختن و فرار معمولى است.


۲.۵ - الْمَفَرُّ (آیه ۱۰ سوره قيامت)

(يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ‌ الْمَفَرُّ)
«انسان در آن روز گويد: فرارگاه كجاست؟.»


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۵۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۲۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۳۶.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۲۷.    
۵. احزاب/سوره۳۳، آیه۱۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۲۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۳۰.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۸۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۶۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۴۵.    
۱۱. جمعه/سوره۶۲، آیه۸.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۵۳.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۴۵۱.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۶۸.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۲۲.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۳۳.    
۱۷. ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۰.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۷۴.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۸۲.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۲۹.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۴۲.    
۲۲. شعراء/سوره۲۶، آیه۲۱.    
۲۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۶۸.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۶۵.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۶۱.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۳.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۹۳.    
۲۸. قیامت/سوره۷۵، آیه۱۰.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۶۶.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۰۵.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۰۲.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۹۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فرّ»، ج۵، ص۱۵۹-۱۶۰.    






جعبه ابزار