• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غَلَبَه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غَلَبه (به فتح غین و لام) و غَلْب (به فتح غین) از واژگان قرآن کریم به معنای پيروزى و مقهور كردن حريف است.



غَلْب و غَلَبه به معنای پيروزى و مقهور كردن حريف است.


به مواردی از غَلَبه که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - غَلَبَتْ‌ (آیه ۲۴۹ سوره بقره)

(كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ‌ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ...)
«اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند.»


۲.۲ - غالِبٌ‌ (آیه ۲۱ سوره یوسف)

(وَ اللَّهُ‌ غالِبٌ‌ عَلى‌ أَمْرِهِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ‌)
«خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست، ليكن بيشتر مردم نمی‌دانند.»


۲.۳ - غُلِبَتِ‌ (آیه ۲ سوره روم)

(غُلِبَتِ‌ الرُّومُ - فِي أَدْنَى الْأَرْضِ‌)
(روميان شكست خوردند - و اين شكست در سرزمين نزديكى رخ داد.)



۲.۴ - لَأَغْلِبَنَ‌ (آیه ۲۱ سوره مجادله)

(إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ - كَتَبَ اللَّهُ‌ لَأَغْلِبَنَ‌ أَنَا وَ رُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ)
معنى آیه چنين است: «آنان‌كه با خدا و رسول دشمنى می‌ورزند، در رديف ذليل‌ترين اشخاص‌اند، خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتما بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست.»
ظاهرا اذلّ بودن براى آن است كه با خدا و رسولش دشمنى كرده‌اند، چون خدا بسيار عزیز و قوی است. لذا دشمن اذلّ خواهد بود، نه ذليل. مفعول‌ (لَأَغْلِبَنَّ) را بايد از (يُحَادُّونَ) به‌دست آورد، يعنى: «لأغلبنّ على المحادّين».



به نظرم مراد از غلبه، بقاء دین خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است، يعنى: آنان‌كه در هر عصر با پیامبران مخالفت كرده و خواسته‌اند جلو حق را بگيرند، سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است، ولى دين باقى خواهد ماند.
احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواسته‌اند مانع پيشرفت دين باشند، كه خدا قول داده اين‌گونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد، مثل قوم نوح، قوم صالح، قوم شعیب، بت‌پرستان مکّه و غيره.
قرآن کریم ناطق است بر اين‌كه، پس از آمدن پيامبران آنان‌كه ایمان آوردند، نجات يافتند و آنان‌كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذ باللّه) دروغگو نام دادند، منكوب شده و از بين رفتند، چنان‌كه فرموده:
(وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذا جاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‌)
(براى هر امّتى، پيامبرى است؛ هنگامى كه پيامبرشان به سوى آنان بيايد، به عدالت در ميان آنها داورى مى‌شود؛ و ستمى به آن‌ها نخواهد شد.)

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۱۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۱۱.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۲، ص۱۳۴.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۴۹.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۴۴۳.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۲۹۳.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۹۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۱۸.    
۹. یوسف/سوره۱۲، آیه۲۱.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۱۵۰.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۱، ص۱۱۱.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۸۷.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۸-۳۳۹.    
۱۴. روم/سوره۳۰، آیه۲-۳.    
۱۵. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۴۰۴.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۳۳.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۵۵.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۹۵.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۶۰.    
۲۰. مجادله/سوره۵۸، آیه۲۱.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۳۸.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۹۵.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۰۰.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۸۲.    
۲۵. یونس/سوره۱۰، آیه۴۷.    
۲۶. مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ص۲۱۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غلبه»، ج۵، ص۱۱۳.    






جعبه ابزار