غُدُوّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غُدُوّ(بِالْغُدُوِّ وَ الآْصالِ) «غُدُوّ» از مادّه «
غدوه» جمع
«غداة» به معناى اول روز است
و گاهى به معناى مصدرى نيز استعمال شده است.
«غُدُوّ» (بر وزن عُلُوّ) به معناى طرف صبح است، ولى، از قرائن بر مى‌آيد كه در
سوره سبأ، «غُدُوّ» به معناى نيمه اول روز است و مفهوم آيه اين است كه
حضرت سلیمان (علیه‌السلام) از صبح تا به ظهر، با اين مركب راهوار، به اندازه يک ماه مسافران آن زمان راه مى‌رفت و نيمه دوم روز، نيز به همين مقدار راه مى‌پيمود.
ترجمه و تفاسیر
آیات مرتبط با
غُدُوّ:
(وَلِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ) علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
راغب در
مفردات مى‌گويد: غدوة و غداة ... از ساعات اول روز است و در
قرآن کریم، غدو در مقابل آصال و غداة در مقابل عشى قرار گرفته، در جایی فرموده:
(بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ) و در جای یگر فرموده
(بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ) و بايد دانست كه غدو جمع غداة است، هم چنان كه قنى جمع قناة (نيزه) است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ) علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه غدو جمع غداة به معناى صبح است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
(وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ وَأَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ وَمِنَ الْجِنِّ مَن يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَمَن يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ) علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: این
آیه يعنى ما براى سليمان باد را در شعاع يک ماه راهى كه انسان‌ها طى مى‌كنند مسخر كرديم، به طورى كه مسير غدو يعنى از اول روز تا ظهر آن يک ماه باشد و مسير رواح يعنى از ظهر تا به عصرش نيز يک ماه باشد و در نتيجه از صبح تا به غروب دو ماه مسافت را طى كند.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غُدُوّ»، ص۳۹۷.
