• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غُدُوّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غُدْوه (به ضم غین و سکون دال) و غَداة (به فتح غین) از واژگان قرآن کریم به معنای بامداد یا از اول صبح تا طلوع شمس است.
مشتقات غُدْوه که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
بِالْغَداةِ (به فتح غین) به معنای بامداد،
بِالْغُدُوِّ (به ضم غین و دال) به معنای بامدادان،
غُدُوًّا (به ضم غین و دال) به معنای صبح است.


غُدْوه و غَدَاة به معنى بامداد يا از اول صبح تا طلوع شمس است.
در قاموس و اقرب آمده: «الْغُدْوَةُ وَ الْغَداةُ: الْبُكْرَةُ اوْ ما بَيْنَ صَلوةِ الْفَجْرِ وَ طُلُوع الشَّمْسِ»
غُدُو بر وزن غُلُّو جمع غُدْوَه و غدوات جمع غَداة است. غدوّ مفرد نيز آمده است.


به مواردی از غُدْوه که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - بِالْغَداةِ (آیه ۵۲ سوره انعام)

(وَ لا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ‌ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِ‌)
«آنان را كه پروردگار خويش را بامداد و پسين ياد می‌كنند از خود مران.»


۲.۲ - بِالْغُدُوِّ (آیه ۳۶ سوره نور)

(يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ - رِجالٌ ...)
«خدا را در آن خانه‌ها بامدادان و پسينان مرادنى تسبیح گويند.»


۲.۳ - غُدُوًّا (آیه ۴۶ سوره غافر)

(النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْها غُدُوًّا وَ عَشِيًّا)
«صبح و عصر در معرض آتش قرار گرفته شوند.»
از مفرد بودن «عَشِىّ» می‌دانيم كه «غُدُوّ» مفرد است.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۹۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۰۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۱۳.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۳۶۸-۳۶۹.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۲۱.    
۶. انعام/سوره۶، آیه۵۲.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۱۴۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۹۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۰۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۷۳.    
۱۱. نور/سوره۲۴، آیه۳۶.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۷۵.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۲۶.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۴۳.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۲۷.    
۱۶. غافر/سوره۴۰، آیه۴۶.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۰۸.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۳۵.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۷۶.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۱۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غدو»، ج۵، ص۹۰.    






جعبه ابزار