• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَوْذ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عَوْذ (به فتح عین و سکون واو) از واژگان قرآن کریم به معنای پناه بردن و التجاء است.



عَوْذ به معنای پناه بردن و التجاء است.
«عاذَ بِهِ: لَجَأَ وَ اعْتَصَمَ»


به موردی از عَوْذ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - أَعُوذُ (آیه ۶۷ سوره بقره)

(قالَ‌ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجاهِلِينَ‌)
«گفت پناه می‌برم به خدا از اينكه از جاهلان باشم.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۶۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۴.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۳.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۶۷۱.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۶۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ص۳۰۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ص۲۰۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ص۲۱۱.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ص۲۷۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عوذ»، ج۵، ص۶۸.    






جعبه ابزار